Χαίρετε αγαπημένοι μου coυλοί αναγνώστες,
Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά με υγεία και αγάπη στις ζωές σας. Ελπίζω να περάσατε ωραία αυτές τις μέρες και να ευχαριστηθήκατε φαγητό, βόλτες και ξεκούραση. Εγώ πάλι είχα ατυχίες ως κλασική γκαντεμοCoύλα. Μεγάλη Εβδομάδα βρισκόμουν στο νοσοκομείο, ως καλή νοσοκόμα στον Cουλό μου και την επόμενη εβδομάδα αρρώστησα εγώ με πυρετούς και βήχα ανελέητο και συνάχι μέχρι να αναρωτιέσαι απο που σκατά γεννιέται τόση μύξα. Όμως τώρα όλα καλά. Τις μέρες που είχα για να ξεκουραστώ, τις θυσίασα στον έρωτα και στην μύξα. Και τώρα που η δουλειά άρχισε και πάλι, είμαι γερή και δυνατή.
Και μιας και αφουγκράζομαι το περιβάλλον διαδικτυακο και μη, ας αρχίσω να κατακρίνω στάσεις και συμπεριφορές για να κερδίσω μια θέση στη κόλαση, όπως μου αρμόζει άλλωστε. Ζούμε, που λέτε, σε μια χώρα που το 99,9% του πληθυσμού αναγράφεται ως ΧΟ (χριστιανός ορθόδοξος) στην ταυτότητά του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στην πλειοψηφία της δηλαδή, ακολουθεί αυτό το θρήσκευμα. Όταν λοιπόν πλησιάζουν οι χριστιανικές γιορτές ο περισσότερος κόσμος ακολουθεί κάποια ήθη και έθιμα και γλεντάει είτε τα πιστεύει, είτε όχι. Φυσικά ο Έλληνας θα γλεντήσει και εκτός εορτών. Θα κάνει το κέφι του, ανεξάρτητα από το τί μέρα έχουμε σήμερα. Κι αυτό είναι το καταπληκτικό σε τούτη τη χώρα.
Ωστόσο, διαβάζω πως κάποιοι νιώθουν άβολα που τους πιέζουν οι δικοί τους να νηστεύουν, να εκκλησιάζονται ή ακόμη και να ακολουθούν τα έθιμα των ημερών. Και ιδίως αυτές οι μανάδες. Ακόμη και μαθητές μου, μου έλεγαν πως τρώνε έξω πιτόγυρα επειδή η μαμά μαγειρευει νηστίσιμα. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν καταπατάται, θέλω να πιστεύω, αν δε σαβουριάσει κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή ή αν πάει στην εκκλησία για δέκα λεπτά στην Ανάσταση, επειδή θα νιώσει καλά η μαμά του ή η γιαγιά του. Πόσα πράγματα μέσα στη μέρα δεν κάνουμε, που μας τα υπέδειξε ο γκόμενος, η γκόμενα, ο προϊστάμενος ή ο ανώτερός μας; Και τα κάνουμε αγόγγυστα κι ας μην μας χαρακτηρίζουν απόλυτα.
Δεν είναι πια και τόσο δέσμιο να κάνεις δυο ανθρώπους δικούς σου να χαμογελάσουν. Τόσες υποχωρήσεις κάνουμε. Αν τώρα εσύ είσαι άθεος και δε πιστεύεις ούτε στο κώλο σου, τότε -αν το σηκώνει ο οργανισμός σου- ρίξε τα γαμωσταυρίδια στη μάνα σου και μην ακολουθήσεις τίποτα άλλο πιστά πέραν της αθεϊας σου. Γιατί όσο υπόδουλος είναι ο χριστιανός πχ στη θρησκεία του και σε όσα του υποδεικνύει αυτή, άλλο τόσο υπόδουλος είσαι κι εσύ στο να κάνεις ακριβώς το αντίθετο για να μην σε πουν χριστιανό. Δεν μου φαίνεται και τόσο ανεξάρτητη και απελευθερωμένη η στάση ζωής σου. Στην ουσία δεν κάνεις επιλογές, αλλά κάνεις αντεπιλογές.
