Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Το κηδειόχαρτο

Αυτή η ανάρτηση γεννήθηκε στο μυαλό μου καθώς είχα πάει να πάρω ένα φρεντάκο και να πάω στη δουλειά μου. Είδα σε μια κολώνα αγαπητοί μου couλοί αναγνώστες ένα κηδειόχαρτο. Έγραφε πάνω Εμμανουήλ Τζέκος -μη πάει ο νους σας στο κακό- ετών 78. Απο κάτω σας καλούμε....κλπ...και στο τέλος η σύζυγος Ελένη. Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι τί έκανε δυο ανθρώπους να είναι μαζί τόσα χρόνια. Πώς άντεξαν; Τί έπιναν; Γιατί δεν είναι εύκολο να αντέχεις τον άλλο αν δε κάνεις υποχωρήσεις των υποχωρήσεων. Κακά τα ψέματα. Κάτι πίνεις και δε δίνεις ούτε του αγγέλου σου. Κάνοντας δυο βήματα ακόμη, ήρθε στο μυαλό μου ο βασικότερος λόγος που κάνει τα ζευγάρια να κάνουν αυτές τις υποχωρήσεις που λέμε. Και αυτός ο λόγος είναι η μοναξιά που δεν αντέχεται κυρίως από μια ηλικία και πάνω.


Γιατί όταν είσαι νέος και το αίμα σου βράζει θες την ελευθερία σου, την εναλλαγή συντρόφων, τις εμπειρίες σου, τα οργιάκια σου, τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις σου. Όταν όμως τα χρόνια περνάνε και το αίμα αντί να βράζει, ξεβράζει, ο φόβος πως η ζωή τελειώνει, πως τα προβλήματα υγείας έρχονται, πως μπορεί να σε βρούν μόνο πεταμένο πεθαμένο σε ένα διαμέρισμα και να μη μπορούν να βρουν ούτε παιδιά για να σε κλάψουν και να σε θάψουν, όλα αυτά περιφέρονται στο μυαλό σου και αρχίζεις και κάνεις βήματα πίσω.


Η μοναξιά μπορεί να τσακίσει κάθε ψυχή, όσο δυνατή κι αν είναι. Και η μοναξιά δεν γιατρεύεται με τη μαμά σου, το μπαμπά σου, τα αδέρφια σου και τους φίλους σου. Αυτά είναι συντροφικά υποκατάστατα. Η μοναξιά γιατρεύεται μόνο με τον σύντροφο που θα διαλέξεις να πορευτείς το υπόλοιπο της ζωής σου ή όσο πάει τελοσπάντων και θα αποφασίσετε από κοινού πως θα πορευτείτε, με ποιους όρους, με ποιες προϋποθέσεις και με ποιες υποχωρήσεις.
Έχω μια φίλη που είναι μόνη της πολλά χρόνια. Και τόσο καιρό της φώναζα πως πρέπει να ηρεμήσει και να μην την νοιάζει τόσο πολύ αν θα βρει ή όχι έναν αξιόλογο σύντροφο. Με μια κουβέντα της κατάλαβα πως έχει δίκιο που προβληματίζεται. Δεν παλεύεται να μην έχεις έναν άνθρωπο να μοιραστείς τα μύχιά σου, να μην έχεις το θάρρος να του γκρινιάζεις γιατί μπορείς και να σε αντέχει γιατί μπορεί, να μην πηγαίνετε σούπερ μάρκετ και να τσακώνεστε για το ποιο τυρί θα πάρετε, να μην ζεσταίνεται το κρεβάτι σου από ένα άλλο σώμα τα βράδια που μερικές φορές να θες να το ξυλοφορτώσεις αλλά ως επί το πλείστον το αγαπάς και το σέβεσαι.
Η μοναξιά λοιπόν δεν είναι ανθρώπινη ιδιότητα, ούτε ανθρώπινη ανάγκη. Δεν έχει τίποτα που να καλύπτει τον άνθρωπο και φέρνει μόνο δεινά.


