Πρόλογος: Ο αγαπημένος blogger Χωστήρας όπου μεταλλάχθηκε λίγο το τελευταίο διάστημα και μετακόμισε (το blog του) με κάλεσε να πω πέντε πράγματα που μου τη δίνουν. Για του λόγου το αληθές εδώ ακριβώς είναι η πρόσκληση --->. (κλικ εδώ στη παρένθεση).
Κυρίως Θέμα: Στη σύγχρονη εποχή που ζω, εργάζομαι και κινούμαι μπορώ να παραδεχτώ πως μου την δίνουν πολλά πράγματα γύρω μου. Επειδή θα ήταν άσκοπο να γράψω τί μου τη δίνει στους άλλους, δεδομένου πως δεν πρόκειται να αλλάξω εγώ το κόσμο, αποφάσισα να γράψω τί μου τη δίνει σε μένα.
Ένα πρωταρχικό θέμα που με εκνευρίζει σε μένα είναι που δεν μπορώ να κρατήσω πενήντα ευρώ πάνω από 4 μέρες στο πορτοφόλι μου. Δεν είναι ότι τα ξοδεύω άσκοπα. Είναι πως προτιμώ να πληρώνω αυτά που πρέπει να πληρωθούν λόγω αναγκαιότητας, παρά να κρατάω το ποσό στο πορτοφόλι. Αφού θα πάει υπέρ πατρίδος εκ προοιμίου, ας πάει νωρίς.
Δευτερευόντως, εκνευρίζομαι όταν πρέπει να είμαι τόσο συνεπής ενώ όλοι οι άλλοι είναι απλά στο κόσμο τους. Σκέφτομαι να αλλάξω το ρολόι μου να το βάλω δέκα λεπτά πίσω για να ξεκινάω ακριβώς αλλά να φτάνω και δέκα. Ίσως έτσι να εναρμονιστώ με την πλειοψηφία.
Τρίτον, με εκνευρίζω όταν δεν μπορώ να αντισταθώ σε πολύ συγκεκριμένα χαμόγελα ανθρώπων γύρω μου. πχ η ανιψιά μου με κάνει ό,τι θέλει. Δε μπορώ να αντισταθώ στην γοητεία του τερατώδους χαμόγελου της. Με το που μου προφέρει στο αυτί όλο γλύκα τη συλλαβή Juμπο έχω εκσφενδονιστεί έχοντάς την αγκαλιά, στο παιχνιδάδικο.
Τέταρτο πράγμα που μου τη δίνει σε μένα είναι η υπερανάλυση που κάνω σε θέματα που μου εκμυστηρεύονται οι φίλοι μου. Έρχεται η φίλη μου και μου λέει πως αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. Αρχίζω εγώ να αναλύω σα να μην υπάρχει αύριο, σα να πρόκειται να σώσω την ανθρωπότητα αν βρω την ρίζα του προβλήματος και αν προτείνω τη λύση που απαιτείται να ακολουθηθεί για να σωθεί εν τέλει το σύμπαν. Με αποτέλεσμα να χάνω φίλους, γιατί δεν έχουν όλοι την όρεξή μου να ακούνε τις υπεραναλυμένες αλήθειες ή εικασίες μου. Υπάρχουν και φίλοι μου που ξέρουν πόσο αναλυτική είμαι οπότε αρχίζουν να με δουλεύουν από κάποιο σημείο και μετά, και καλά κάνουν γιατί με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.
Πέμπτον μου τη δίνει που δε μπορώ να αντισταθώ σε ένα προφιτερόλ ή σε οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα και στον Couλό μου. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτή η cουλαμάρα δεν επιδέχεται διορθώσεως.
Επίλογος: Εν κατακλείδι, θεωρώ πως δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα που μου τη δίνουν σε μένα και σκέφτομαι για να είμαι ειλικρινής να μην προσπαθήσω να τα αλλάξω.
ΥΓ Ευχαριστώ πολύ το παρεάκι του fb που στηρίζει τα Coulair μου. Ακολουθεί η εκπομπή της Τετάρτης 15/1/2014 για όποιον θέλει να την απολαύσει. Ευχαριστώ πολύ τον Χωστήρα και την Κρήτη, τον Γεράσιμο, την Δήμητρα και την Ελένη που μου κράτησαν live συντροφιά, αλλά και όλα τα παιδιά που βρίσκονταν στο chat: Έλενα, Αντρέας, Γρηγόρης, Ιωάννα, Κατερίνα, Θωμάς, Νεφέλη, Caboso, Πρόεδρος ΑΠΙ.