Κι εξηγούμαι με άλλα παραδείγματα.
Ο φανατισμός δεν υφίσταται μόνο στον χώρο της θρησκείας. Διαχέεται και αλλού. Και δεν ελέγχεται, ούτε είναι απαραίτητο να ελεγχθεί, αν δεν αγγίζει τα όρια της βίας. Στο ποδόσφαιρο λοιπόν, έχουμε πχ τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Όποιος είναι απλά Ολυμπιακός είναι εντάξει. Όποιος όμως είναι αντιΠαναθηναϊκός, είναι πρόβλημα. Γιατί δεν απολαμβάνει την χαρά της νίκης μιας ομάδας, αλλά την χαρά της ήττας μιας ομάδας. Όσο να πεις, αυτό είναι κακιασμένη στάση και συμπεριφορά. Ο ΑντιΠαναθηναϊκός ομοιάζει με εκείνον τον άθεο, που δε θα νηστέψει, δε θα πάει στην εκκλησία και δεν θα τηρήσει τα έθιμα, όχι γιατί είναι συνειδητοποιημένος και απέχει, αλλά επειδή όλα αυτά τα κάνουν οι χριστιανοί και δε θα ήθελε να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.
Πάμε στις διαπροσωπικές σχέσεις τώρα. Πολλές φορές οι άνθρωποι ακολουθούν μόδες (μαλλιά, ρούχα, μαγαζιά, κινητά κλπ) όχι γιατί αυτό τους χαρακτηρίζει ως προσωπικότητες, αλλά επειδή φοβούνται πως θα τους πουν ότι μένουν πίσω στην εξέλιξη, αν δεν ακολουθήσουν τις μόδες αυτές. Και μη μου πείτε πως όλες οι επιλογές σας είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες γιατί θα ξέρουμε κι εσείς κι εγώ ότι ψεύδεστε. Αυθεντικότητα δε μπορεί να υπάρξει στο σύνολο μιας στάσης ζωής, γιατί ο ορθολογισμός συχνά φλερτάρει με συναισθηματισμούς και πολύ εύκολα γινόμαστε έρμαια σε επιλογές και αποφάσεις των άλλων-κυρίως των αγαπημένων μας. Σύμφωνοι λοιπόν. Θέλουμε να είμαστε στη μόδα και όχι περιθωριοποιημένοι. Για να μη μας πουν περιθωριοποιημένους, κάνουμε αυτό ή εκείνο. Δε μου δείχνει και πολλές δόσεις ελευθερίας όλο αυτό. Ακόμη ομως κι αυτός που θα πει εγώ πάω κόντρα στο ρεύμα, επηρεάζεται (αυθυποβάλλεται) να κάνει όχι αυτό που κάνουν οι πολλοί, αλλά το άλλο, για να διαφέρει. Δεσμά εντοπίζω και σε αυτή τη στάση. Για να μην μοιάζω, (υποχρεωνομαι) να μην κάνω αυτό ή εκείνο.
Ακόμη λοιπόν και στην πιο σφιχτή έννοια ελευθερίας, ενυπάρχει δόση δουλοσύνης. Κι αν κάτι είναι απόλυτα απεχθές στον άνθρωπο είναι αυτό: να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως πάει κόντρα στο ρεύμα για να μην τον πουν μαζοποιημένο ή να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως είναι στην μόδα για να μην τον πουν περιθωριοποιημένο. Καμιά φορά όμως η μάζα είναι αυτή που δίνει την σωστή προοπτική. Κάπου εκεί ενυπάρχει και η δημοκρατία. Κι άλλες φορές η ιδαιτερότητα είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Κάνε ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου, μανίτσα μου και μη βροντοφωνάζεις.
