Χαίρετε couλοί μου αναγνώστες.
Την Κυριαcούλα που περασε βάφτισα ενα ακομη τυχερο κοριτσάκι, καθώς ήδη έχω βαφτίσω άλλο ένα. Και το λεω τυχερό γιατι είμαι καλη νονα και δε ξεχναω να παίρνω τα δωρα μου και να κανω τις μικρές εκπληξουλες στα βαφτιστήρια μου, σα κατι ηλιθιους νονούς που σήμερα βαφτίζουν και αύριο ούτε που το θυμούνται ότι το έκαναν. Ετσι ήταν κι ο δικος μου νονός. Ηταν πολιτικός φορέας εξουσίας στη περιοχή κι αντιμετώπιζε τις βαφτίσεις ως μέσο ψηφοθηρίας, ο αλήτης. Δε ξέρω αν ζει η πεθανε αλλα ένα παπούτσι, μια λαμπάδα, ένα σοκολατενιο σκατοαυγο δεν είδα από τη πάρτη του ποτέ για να τον θυμάμαι.
Κι ενώ τις προηγούμενες μέρες είχαμε βροχες και καταιγιδες , την Κυριακή της βάφτισης έσκασε ένας κωλοκαυσωνας που μας εξαϋλωσε ολους. Εγώ βεβαια ειχα προετοιμαστεί καταλλήλως. Ζήτησα από τη κομμώτρια μου να μου φτιάξει ένα ακινητο μαλλί να μη με ακουμπάει πουθενά στον λαιμό και από την μακιγιέζ μου ζητησα βαλσαμωμα μουρης για να μην χαλασει το μακιγιάζ ιδρώσω, δεν ιδρωσω. Αφου πέτυχαν αυτα τα δυο και βγήκα αλώβητη από τον καύσωνα ας σας περιγραψω μερικά παρατράγουδα.
Πρωτον ο παπας ειχε ζητησει προκαταβολικά χρήματα ως προϋπόθεση για να ανάψει τον κλιματισμό. Αλλά τον καταλαβαινω. Δεν έχει χρηματα η εκκλησία. Περναει οικονομική κρίση. Κουτσουρεύτηκε η σύνταξη της γριάς και δε ριχνει στον δισκο χρήματα οπως τις καλές εποχές του Πασοκ. Πληρωσαμε προκαταβολικά λοιπόν τον κλιματισμό, αν θελαμε ζωντανούς τους δικούς μας, κι όχι να τους βλέπουμε να πέφτουν σαν κοτοπουλα από εμφράγματα κι εγκεφαλικα λόγω ζεστης. Φυλακή θα μας πήγαιναν. Καλά οχι εμενα. Τη κουμπάρα μου. Γιατι εγω της φώναζα, κάντο αγαπη μου Σεπτέμβρη μη μας βρει κανενα κακό κι ειναι σε κρισιμη ηλικία οι γονείς μας. Τιποτα αυτή. Πηγε κανόνισε Ιούλη μηνα, 5:30 το μεσημέρι. Που σε νορμάλ συνθηκες, 5:30 το μεσημέρι Ιούλη μήνα, το μόνο που θες να κάνεις είναι να πας στο ψυγείο και να χωσεις τη κεφάλα σου μέσα στη κατάψυξη για να βρεις θερμοκρασία ή το καλυτερο να γεμίσεις τη μπανιερα με παγακια και να αράξεις σαν τις τσιπούρες στο ιχθυοπωλείο που τις κρατάνε φρεσκιες στον πάγο.
Αρχισε το μυστήριο, είπα τα λογακια, εφτυσα τρεις, απεταχθην τον σατανά, συνετάχθην με τον Θεό και ειπα το Πιστεύω απ' έξω χωρίς να κοιτάω το βιβλιαράκι του παπά που λίγο τρελάθηκε μόλις το καταλαβε και μου το εχωνε μέσα στη μούρη γιατί δεν ξερω αν του είχε ξανατύχει να λεει καποιος νονός το Πιστεύω απ' εξω. Του εκανα νοημα να τραβήξει το βιβλίο μακρια μου, τίποτα αυτος. Λες και ήθελε να έχω το σκονάκι μπροστα μου. Ειμαι διαβασμενη παπα μου, και χριστιανή. Κάνε παραπέρα.
