Χαίρετε coυλοί μου αναγνώστες, ελπίζω να είστε καλά και να περάσατε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Τώρα, πόσο ξέγνοιαστο μπορεί να ήταν με όλα αυτά τα πολιτικά τερατουργήματα, δε το γνωρίζω. Εχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που υποστήριξα ένα κόμμα, μη σας πω που ασχολήθηκα με τα πολιτικά. Αλλά είπαμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Μόνο που οι περισσότεροι δεν άντεξαν την πίεση. Εκείνο που έβγαλα ως συμπέρασμα από όσα συνέβησαν στη πολιτική είναι ότι:
Οι άνθρωποι έπαψαν να προσπαθούν, να παλεύουν και να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ευθυνόφοβοι και μερικές φορές και χυδαίοι, καθώς άλλα λένε, άλλα νιώθουν, άλλα πιστεύουν, άλλα εκφράζουν και τελικά άλλα πράττουν. Σε αφήνουν να ζεις σε ένα εικονικό όνειρο, σε μια πραγματικότητα που δεν υφίσταται επι της ουσίας. Σε γεμίζουν ελπίδα, σου λένε μόνο για την αγάπη τους και στη γράφουν μερικές φορές σε ευχετήριες κάρτες, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει αντίκρυσμα. Μέσα σε μια μέρα το Σε αγαπώ και είμαι εδώ να παλέψουμε μαζί και ήρθα για σένα, εύκολα γίνεται, δεν αντέχω άλλο, κουράστηκα, απηύδησα και παραιτούμαι και φεύγω. Κανένας πια δεν κάθεται να συζητήσει, να πιάσει το πράγμα από την αρχή, να δει τα λάθη του και να αλλάξει, αν χρειαστεί, απόψεις και πράξεις και αποφάσεις.
Ο ευκολος δρόμος έγινε η φυγή. Κι όταν όλοι θα έχουμε μετανιώσει για τις επιλογές μας, τότε η κλεψύδρα της ζωής μας θα έχει αδειάσει, θα ζούμε μόνοι σε μια μίζερη πραγματικότητα, χωρίς ελπίδα, χωρίς συντρόφους, χωρίς αγάπη, μέσα σε ένα χωρίς ευθύνες τίποτα. Ένα αστραφτερό πουθενά, που λέει κι η Ελεονώρα.
'Ομως μάθετε, εσείς που τα παίρνετε όλα αψήφιστα στη ζωή σας, ότι πρέπει να μάθετε να αναλάμβανετε ευθύνες και να παλεύετε γι' αυτές και όχι να κρύβεστε πίσω από το "είμαι ανώριμος, είμαι ανέτοιμος, είμαι άτυχος κλπ". Για να ωριμάσεις, πρέπει να βιώνεις αξιοπρεπώς τη ζωή και να παλεύεις έντιμα. Η ωριμότητα δεν έρχεται σαν το τζόκερ από τύχη, αλλά έρχεται μέσα από τις μάχες που δίνουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και με τους άλλους ή για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Κι αν πιστεύετε πως ακόμη μιλάω για πολιτική, γελιέστε.
Καλό χειμώνα, γιατί ναι, εδώ, ο χειμώνας ήρθε νωρίς (σχεδόν δεν έφυγε καθόλου).
Ακούστε κι αυτό το άσμα, έρχεται από τα παλιά, αγέννητοι ήμασταν οι περισσότεροι, αλλά έχει το πιο επίκαιρο νόημα για μένα τουλάχιστον.
-Ο δρόμος αυτός κι αν είναι στενός...δεν είναι για σένα στερνός- (κλικ εδώ)
ΥΓ Αφήστε και κανα σχόλιο να έχουμε να λέμε.
Οι άνθρωποι έπαψαν να προσπαθούν, να παλεύουν και να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ευθυνόφοβοι και μερικές φορές και χυδαίοι, καθώς άλλα λένε, άλλα νιώθουν, άλλα πιστεύουν, άλλα εκφράζουν και τελικά άλλα πράττουν. Σε αφήνουν να ζεις σε ένα εικονικό όνειρο, σε μια πραγματικότητα που δεν υφίσταται επι της ουσίας. Σε γεμίζουν ελπίδα, σου λένε μόνο για την αγάπη τους και στη γράφουν μερικές φορές σε ευχετήριες κάρτες, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει αντίκρυσμα. Μέσα σε μια μέρα το Σε αγαπώ και είμαι εδώ να παλέψουμε μαζί και ήρθα για σένα, εύκολα γίνεται, δεν αντέχω άλλο, κουράστηκα, απηύδησα και παραιτούμαι και φεύγω. Κανένας πια δεν κάθεται να συζητήσει, να πιάσει το πράγμα από την αρχή, να δει τα λάθη του και να αλλάξει, αν χρειαστεί, απόψεις και πράξεις και αποφάσεις.