Επίσης κάτι ενοχλητικό και ύποπτο, είναι το να βροντοφωνάζεις συνεχώς πως είσαι άθεος, πως δεν ακολουθείς τα τετριμμένα και πως δεν νηστεύεις. Αν το έκανες έπειτα από συνειδητοποίηση, πίστεψέ με, δε θα είχες την ανάγκη να το βροντοφωνάξεις γιατί θα ήσουν εντάξει απέναντι στον εαυτό σου. Δε θα σε ένοιαζε και τόσο η μαμά σου που θα σε έπρηζε να πας εκκλησία ή το να μην φας τη Μεγάλη Παρασκευή σουβλακάρα. Έτυχε να γεννηθείς στην Ελλάδα, σε μια χώρα που κρατάει πολλά ήθη, έθιμα και παραδόσεις ζωντανά. Απόλαυσέ το. Σε άλλα κράτη οι γονείς διώχνουν τα παιδιά από το σπίτι στα 18 τους. Εσένα ακόμη η μάνα σου σε θρέφει με τάπερ, με χαρτζηλίκι για καφέ και με όλα τα καλά σου.
Ε άστην να σου πιπιλίσει τα μυαλά για μια δυο μέρες; Να, έφυγε το Πάσχα και όλα μπαίνουν στους ίδιους ρυθμούς. Κανείς δε χάνει. Όλοι κερδίζουν.
Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω μια ανάρτηση που έκανα στο fb τη Μ. Παρασκευή σχετικά με τα κορίτσια νεαρής ηλικίας. Επειδή μου στείλατε μηνύματα που ζητούσαν επεξήγηση, αλλά δεν είχα χρόνο να το κάνω. Είχα γράψει λοιπον:
Coula Coup
18 Απριλίου
Εσείς τα 18χρονα που βάφεστε και ντυνεστε σα πορνιδια στη περιφορά του επιταφίου, όλα ορφανά είστε?
Θα ξαναπώ γιατί τα βλέπω σε καθημερινή βάση και με πιάνει η ψυχή μου κάθε φορά, εσείς γονείς προσέξτε τα παιδιά σας. Χάνετε το παιχνίδι, αν τα αφήνετε στον αυτόματο πιλότο, να κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι διαφορετικό να αφήνεις ελευθερία κινήσεων στα παιδιά σου και χώρο να αυτενεργήσουν και να διαμορφώσουν προσωπικότητα και πολύ διαφορετικό να τα αφήνεις σε ένα ξέφραγο αμπέλι να βρουν το δρόμο τους μόνα τους χωρίς πυλώνες και κρατήματα, χωρίς δίχτυ ασφαλείας και όρια. Δεν θα τον βρούν τον δρόμο μόνα τους. Θα τον χάσουν. Και δεν είναι το ντύσιμο ή το βάψιμο που τόσο μου κάνει εντύπωση. Ούτε η ηλικία. Γιατί βλέπω και 16χρονα να μεγαλοφέρνουν και 14χρονα να μην πω. Μου κάνει εντύπωση πως οι γονείς έχουν μεταλλαχθεί σε όντα χωρίς αγάπη, φροντίδα και προστασία για τα παιδιά τους. Δεν είμαι μάνα ακόμη και δεν ξέρω. Αλλά ως εκπαιδευτικός νιώθω πως αν δεν προστατέψουν τα παιδιά τους οι γονείς, δε θα τα προστατέψει κανείς. Όλοι οι άλλοι θέλουν το ΚΑΚΟ τους. Τελεία και παύλα.
Αυτά από εμένα.
Τα λέμε και την Τετάρτη στο Coulair live.
Φιλιά πολλά και συγχωρήστε με αν πάτησα κάλλους. Είπαμε. Στη κόλαση θα πάω είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά με υγεία και αγάπη στις ζωές σας. Ελπίζω να περάσατε ωραία αυτές τις μέρες και να ευχαριστηθήκατε φαγητό, βόλτες και ξεκούραση. Εγώ πάλι είχα ατυχίες ως κλασική γκαντεμοCoύλα. Μεγάλη Εβδομάδα βρισκόμουν στο νοσοκομείο, ως καλή νοσοκόμα στον Cουλό μου και την επόμενη εβδομάδα αρρώστησα εγώ με πυρετούς και βήχα ανελέητο και συνάχι μέχρι να αναρωτιέσαι απο που σκατά γεννιέται τόση μύξα. Όμως τώρα όλα καλά. Τις μέρες που είχα για να ξεκουραστώ, τις θυσίασα στον έρωτα και στην μύξα. Και τώρα που η δουλειά άρχισε και πάλι, είμαι γερή και δυνατή.
