Περιμένοντας το Κοκορέτσι

Καλώς ήλθατε, επισήμως πια, στο ιστολόγιο Coula Reloaded. Είναι η επίσημη πρώτη ανάρτηση αυτού του νέου χώρου (πιο επίσημη και πιο πρώτη το opening του Παντελίδη) που αντικατέστησε το παλιό blog, μετά τις μαλακίες που έκανα βάζοντας τα, χωρίς αιδώ, με την γκούγκλα την πανούκλα. Πάνε η Cούλα και τα cουλά της κι ό,τι έσωσα δεν είναι παρά καμιά δεκαριά αναρτήσεις που θα τις ανεβάσω, έτσι για το γαμώτο, για να μην νιώθω πως τρία χρόνια έγραφα φαντάσματα. Μπου!!

Η Μεγάλη Εβδομάδα πλησιάζει απειλητικά και νιώθω πως αν δεν τελειώσει εγκαίρως η νηστεία θα βγαίνει από τις φλέβες μου, τους πόρους του δέρματος μου και από την ουροδόχο μου κύστη, εκτός από την οπισθιοχώρα μου, σπανάκι με το κιλό. Κι εξηγούμαι: Έχω έναν φούρνο κοντά μου, που φτιάχνει τη πιο γαμάτη σπανακόπιτα έβερ εντ έβερ εντ έβερ. (γαμώ τα αγγλικά μου γαμώ). Κάθε βράδυ που βρίσκω λίγο χρόνο να ενεργηθώ, εντοπίζοντας τα πρασινωπά σκατουλάκια, υπόσχομαι στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναφάω σπανακόπιτα και πάει και τελείωσε. Το αμέσως επόμενο πρωί δε μπορώ να αντισταθώ στην ζεστή και τραγανή νηστίσιμη συνήθεια και τσακίζω ένα κομματάκι. Είναι και φτηνούλα και νοστιμούλα.

Η μάνα μου λέει πως είναι καλό το χρώμα των κοπράνων και λογικό, δεδομένου πως ενεργούμαι κανονικά και με τον νόμο. Ναι, ρε!!! Πρώτη επίσημη ανάρτηση και σας μιλάω για σκατά. Ου ρε που θα μου την πεις και νοερώς. Ποιος την χέζει την μάνα μου; Δυσκοίλια δεν υπήρξα ποτέ, και χωρίς σπανακόπιτα θα πήγαινα ιεροτελετουργικά στην τουαλέτα κάθε πρωί ή βράδυ. (ή και τα δυο).

Ωστόσο νομίζω πως οι στόχοι για νηστεία που είχα θέσει, επιτεύχθηκαν, καθώς ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε από τα βρωμοκρέατα και είμαι πανέτοιμη να ξεκινήσω μια ισορροπημένη δίαιτα-διατροφή που θα εμπεριέχει τα πάντα όλα στη σωστή δοσολογία. Επίσης είμαι πανέτοιμη να απολαύσω υπέροχο, ανησυχητικά επικίνδυνο, θανατηφόρο και ανοιχτών οριζόντων σεξ, γιατί όπως γνωρίζετε νήστεψα και σε αυτό τον τομέα (και μάλιστα παραπάνω απο σαράντα μέρες...ε αρκετά πια).

Κατά τα άλλα δουλεύω σαν σκλαβάκι και δεν μπορώ να πάρω ανάσα αν δεν φύγει και ο Μάης και ο μισούτσικος Ιούνης. Ως τότε, θα τα λέμε ραδιοφωνικά και κούτσου κούτσου, αν βρίσκω λίγο χρόνο, θα σας χαρίζω και καμιά αναρτησούλα.

Ύστερα από δυο όμορφες εβδομάδες απουσίας μου από τα ραδιοφωνικά δρώμενα, σας ενημερώνω πως αυτό το Σάββατο θα είμαι on air, από τις 6 ως τις 9 για ένα χορταστικό και εορταστικό τρίωρο Coulair, στο SpIrtoWebRadio (κλικ για ακρόαση άμα λάχει). Και φυσικά θα σας περιμένω στην συντροφιά μου. 

Έλα κι εσύ...μπορείς, μπορείς, μπορείς να coυλαθείς. 

Θέμα της εκπομπής: Περιμένοντας το κοκορέτσι.

Με το καλό να μπει η Μεγάλη Εβδομάδα και με το καλό να βγει, να φάμε τίποτα της προκοπής γιατί κόντεψα να μοιάσω του Ποπάυ, να κάνω ταττού άγκυρας στο μπράτσο και να βγάζω διάφορους περίεργους ήχους όπως τουτ τουτ. 

Φιλούρες πολλές στις μουτράκλες σας τις όμορφες που μου λείψανε. 

Σας αγαπώ. Έτσι απλά και όμορφα.