Ο ευκολος δρόμος έγινε η φυγή. Κι όταν όλοι θα έχουμε μετανιώσει για τις επιλογές μας, τότε η κλεψύδρα της ζωής μας θα έχει αδειάσει, θα ζούμε μόνοι σε μια μίζερη πραγματικότητα, χωρίς ελπίδα, χωρίς συντρόφους, χωρίς αγάπη, μέσα σε ένα χωρίς ευθύνες τίποτα. Ένα αστραφτερό πουθενά, που λέει κι η Ελεονώρα.
'Ομως μάθετε, εσείς που τα παίρνετε όλα αψήφιστα στη ζωή σας, ότι πρέπει να μάθετε να αναλάμβανετε ευθύνες και να παλεύετε γι' αυτές και όχι να κρύβεστε πίσω από το "είμαι ανώριμος, είμαι ανέτοιμος, είμαι άτυχος κλπ". Για να ωριμάσεις, πρέπει να βιώνεις αξιοπρεπώς τη ζωή και να παλεύεις έντιμα. Η ωριμότητα δεν έρχεται σαν το τζόκερ από τύχη, αλλά έρχεται μέσα από τις μάχες που δίνουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και με τους άλλους ή για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Κι αν πιστεύετε πως ακόμη μιλάω για πολιτική, γελιέστε.
Καλό χειμώνα, γιατί ναι, εδώ, ο χειμώνας ήρθε νωρίς (σχεδόν δεν έφυγε καθόλου).
Ακούστε κι αυτό το άσμα, έρχεται από τα παλιά, αγέννητοι ήμασταν οι περισσότεροι, αλλά έχει το πιο επίκαιρο νόημα για μένα τουλάχιστον.
-Ο δρόμος αυτός κι αν είναι στενός...δεν είναι για σένα στερνός- (κλικ εδώ)
ΥΓ Αφήστε και κανα σχόλιο να έχουμε να λέμε.
Παρα πολυ σωστα τα λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήμαχαίρη μου, τα λέω σωστά, αλλά τα κάνω λάθος...
Διαγραφήκουλιτα μου σε χαιρετω, οταν τα εγραφα εγω εσεις ειρωνευοσασταν, καποιοι βρισαν κιολας και καποιοι εκαναν καταγγελια στο προφιλ και δε μπορω να μπω πια! τιποτα δεν αλλαξε και γινα ολα χειροτερα! καλα για το Fb που δε μπορω να μπω χεστηκα μη σου πω ηρεμησα κιολας, ενα ματσο εμμονικοι που υποστηριζαν τα δικα τους και τωρα μουγκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη τι περιμενες? αν δεν αλλαξουμε εμεις οι ιδιοι , δεν αλλαζει αυτη η χωρα ! ξαναψηφισε τωρα να δω τι θα ψηφισεις, εδω σε θελω!
Ασωτε, δεν άλλαξαν οι δικές μου απόψεις, αλλά οι απόψεις εκείνων που ψηφίσαμε. Εμένα αν με ρωτήσεις τα ίδια ακριβώς πρεσβεύω. Ότι μας πούλησαν είναι ένα άλλο θέμα που δεν έχει να κάνει με τα δικά μου πιστεύω.
Διαγραφήκαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρασα να ευχηθω ενα ομορφο σκ και ενα ευχαριστο φθινοπωρο.
να εισαι καλα.
φιλακια πολλα!
Να είσαι καλά. Καλό Φθινόπωρο
ΔιαγραφήΜεγάλη η απογοήτευση όλων μας
ΑπάντησηΔιαγραφή_τώρα για τα προσωπικά... ελπίζω ότι θα τα πούμε και από κοντά όταν χειμωνιάσει πιο πολύ...
Καλό σου απόγευμα με υπομονή!
Δάφνη, απογοήτευση σε όλα τα επίπεδα.
ΔιαγραφήΠαίξαμε και χάσαμε.