Και μιας και αφουγκράζομαι το περιβάλλον διαδικτυακο και μη, ας αρχίσω να κατακρίνω στάσεις και συμπεριφορές για να κερδίσω μια θέση στη κόλαση, όπως μου αρμόζει άλλωστε. Ζούμε, που λέτε, σε μια χώρα που το 99,9% του πληθυσμού αναγράφεται ως ΧΟ (χριστιανός ορθόδοξος) στην ταυτότητά του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στην πλειοψηφία της δηλαδή, ακολουθεί αυτό το θρήσκευμα. Όταν λοιπόν πλησιάζουν οι χριστιανικές γιορτές ο περισσότερος κόσμος ακολουθεί κάποια ήθη και έθιμα και γλεντάει είτε τα πιστεύει, είτε όχι. Φυσικά ο Έλληνας θα γλεντήσει και εκτός εορτών. Θα κάνει το κέφι του, ανεξάρτητα από το τί μέρα έχουμε σήμερα. Κι αυτό είναι το καταπληκτικό σε τούτη τη χώρα.
Ωστόσο, διαβάζω πως κάποιοι νιώθουν άβολα που τους πιέζουν οι δικοί τους να νηστεύουν, να εκκλησιάζονται ή ακόμη και να ακολουθούν τα έθιμα των ημερών. Και ιδίως αυτές οι μανάδες. Ακόμη και μαθητές μου, μου έλεγαν πως τρώνε έξω πιτόγυρα επειδή η μαμά μαγειρευει νηστίσιμα. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν καταπατάται, θέλω να πιστεύω, αν δε σαβουριάσει κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή ή αν πάει στην εκκλησία για δέκα λεπτά στην Ανάσταση, επειδή θα νιώσει καλά η μαμά του ή η γιαγιά του. Πόσα πράγματα μέσα στη μέρα δεν κάνουμε, που μας τα υπέδειξε ο γκόμενος, η γκόμενα, ο προϊστάμενος ή ο ανώτερός μας; Και τα κάνουμε αγόγγυστα κι ας μην μας χαρακτηρίζουν απόλυτα.
Δεν είναι πια και τόσο δέσμιο να κάνεις δυο ανθρώπους δικούς σου να χαμογελάσουν. Τόσες υποχωρήσεις κάνουμε. Αν τώρα εσύ είσαι άθεος και δε πιστεύεις ούτε στο κώλο σου, τότε -αν το σηκώνει ο οργανισμός σου- ρίξε τα γαμωσταυρίδια στη μάνα σου και μην ακολουθήσεις τίποτα άλλο πιστά πέραν της αθεϊας σου. Γιατί όσο υπόδουλος είναι ο χριστιανός πχ στη θρησκεία του και σε όσα του υποδεικνύει αυτή, άλλο τόσο υπόδουλος είσαι κι εσύ στο να κάνεις ακριβώς το αντίθετο για να μην σε πουν χριστιανό. Δεν μου φαίνεται και τόσο ανεξάρτητη και απελευθερωμένη η στάση ζωής σου. Στην ουσία δεν κάνεις επιλογές, αλλά κάνεις αντεπιλογές.
Κι εξηγούμαι με άλλα παραδείγματα.
Ο φανατισμός δεν υφίσταται μόνο στον χώρο της θρησκείας. Διαχέεται και αλλού. Και δεν ελέγχεται, ούτε είναι απαραίτητο να ελεγχθεί, αν δεν αγγίζει τα όρια της βίας. Στο ποδόσφαιρο λοιπόν, έχουμε πχ τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Όποιος είναι απλά Ολυμπιακός είναι εντάξει. Όποιος όμως είναι αντιΠαναθηναϊκός, είναι πρόβλημα. Γιατί δεν απολαμβάνει την χαρά της νίκης μιας ομάδας, αλλά την χαρά της ήττας μιας ομάδας. Όσο να πεις, αυτό είναι κακιασμένη στάση και συμπεριφορά. Ο ΑντιΠαναθηναϊκός ομοιάζει με εκείνον τον άθεο, που δε θα νηστέψει, δε θα πάει στην εκκλησία και δεν θα τηρήσει τα έθιμα, όχι γιατί είναι συνειδητοποιημένος και απέχει, αλλά επειδή όλα αυτά τα κάνουν οι χριστιανοί και δε θα ήθελε να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.