Πήρα το παιδι, πήγαμε στη κολυμπηθρα, θεά η βαφτιστήρα, ούτε κλάμα ούτε γκρίνια. Τη βούτηξαμε μέσα, παραλίγο να χωθω κι εγω μέσα αλλά και ο παπας καθώς κι αυτός ο δυσμοιρος είχε σκάσει από τη ζεστη. Δηλαδη εντάξει εγω, φορούσα ένα αερινο φόρεμα μακρύ και λίγο στα μπουτακια ίδρωσα και ίσως και ανάμεσα στο στηθος. Φυσιολογικα πράγματα. Εκείνος με διακόσια ρούχα το ένα πάνω στο άλλο, κόντεψε να μας μείνει ο ανθρωπος. Του καναμε λίγο αερα και συνήλθε. Τι τα θέλουν τοσα αμφια;
Επειτα εγινε ολο το μυστήριο κι αρχισε ο κόσμος να μας χαιρεταει και να πηγαίνουν οι ευχές και να έρχονται και πάντα αξια και καλη τυχη και στα δικα σου και απο μεσα μου να ειμαι πυρ και μανια αλλα απ' εξω να χαμογελάω και να φιλαω. Τοσα φιλιά ειχα να ρίξω και να μου ρίξουν από την προηγουμενη βαφτιση που έκανα. Κι ενταξει κατι ψηλά αγορια που φιληθηκαμε με αγαπη και υπηρξε και κατι σεξι στην ατμόσφαιρα. Αμ οι γιαγιαδες; ιδρωμενες ολες να τρεχουν απο παντου ζουμια και να με φιλάνε με παθος! Ενταξει, τα εχω ξαναζησει και τα εχω ξαναγραψει. Απλά ειναι που δεν ειμαι ανθρωπος του αγγίγματος και του φιλιου! Ξενερωτη απο κουνια. Γι αυτο λίγο ταράχτηκα στο μυστηριο αλλα οταν τελειωσε ο κοσμος πηρα ενα μικρο μωρομαντηλο του ανιψιου μου και ελαφρα σκουπισα το dna 200 ανθρωπων απο τα μαγουλα μου.
Υστερα πηγαμε στο τραπέζι. Κουτσοφαγαμε, γελασαμε με τους κουμπάρους και τελειωσε η βραδιά σε μπιτσομπαρο με κοκτέιλ και σφηνάκια και γίναμε κουρουμπελα και δε ξεραμε που ειχαμε παρκαρει, πως βαφτισαμε το παιδί, ποιος θα οδηγήσει, σε ποιο ετος βρισκόμαστε και τί θελουμε από τη ζωη μας σε αυτη την ατιμη παλιοκοινωνια που ζουμε. Α και που είναι οι άντρες ρε παιδια; Αυτα ειναι τα καλύτερα και αν αξιζε κάτι σε όλο αυτό είναι που κουμπαριάσαμε με τη κολλητή ύστερα από πολλα χρονια καρδιακης φιλιας και που ηπιαμε Βοσπορο Σαρωνικο και Κορινθιακο μαζί, μεσα σε μονο μία νύχτα.
Την επομενη μερα φυσικα το κεφαλι μου ήταν για να το ξεκολλήσω και να το πετάξω, καθώς εγω δεν πίνω και οταν πιω με πινει το ποτο και με κάνει να μοιαζω με καμπαναριο που το βαρανε οι καμπάνες σαν τη μεγαλη παρασκευη που χτυπάνε αδειαλείπτως και νυχθημερον. Κοιμήθηκα ωστοσο πολύ και περασαν ολα αφηνοντας μια γλυκιά γεύση της προηγουμενης μερας και νυχτας.
Να μας ζήσει η Μαρία και να γινει ένα καλό, όμορφο, έξυπνο, τυχερό και γλυκό παιδί σαν την νονα του. Ε τελοσπάντων...καλό παιδι.
Αυτά τα νεα από τη βάφτιση. Ελπίζω να περνάτε κι εσείς καλά και να δροσίζεστε.