Κι εκείνο που τις περισσότερες φορές τη σέρνει στη ζωή μας είναι ο εγωισμός. Σκέφτεσαι: θέλω να ζήσω έντονα συναισθήματα, έρωτα μέχρι τέλους, το αξίζω, μου το χρωστάει η ζωή, με έναν άνθρωπο γαμάτο, τέλειο, πλούσιο, γυμνασμένο, ψηλό, μελαχρινό κλπ κλπ Κι έτσι ακυρώνεις ανθρώπους που σε πλησιάζουν γιατί το εγώ σου το παραφόρτωσες με απαιτήσεις, πλασματικές κι ανούσιες.
Τα πράγματα ομως είναι απλά κυρίες και κύριοι. Όταν περνάνε τα χρόνια οι απαιτήσεις είναι αστείες και άνευ σημασίας. Μοιάζει γελοίο να περιμένεις θαύματα σε μια εποχή που θαύματα σταμάτησαν να γίνονται -και μπορεί να μην γίνονταν και ποτέ. Γι΄αυτό σταματάς να γίνεσαι σκληρός και απαιτητικός και απολαμβάνεις μικρά και απλά και καθημερινά πράγματα που μπορούν να σε δέσουν αξιοπρεπως με κάποιον άνθρωπο και να σε γλιτώσουν από την θανατηφόρα μοναξιά και την λήθη. Σταματάς να μετράς κοιλιακούς και μεγέθη πουλιών και βυζιών και κώλων. Και αρχίζεις να μετράς χρόνια ωραία, απλά, με στιγμές απλές, καθημερινές, οικογενειακές μπορεί και λίγο βαρετές αλλά χρόνια που μπορείς να στηριχτείς στον άνθρωπο σου, να μοιραστείς, να χτίσεις, να δημιουργήσεις, να παραδώσεις κάτι σε αυτόν τον ρημαδιασμένο κόσμο που πέρασε το ταλαίπωρο κορμί σου.


Αγαπήστε, αγαπηθείτε. Προσπαθήστε να ζευγαρώνετε, να αναπαράγεστε, να μην υποχωρείτε εύκολα, να δημιουργείτε. Μη φοβάστε τη ζωή, την μοιρασιά, την σύγκρουση και τον διάλογο. Η ζωή είναι απελπιστικά λίγη και ο θάνατος ποτέ δε μπορείτε να ξέρετε πόσο κοντά σας βρίσκεται...και πόσο απειλητικά  μπορεί να σας αφαιρέσει κάθε δυνατότητα...ζωής.
Ζήστε το "μαζί" πριν αναρτηθείτε στο κηδειόχαρτο "μόνοι".



18 σχόλια:

  1. Οταν τα τινάξω δεν θα υπάρχει όνομα συζύγου. Ε, και?
    Το "μαζί" το έζησα!
    Τη μοναξιά δεν τη φοβάμαι!
    Ισως γιατί τη συντροφικότητα την έζησα με πολύμηνες διακοπές.
    Η μοναξιά έχει πολλές μορφές. Εξαρτάται πως την έχεις βαφτίσει... αν τη λες κακομοιριά έχασες το παιχνίδι!

    Σε φιλώ αγαπημένη μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για να πω την κουλαμάρα μου και εγώ... βρε Κούλα μου... .μαζί μισο αιωνα...γινεσαι κατι απο εκεινον και εκεινος κατι απο εσένα..τωρα πως γινεται αυτό δεν ξερω παντως δεν πίνουμε βρε φιλεναδα τίποτα... . θελει υποχωρήσεις η ζωή... ενθεν και ένθεν......τελως παντων....απο την μια έχεις δικιο... αλλοι δεν την παλεουν την μοναξια τους και άλλοι την αποζητούν... αναλογα με τον χαρακτήρα του καθενός.... πες μου τωρα εμενα να μεινω μόνη μου ...απα..πα πα..... !! ..πάντως . οταν ο ανθρωπος γινετε ζεύγος και θελει να μεινει έτσι..κανει κατι γι αυτό αν το θελει πραγματικα... . .παντως τωρα τελευταια πολλες μοναξιες γύρω μας βρε παιδι μου...τι γίνεται;...
    Καιρό εχουμε να τα πουμε ε; καλο σου μηνα ....φιλακιαααα !!! με γεια τα κάγκελα..!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι περίοδος χωρισμών φαίνεται!
      Καλά τα λες. Κάτσε εκεί που κάθεσαι με το παρεάκι σου!
      Αλλωστε δε μιλάμε για σας που έχετε κατοχυρώσει σχέσεις ζωής.