Καλή σας νύχτα ή μέρα (ανάλογα με το πότε διαβάζετε το κείμενο).
Φιλιά πολλά
Κυρίως Θέμα: Στη σύγχρονη εποχή που ζω, εργάζομαι και κινούμαι μπορώ να παραδεχτώ πως μου την δίνουν πολλά πράγματα γύρω μου. Επειδή θα ήταν άσκοπο να γράψω τί μου τη δίνει στους άλλους, δεδομένου πως δεν πρόκειται να αλλάξω εγώ το κόσμο, αποφάσισα να γράψω τί μου τη δίνει σε μένα.
Ένα πρωταρχικό θέμα που με εκνευρίζει σε μένα είναι που δεν μπορώ να κρατήσω πενήντα ευρώ πάνω από 4 μέρες στο πορτοφόλι μου. Δεν είναι ότι τα ξοδεύω άσκοπα. Είναι πως προτιμώ να πληρώνω αυτά που πρέπει να πληρωθούν λόγω αναγκαιότητας, παρά να κρατάω το ποσό στο πορτοφόλι. Αφού θα πάει υπέρ πατρίδος εκ προοιμίου, ας πάει νωρίς.
Δευτερευόντως, εκνευρίζομαι όταν πρέπει να είμαι τόσο συνεπής ενώ όλοι οι άλλοι είναι απλά στο κόσμο τους. Σκέφτομαι να αλλάξω το ρολόι μου να το βάλω δέκα λεπτά πίσω για να ξεκινάω ακριβώς αλλά να φτάνω και δέκα. Ίσως έτσι να εναρμονιστώ με την πλειοψηφία.
Τρίτον, με εκνευρίζω όταν δεν μπορώ να αντισταθώ σε πολύ συγκεκριμένα χαμόγελα ανθρώπων γύρω μου. πχ η ανιψιά μου με κάνει ό,τι θέλει. Δε μπορώ να αντισταθώ στην γοητεία του τερατώδους χαμόγελου της. Με το που μου προφέρει στο αυτί όλο γλύκα τη συλλαβή Juμπο έχω εκσφενδονιστεί έχοντάς την αγκαλιά, στο παιχνιδάδικο.
Τέταρτο πράγμα που μου τη δίνει σε μένα είναι η υπερανάλυση που κάνω σε θέματα που μου εκμυστηρεύονται οι φίλοι μου. Έρχεται η φίλη μου και μου λέει πως αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. Αρχίζω εγώ να αναλύω σα να μην υπάρχει αύριο, σα να πρόκειται να σώσω την ανθρωπότητα αν βρω την ρίζα του προβλήματος και αν προτείνω τη λύση που απαιτείται να ακολουθηθεί για να σωθεί εν τέλει το σύμπαν. Με αποτέλεσμα να χάνω φίλους, γιατί δεν έχουν όλοι την όρεξή μου να ακούνε τις υπεραναλυμένες αλήθειες ή εικασίες μου. Υπάρχουν και φίλοι μου που ξέρουν πόσο αναλυτική είμαι οπότε αρχίζουν να με δουλεύουν από κάποιο σημείο και μετά, και καλά κάνουν γιατί με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.
Πέμπτον μου τη δίνει που δε μπορώ να αντισταθώ σε ένα προφιτερόλ ή σε οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα και στον Couλό μου. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτή η cουλαμάρα δεν επιδέχεται διορθώσεως.
Επίλογος: Εν κατακλείδι, θεωρώ πως δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα που μου τη δίνουν σε μένα και σκέφτομαι για να είμαι ειλικρινής να μην προσπαθήσω να τα αλλάξω.
ΥΓ Ευχαριστώ πολύ το παρεάκι του fb που στηρίζει τα Coulair μου. Ακολουθεί η εκπομπή της Τετάρτης 15/1/2014 για όποιον θέλει να την απολαύσει. Ευχαριστώ πολύ τον Χωστήρα και την Κρήτη, τον Γεράσιμο, την Δήμητρα και την Ελένη που μου κράτησαν live συντροφιά, αλλά και όλα τα παιδιά που βρίσκονταν στο chat: Έλενα, Αντρέας, Γρηγόρης, Ιωάννα, Κατερίνα, Θωμάς, Νεφέλη, Caboso, Πρόεδρος ΑΠΙ.
Καλή σας νύχτα ή μέρα (ανάλογα με το πότε διαβάζετε το κείμενο).
Φιλιά πολλά