Φιλιά πολλά σε ολους
Την Κυριαcούλα που περασε βάφτισα ενα ακομη τυχερο κοριτσάκι, καθώς ήδη έχω βαφτίσω άλλο ένα. Και το λεω τυχερό γιατι είμαι καλη νονα και δε ξεχναω να παίρνω τα δωρα μου και να κανω τις μικρές εκπληξουλες στα βαφτιστήρια μου, σα κατι ηλιθιους νονούς που σήμερα βαφτίζουν και αύριο ούτε που το θυμούνται ότι το έκαναν. Ετσι ήταν κι ο δικος μου νονός. Ηταν πολιτικός φορέας εξουσίας στη περιοχή κι αντιμετώπιζε τις βαφτίσεις ως μέσο ψηφοθηρίας, ο αλήτης. Δε ξέρω αν ζει η πεθανε αλλα ένα παπούτσι, μια λαμπάδα, ένα σοκολατενιο σκατοαυγο δεν είδα από τη πάρτη του ποτέ για να τον θυμάμαι.
Κι ενώ τις προηγούμενες μέρες είχαμε βροχες και καταιγιδες , την Κυριακή της βάφτισης έσκασε ένας κωλοκαυσωνας που μας εξαϋλωσε ολους. Εγώ βεβαια ειχα προετοιμαστεί καταλλήλως. Ζήτησα από τη κομμώτρια μου να μου φτιάξει ένα ακινητο μαλλί να μη με ακουμπάει πουθενά στον λαιμό και από την μακιγιέζ μου ζητησα βαλσαμωμα μουρης για να μην χαλασει το μακιγιάζ ιδρώσω, δεν ιδρωσω. Αφου πέτυχαν αυτα τα δυο και βγήκα αλώβητη από τον καύσωνα ας σας περιγραψω μερικά παρατράγουδα.
Πρωτον ο παπας ειχε ζητησει προκαταβολικά χρήματα ως προϋπόθεση για να ανάψει τον κλιματισμό. Αλλά τον καταλαβαινω. Δεν έχει χρηματα η εκκλησία. Περναει οικονομική κρίση. Κουτσουρεύτηκε η σύνταξη της γριάς και δε ριχνει στον δισκο χρήματα οπως τις καλές εποχές του Πασοκ. Πληρωσαμε προκαταβολικά λοιπόν τον κλιματισμό, αν θελαμε ζωντανούς τους δικούς μας, κι όχι να τους βλέπουμε να πέφτουν σαν κοτοπουλα από εμφράγματα κι εγκεφαλικα λόγω ζεστης. Φυλακή θα μας πήγαιναν. Καλά οχι εμενα. Τη κουμπάρα μου. Γιατι εγω της φώναζα, κάντο αγαπη μου Σεπτέμβρη μη μας βρει κανενα κακό κι ειναι σε κρισιμη ηλικία οι γονείς μας. Τιποτα αυτή. Πηγε κανόνισε Ιούλη μηνα, 5:30 το μεσημέρι. Που σε νορμάλ συνθηκες, 5:30 το μεσημέρι Ιούλη μήνα, το μόνο που θες να κάνεις είναι να πας στο ψυγείο και να χωσεις τη κεφάλα σου μέσα στη κατάψυξη για να βρεις θερμοκρασία ή το καλυτερο να γεμίσεις τη μπανιερα με παγακια και να αράξεις σαν τις τσιπούρες στο ιχθυοπωλείο που τις κρατάνε φρεσκιες στον πάγο.
Αρχισε το μυστήριο, είπα τα λογακια, εφτυσα τρεις, απεταχθην τον σατανά, συνετάχθην με τον Θεό και ειπα το Πιστεύω απ' έξω χωρίς να κοιτάω το βιβλιαράκι του παπά που λίγο τρελάθηκε μόλις το καταλαβε και μου το εχωνε μέσα στη μούρη γιατί δεν ξερω αν του είχε ξανατύχει να λεει καποιος νονός το Πιστεύω απ' εξω. Του εκανα νοημα να τραβήξει το βιβλίο μακρια μου, τίποτα αυτος. Λες και ήθελε να έχω το σκονάκι μπροστα μου. Ειμαι διαβασμενη παπα μου, και χριστιανή. Κάνε παραπέρα.
