Αγαπητοί μου coυλοί αναγνώστες,
περί του άλλου μας μισου σήμερα ο λόγος. Και μην απορείτε που πιάνω τέτοιο θέμα, σε τέτοιες εποχές και υπό αυτές τις συνθήκες. Μπορεί να σας συνήθισα με πιο πΧιοτικά θέματα, αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ κι έχω κρυμμένο ένα χαμηλό επίπεδο που μου ταλανίζει τη βασανισμένη μου ψυχή.
Ο κανόνας είναι ένας: Όταν ψάχνεις το άλλο σου μισό, εκείνο σου κρύβεται...γιατί νομίζει ότι παίζετε κρυφτό. Κι όταν σε ψάχνει εκείνο, εσύ σα δαιμονισμένος και πάλι κρύβεσαι. Κακά τα ψέματα, η ελευθερία του ανθρώπου περιορίζεται όταν αποδεχτεί πως βρήκε το άλλο του μισό. Θα πρέπει να περιορίσει τις ορέξεις του ή το ακόμη χειρότερο να προσποιηθεί πως τις περιορίζει.
Πριν μπείτε στη διαδικασία να πείτε πως δεν είμαστε ακρωτηριασμένοι και πως κάθε άνθρωπος είναι μια ολότητα και δε χρειάζεται κανένα άλλο μισό, σταθείτε να διαβάσετε το συλλογισμό μου. Απαντήστε στην ερώτηση: θέτε να μείνετε για πάντα μόνοι; Όσοι πείτε ναι, δεν είστε μόνοι, άρα μιλάτε εκ του ασφαλούς. Όσοι είστε μόνοι, και λέτε ναι, να το κοιτάξετε, μήπως είστε θηρία ή θεοί.
Εγώ ανακάλυψα πως δεν έχω ένα μόνο άλλο μισό, αλλά όσοι πέρασαν από τη ζωή μου, τη χρονική στιγμή που πέρασαν και για τις συνθήκες που ζούσα ή για τις ανάγκες που είχα, ήταν το άλλο μου μισό. Και τους αγαπώ όλους και τους έχω μέσα στη καρδιά μου και μερικούς τους σκέφτομαι ακόμη. Γιατί ήταν οι δικές μου επιλογές και τις σέβομαι ακόμη κι ας ξέρω πως τώρα δε θα ταίριαζα με κανέναν από αυτούς. Όμως, πήρα από τους περισσότερους εκείνο που αποζητούσα, άρα για μια δεδομένη στιγμή καθένας υπήρξε το άλλο μου μισό. Κι εγώ το δικό του.
Διαίρεση εκ προοιμίου.
Η παγίδα είναι η εξης: αν αρχίζουμε να παίρνουμε στοιχεία από τους πρωην συντρόφους, να τα συγκρίνουμε, να κατηγοριοποιούμε τα καλά και τα κακά και να είμαστε σε ετοιμότητα στο αν θα αποδεχτούμε ή όχι τον επόμενο βάσει των προηγούμενων, τότε το χάσαμε το παιχνίδι.
Κι έρχομαι να αποδείξω τώρα γιατί δε θα είσαι ποτέ με το άλλο σου μισό. Γιατί το άλλο σου μισό δε ξέρεις που ακριβώς είναι για να ψάξεις. Κι αν ψάξεις, θα γεμίσεις εμμονές και παίζει να χάσεις εντελώς τη ψυχική σου υγεία. Επιπλέον μπορεί να πέρασε από τη ζωή σου κι εσύ τότε να γλεντούσες τη ζωή με τον τάδε ή τον δείνα που ξετρελάθηκες από έρωτα και δεν έβλεπες μπροστά σου. Επίσης μπορεί να μπερδεύτηκε να έχει ήδη παντρευτεί και να έχει κάνει 453267899 παιδιά, που τα μεγαλώνει με την γυναίκα που πίστεψε κι εκείνη πως εκείνος ήταν το άλλο της μισό.
Μισό γιατί χάθηκα....
Δεν θα είσαι ποτέ με το άλλο σου μισό γιατί απλά το άλλο σου μισό αλλάζει ανάλογα με την ηλικία που διανύεις και ανάλογα με τις ανάγκες που έχεις ή σου γενιούνται, πραγματικές ή πλασματικές. Είναι για παράδειγμα σα να ψάχνεις το αγαπημένο σου φαγητό. Στα 5 σου είναι το ρυζάλευρο, στα 10 σου η καραμέλα, στα 15 σου το σουβλάκι, στα 20 σου ο καφές και το σουβλάκι, στα 30 σου το ποτό και το σουβλάκι (εντάξει, καταλάβατε πως το σουβλάκι θα είναι πάντα το αλλο σας μισό από τότε που το γεύεστε και για πάντα), στα 40 σου σπαλομπριζόλα και κρασί, στα 50 σου τσίπουρο και ψάρι και στα 60 σου τσάι και όλα αυτα αλόες, δεντρολίβανα, υπερτροφές κλπ που χαρίζουν μακροζωία. Εν τέλει αγαπημένο φαγητό δεν υπάρχει (εκτός από το σουβλάκι) αλλά προσαρμόζεσαι στις συνθήκες.
Κάπως έτσι είναι και το άλλο μας μισό. Στα 20 θες να είναι το πουλί του φούλ, στα 30 θες να είναι το πουλί του φουλ αλλά και το μυαλό του φουλ, στα 40 θες το μυαλό του φουλ, άντε και το πουλί του και φυσικά το παιδί του και στα 50 και μετά θες να γεράσεις μαζί με κάποιον γιατί η ζωή φεύγει και κυλά και πίσω δε ξαναγυρνά.
Οπότε δε θα πρέπει να μιλάμε για το άλλο μας μισό, αλλά για τα άλλα μισά μας. Και ο πληθυντικός δε μας κάνει εξώλης και προώλης, γιατί πάμε με σειρά, δε πάμε με όλους μαζί....αν και εδώ επιτρέψτε μου να βαλω μερικά ερωτηματικά....???? ....???? Εντάξει, τα έβαλα! Συνεχίζουμε...
Τελικά το άλλο μας μισό είναι η ζωή μας η ίδια, οι επιλογές μας, τα λάθη μας και τα σωστά μας, τα λάθη των άλλων και τα σωστά τους που ήρθαν στη ζωή μας, τους αφήσαμε να μπουν και μας έκαναν να τα βιώσουμε. Το άλλο μας μισό είμαστε εμείς οι ίδιοι, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, τα θέλω μας, οι αποφάσεις μας, οι αντιρρήσεις μας, οι αναλύσεις μας, από χίλιες δυο οπτικές που ενσαρκώνονται σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σε ένα άλλο πρόσωπο.
Έν κατακλείδι, δε πρέπει να βασανιζόμαστε να βρούμε το άλλο μας μισό γιατί το έχουμε μπροστά στα μάτια μας όταν κοιταζόμαστε στο καθρέφτη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και όλα τα άλλα είναι απλώς εντυπώσεις που κλέβονται. Όπως το παρακάτω.
ΥΓ Αν δε με πιστεύετε πατήστε στο σύνδεσμο να ακούσετε το άσμα
https://www.youtube.com/watch?v=1WG1AgD47aY