      Διαγραφή
  3. Ναι αλλά υπάρχουν και άτομα που μένουν μαζί καιρό γιατί "ε, περάσανε τα χρόνια, δεν είμαι εγώ για πέρα δώθε όλη την ώρα, πρέπει να βρω κάπου να αράξω" και έτσι μένουν με τον άλλον μια ζωή με το ζόρι απλά γιατί πρέπει και γιατί νομίζουν ότι άμα δε μείνουν τώρα με αυτόν θα είναι για πάντα μόνοι. Και έχουμε σκατά ζευγάρια που μένουν μαζί με αυτόν τον τρόπο με το ζόρι επειδή φοβούνται μήπως μείνουν μετά "στο ράφι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάνουν χρόνο από τη ζωή τους. Κι αν το αφήνουν να συμβαίνει, καλά να πάθουν. Τους αξίζει μια χλιαρή σχέση.

      Διαγραφή
  4. Κούλα... μονος.. δυσκολο να μεινει κάποιος.. αν μεινει... πρέπει να΄ναι δυνατός...
    χάρηκα που σε είδα..νασαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για όλους υπάρχει κάποιος/α. Αρκεί να μη το ζορίζουμε και να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.

      Διαγραφή
  5. Κατ' αρχάς με γεια το νέο look.. χμ! έχει σίγουρα κάποια αισθητική ανάλογη του κειμένου... ;-)
    Τώρα πάμε για τη λέξη "μοναξιά" που για μένα σημαίνει πως βασικά δεν γουστάρω τον εαυτούλη μου και νομίζω πως αν αποκτήσω σύντροφο αυτό θ' αλλάξει... μέγα λάθος!
    'Αλλο μοναξιά και άλλο "μοναχικότητα", η μοναχικότητα είναι ευλογία γιατί σημαίνει πως έχεις δεν έχεις φίλο-σύντροφο- εραστή, τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και περνάς φίνα!
    ΑΦιλάκιααααααααααααααα και καλό μας Φθινόπωρο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα με την διττή ανάλυση σου!
      Οσο για το λουκ πέρασα μια κατάθλιψη και βγήκε και εδώ.
      Θα επανελθω λουλουδάτη και πολύχρωμη.

      Διαγραφή
  6. Μαζί υπάρχει και με φίλους.
    Από μια σχέση που σβήνει καλύτερα να φεύγουμε.
    Νομίζω χειρότερο από την αξιοπρεπή μοναξιά είναι το αναγκαστικό ζευγάρωμα επειδή μεγαλώσαμε/για τα παιδιά/ επειδή ποιος θα με κοιτάξει πια.

    Αν ο άλλος δεν είναι ο θησαυρός μας καλύτερα να χωρίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φίλοι είναι για παρέα. Όταν νυχτώνει κι αρχίζουν τα ζόρια, πάνε σπίτι τους!

      Διαγραφή
  7. Απαντήσεις
    1. Γιατί δε σε έχω στη λίστα μου;;;;; Γιατί όλο αλλάζεις ιστολόγια;;;;;

      Διαγραφή
  8. πέθανε η γιαγιά απέναντι...ήταν η μόνη παρηγοριά μου...έβγαινα στη μπαλκονόπορτα και με κοιτούσε...ήταν η μοναξιά μου που με κοιτούσε μέσα από το βλέμα της. Ένιωθα τη μοναξιά της, άραγε εκείνη ένιωθε τη δική μου;
    Έχασα τη παρηγοριά μου...εκείνη ήξερε πόσο μόνη ένιωθα...ή τουλάχιστον ένιωθε τόσο μόνη όσο εγώ.

    Πλέον σκέφτομαι πως ακόμη και αν βρω κάποιον να σπάει τη μοναξιά μου στον καθρέπτη όταν κοιτώ..τα χρόνια που θα περάσω μαζί του θα είναι λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη σε παίρνει από κάτω. Και μέσα στη μοναξιά υπάρχει ευτυχία, αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου!

      Διαγραφή
  9. oh jesus!! Μπήκα να διαβάσω κανά ποστ της αγαπημένη μου, να γελάσει το χειλάκι μου και αντί αυτού με βρήκε το ψυχοπλάκωμα! Πάω να κάνω παιδί τώρα...! Φιλιά πολλάα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!