Πάμε στις διαπροσωπικές σχέσεις τώρα. Πολλές φορές οι άνθρωποι ακολουθούν μόδες (μαλλιά, ρούχα, μαγαζιά, κινητά κλπ) όχι γιατί αυτό τους χαρακτηρίζει ως προσωπικότητες, αλλά επειδή φοβούνται πως θα τους πουν ότι μένουν πίσω στην εξέλιξη, αν δεν ακολουθήσουν τις μόδες αυτές. Και μη μου πείτε πως όλες οι επιλογές σας είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες γιατί θα ξέρουμε κι εσείς κι εγώ ότι ψεύδεστε. Αυθεντικότητα δε μπορεί να υπάρξει στο σύνολο μιας στάσης ζωής, γιατί ο ορθολογισμός συχνά φλερτάρει με συναισθηματισμούς και πολύ εύκολα γινόμαστε έρμαια σε επιλογές και αποφάσεις των άλλων-κυρίως των αγαπημένων μας. Σύμφωνοι λοιπόν. Θέλουμε να είμαστε στη μόδα και όχι περιθωριοποιημένοι. Για να μη μας πουν περιθωριοποιημένους, κάνουμε αυτό ή εκείνο. Δε μου δείχνει και πολλές δόσεις ελευθερίας όλο αυτό. Ακόμη ομως κι αυτός που θα πει εγώ πάω κόντρα στο ρεύμα, επηρεάζεται (αυθυποβάλλεται) να κάνει όχι αυτό που κάνουν οι πολλοί, αλλά το άλλο, για να διαφέρει. Δεσμά εντοπίζω και σε αυτή τη στάση. Για να μην μοιάζω, (υποχρεωνομαι) να μην κάνω αυτό ή εκείνο.
Ακόμη λοιπόν και στην πιο σφιχτή έννοια ελευθερίας, ενυπάρχει δόση δουλοσύνης. Κι αν κάτι είναι απόλυτα απεχθές στον άνθρωπο είναι αυτό: να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως πάει κόντρα στο ρεύμα για να μην τον πουν μαζοποιημένο ή να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως είναι στην μόδα για να μην τον πουν περιθωριοποιημένο. Καμιά φορά όμως η μάζα είναι αυτή που δίνει την σωστή προοπτική. Κάπου εκεί ενυπάρχει και η δημοκρατία. Κι άλλες φορές η ιδαιτερότητα είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Κάνε ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου, μανίτσα μου και μη βροντοφωνάζεις.
Επίσης κάτι ενοχλητικό και ύποπτο, είναι το να βροντοφωνάζεις συνεχώς πως είσαι άθεος, πως δεν ακολουθείς τα τετριμμένα και πως δεν νηστεύεις. Αν το έκανες έπειτα από συνειδητοποίηση, πίστεψέ με, δε θα είχες την ανάγκη να το βροντοφωνάξεις γιατί θα ήσουν εντάξει απέναντι στον εαυτό σου. Δε θα σε ένοιαζε και τόσο η μαμά σου που θα σε έπρηζε να πας εκκλησία ή το να μην φας τη Μεγάλη Παρασκευή σουβλακάρα. Έτυχε να γεννηθείς στην Ελλάδα, σε μια χώρα που κρατάει πολλά ήθη, έθιμα και παραδόσεις ζωντανά. Απόλαυσέ το. Σε άλλα κράτη οι γονείς διώχνουν τα παιδιά από το σπίτι στα 18 τους. Εσένα ακόμη η μάνα σου σε θρέφει με τάπερ, με χαρτζηλίκι για καφέ και με όλα τα καλά σου.
Ε άστην να σου πιπιλίσει τα μυαλά για μια δυο μέρες; Να, έφυγε το Πάσχα και όλα μπαίνουν στους ίδιους ρυθμούς. Κανείς δε χάνει. Όλοι κερδίζουν.
Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω μια ανάρτηση που έκανα στο fb τη Μ. Παρασκευή σχετικά με τα κορίτσια νεαρής ηλικίας. Επειδή μου στείλατε μηνύματα που ζητούσαν επεξήγηση, αλλά δεν είχα χρόνο να το κάνω. Είχα γράψει λοιπον:
Coula Coup
18 Απριλίου
Εσείς τα 18χρονα που βάφεστε και ντυνεστε σα πορνιδια στη περιφορά του επιταφίου, όλα ορφανά είστε?
Θα ξαναπώ γιατί τα βλέπω σε καθημερινή βάση και με πιάνει η ψυχή μου κάθε φορά, εσείς γονείς προσέξτε τα παιδιά σας. Χάνετε το παιχνίδι, αν τα αφήνετε στον αυτόματο πιλότο, να κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι διαφορετικό να αφήνεις ελευθερία κινήσεων στα παιδιά σου και χώρο να αυτενεργήσουν και να διαμορφώσουν προσωπικότητα και πολύ διαφορετικό να τα αφήνεις σε ένα ξέφραγο αμπέλι να βρουν το δρόμο τους μόνα τους χωρίς πυλώνες και κρατήματα, χωρίς δίχτυ ασφαλείας και όρια. Δεν θα τον βρούν τον δρόμο μόνα τους. Θα τον χάσουν. Και δεν είναι το ντύσιμο ή το βάψιμο που τόσο μου κάνει εντύπωση. Ούτε η ηλικία. Γιατί βλέπω και 16χρονα να μεγαλοφέρνουν και 14χρονα να μην πω. Μου κάνει εντύπωση πως οι γονείς έχουν μεταλλαχθεί σε όντα χωρίς αγάπη, φροντίδα και προστασία για τα παιδιά τους. Δεν είμαι μάνα ακόμη και δεν ξέρω. Αλλά ως εκπαιδευτικός νιώθω πως αν δεν προστατέψουν τα παιδιά τους οι γονείς, δε θα τα προστατέψει κανείς. Όλοι οι άλλοι θέλουν το ΚΑΚΟ τους. Τελεία και παύλα.
Αυτά από εμένα.
Τα λέμε και την Τετάρτη στο Coulair live.
Φιλιά πολλά και συγχωρήστε με αν πάτησα κάλλους. Είπαμε. Στη κόλαση θα πάω είτε έτσι, είτε αλλιώς.
χρόνια πολλά να σαι καλά .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
ΔιαγραφήΠοσο συμφωνω και ειδικα στο τελευταιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
ΔιαγραφήΝομίζω ότι εστιάζεις στους δήθεν άθεους,αυτούς δηλαδή που απλώς ακολουθούν παθητικά μία μόδα,και όχι σε αυτούς που πραγματικά δεν πιστεύουν και έχουν επιχειρήματα γι' αυτό. Η αθεΐα,ο αγνωστικισμός,ο χριστιανισμός,ο βουδισμός κ.λπ. βασίζονται σε ολόκληρες φιλοσοφίες,διαμορφωμένες στο πέρασμα των χρόνων. Ο οποιοσδήποτε που θέλει να φαίνεται "cool" στο περιβάλλον του,δεν έχει κριτική σκέψη ή ό,τι άλλο,για 'μένα δεν είναι και τόσο άξιος λόγου,άρα δεν θα τον αναφέρω,ούτε θα κάτσω να συζητήσω μαζί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπλέον,η νηστεία δεν απαλλάσσει τον πιστό από το δίλημμα να ξεσκιστεί στο κοψίδι ή όχι. Είναι διαδικασία προετοιμασίας για την Ανάσταση. Γιατί,λοιπόν,το παιδί που τρώει κρυφά πιτόγυρα από τη μάνα του και ενδεχομένως δεν πιστεύει,να προετοιμαστεί για κάτι το οποίο δεν ασπάζεται; Δεν είναι λίγο υποκριτικό να κοροϊδεύει τη μάνα του,τη γιαγιά του και τη θειά του,για τις οποίες η θρησκεία είναι μάλλον κάτι ιερό,ένα στήριγμα,ενώ θα μπορούσε απλά να απέχει από όλο αυτό; Δεν θα πεθάνει άμα τη βγάλει με μπροκολάκι και φασολάκια,απλώς νομίζω πως δεν είναι όλα τόσο επιφανειακά,όπως π.χ. να κάνει ένα μασάζ στο γκόμενο που είναι πιασμένος (επειδή είπες ότι πολλές φορές κάνουμε πράγματα για τη σχέση μας χωρίς να το θέλουμε εκείνη τη στιγμή).