Πήρα το παιδι, πήγαμε στη κολυμπηθρα, θεά η βαφτιστήρα, ούτε κλάμα ούτε γκρίνια. Τη βούτηξαμε μέσα, παραλίγο να χωθω κι εγω μέσα αλλά και ο παπας καθώς κι αυτός ο δυσμοιρος είχε σκάσει από τη ζεστη. Δηλαδη εντάξει εγω, φορούσα ένα αερινο φόρεμα μακρύ και λίγο στα μπουτακια ίδρωσα και ίσως και ανάμεσα στο στηθος. Φυσιολογικα πράγματα. Εκείνος με διακόσια ρούχα το ένα πάνω στο άλλο, κόντεψε να μας μείνει ο ανθρωπος. Του καναμε λίγο αερα και συνήλθε. Τι τα θέλουν τοσα αμφια;
Επειτα εγινε ολο το μυστήριο κι αρχισε ο κόσμος να μας χαιρεταει και να πηγαίνουν οι ευχές και να έρχονται και πάντα αξια και καλη τυχη και στα δικα σου και απο μεσα μου να ειμαι πυρ και μανια αλλα απ' εξω να χαμογελάω και να φιλαω. Τοσα φιλιά ειχα να ρίξω και να μου ρίξουν από την προηγουμενη βαφτιση που έκανα. Κι ενταξει κατι ψηλά αγορια που φιληθηκαμε με αγαπη και υπηρξε και κατι σεξι στην ατμόσφαιρα. Αμ οι γιαγιαδες; ιδρωμενες ολες να τρεχουν απο παντου ζουμια και να με φιλάνε με παθος! Ενταξει, τα εχω ξαναζησει και τα εχω ξαναγραψει. Απλά ειναι που δεν ειμαι ανθρωπος του αγγίγματος και του φιλιου! Ξενερωτη απο κουνια. Γι αυτο λίγο ταράχτηκα στο μυστηριο αλλα οταν τελειωσε ο κοσμος πηρα ενα μικρο μωρομαντηλο του ανιψιου μου και ελαφρα σκουπισα το dna 200 ανθρωπων απο τα μαγουλα μου.
Υστερα πηγαμε στο τραπέζι. Κουτσοφαγαμε, γελασαμε με τους κουμπάρους και τελειωσε η βραδιά σε μπιτσομπαρο με κοκτέιλ και σφηνάκια και γίναμε κουρουμπελα και δε ξεραμε που ειχαμε παρκαρει, πως βαφτισαμε το παιδί, ποιος θα οδηγήσει, σε ποιο ετος βρισκόμαστε και τί θελουμε από τη ζωη μας σε αυτη την ατιμη παλιοκοινωνια που ζουμε. Α και που είναι οι άντρες ρε παιδια; Αυτα ειναι τα καλύτερα και αν αξιζε κάτι σε όλο αυτό είναι που κουμπαριάσαμε με τη κολλητή ύστερα από πολλα χρονια καρδιακης φιλιας και που ηπιαμε Βοσπορο Σαρωνικο και Κορινθιακο μαζί, μεσα σε μονο μία νύχτα.
Την επομενη μερα φυσικα το κεφαλι μου ήταν για να το ξεκολλήσω και να το πετάξω, καθώς εγω δεν πίνω και οταν πιω με πινει το ποτο και με κάνει να μοιαζω με καμπαναριο που το βαρανε οι καμπάνες σαν τη μεγαλη παρασκευη που χτυπάνε αδειαλείπτως και νυχθημερον. Κοιμήθηκα ωστοσο πολύ και περασαν ολα αφηνοντας μια γλυκιά γεύση της προηγουμενης μερας και νυχτας.
Να μας ζήσει η Μαρία και να γινει ένα καλό, όμορφο, έξυπνο, τυχερό και γλυκό παιδί σαν την νονα του. Ε τελοσπάντων...καλό παιδι.
Αυτά τα νεα από τη βάφτιση. Ελπίζω να περνάτε κι εσείς καλά και να δροσίζεστε.
Φιλιά πολλά σε ολους