Όσο για το "κάνε ό,τι θες",συμφωνώ απόλυτα και εσύ καλά τα λες,αλλά παρατηρώ ότι αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο τελικά στην Ελλαδίτσα μας.
Χριστός Ανέστη,με υγεία.
Φιλολογάρα μου!!!! φιλια πολλά
ΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε αυτό που λέει η Κατερίνα, ότι επικεντρώνεσαι σε αυτούς που το παίζουν άθεοι. Ωστόσο, ο καθένας έχει το δικαίωμα να νηστέψει ή όχι. Οκ, σίγουρα παίζει κι η πίεση των γονιών ρόλο και πολλοί δε νηστεύουν από αντίδραση, σαν να περνάνε εφηβεία καθ' όλη τους τη ζωή. Έπειτα, καλό θα ήταν οι γονείς να κατανοήσουν πως δε μπορούν να δεσμεύουν το παιδί τους με τα δικά τους πιστεύω, ούτε να του επιβάλλουν να νηστέψει ή να πιστέψει σε αυτό, εφόσον κάθε άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος να πιστέψει ή όχι και να τηρήσει τα έθιμα ή τα απορρίψει. Δεν είναι όλοι για τον χριστιανισμό, όπως δεν είναι όλοι για τον αγνωστικισμό. Σεβασμός κι αυτογνωσία πάνω από όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλά κι όλα ωραία!
ΔιαγραφήΚαλο υπολοιπό καλοκαιρι!
Αυτά τα 14χρονα που γκομενίζουν και νομίζουν ότι έτσι ωριμάζουν και φέρονται σαν ενήλικοι, είναι η μεγαλύτερη μάστιγα της κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα εισαι σιγουρος;
Διαγραφήκαλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
ΔιαγραφήΕγώ μία παροιμία θα πω και τίποτ' άλλο. Έξω απ΄το χορό πολλά τραγούδια λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό κι αυτό!
ΔιαγραφήΣτην ανάσταση θα πάω ένα τέταρτο με τους γονείς μου. Δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο. Μπορεί να φαίνεται σα κοροϊδία όπως είπε και η Κατερίνα αλλά δεν πειράζει, μεγάλη γυναίκα είναι η μάνα μου, δεν υπάρχει λόγος να τη στεναχωρήσω για κάτι που εγώ το θεωρώ ανούσιο. Μπορεί να της πω ψέμματα ότι πάω στον επιτάφιο ή κάτι παρόμοιο αλλά αφού αισθάνεται καλά έτσι, το αφήνω όπως είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις μόδες και για όλα αυτά, το θέμα είναι να κάνεις κάτι που να σου αρέσει ή να σου ταιριάζει. Μπορεί να φορέσεις ένα ρούχο που να είναι της μόδας αλλά να σου πηγαίνει, φόρεσέ το. Μπορεί να ακούς ελαφροσκυλάδικα επειδή έχεις ψάξει και άλλες μουσικές και αυτή να σου αρέσει. Οκ τότε. όχι όμως επειδή τα ακούνε ή τα φοράνε οι περισσότεροι. Όπως επίσης και να ντύνεσαι π.χ. διαφορετικά από αντίδραση καταλήγεις να έχεις εσύ και όσα άτομα το κάνουν ένα είδος μόδας. άλλη μόδα βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι μόδα και αυτό. Βλέπε αυτούς τους φοιτητές, που το παίζουν ψαγμένοι, φιλοσοφημένοι κτλ. Είναι πιο καρμπόν και από κλωνοποιημένες ντίβες που πάνε στα κλαμβς με ίδια φούστα και ασορτί στριγκάκι..
Κάτσε να πιούμε μια μπύρα κι όλα καλα!
Διαγραφήφιλιαααα