Αν δεν έβλεπα αυτό το τρελούτσικο όνειρο στον ύπνο μου, ίσως να μην έκανα τώρα ανάρτηση. Βρισκόμουν λέει σε μια μικρή αίθουσα με κουλοχέρηδες και δεν υπήρχε ψυχή. Ηταν και μια άδεια ρουλέτα εκεί σε μια άκρη και είχε σκουριάσει κυριολεκτικά. Μπαίνω στην αίθουσα, και ξεκινάω να ρίχνω μάρκες στους κουλοχέρηδες. Και να τα ίδια φρουτάκια, και να τα ίδια καρεκλάκια, και να τα ίδια ζουζουνάκια, τα ίδια βυζάκια, τα ίδια βαζάκια, όλα τρία τρία μου χάριζαν χρήματα αγόγγυστα. Και αφού ξετίναξα τα μηχανάκια, ζητώ να έρθει κάποιος για να παίξω ρουλέτα. Καταφτάνει μια γυναίκα και αρχίζει να μου δίνει λεφτά. Το 10 έλεγα; το 10 ερχόταν. Το μαύρο 3 ζητούσα; Το μαύρο τρία παρουσιαζόταν. Πολύ χρήμα μάζεψα, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκα. Μου έδωσαν μια τσάντα μεγάλη πλαστική από αυτές που χωράνε μέσα ακόμη και άνθρωποι για να βάλω τα χρήματα και βγήκα στον καθαρό αέρα. Φοβερή νύχτα.
Το επόμενο πρωί, ξύπνησα, πλύθηκα, έφτιαξα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και έψαξα τη τσάντα για να μετρήσω το θησαυρό μου και να σκεφτώ πώς θα τον μοιράσω. Εδώ η τσάντα, εκεί η τσάντα, πουθενά η τσάντα. Βγαίνω στο μπαλκόνι και προσπαθώ να θυμηθώ πού την έβαλα. Αποκλείεται να την έχασα. Στη μικρή γκαρσονιέρα μου οι χώροι είναι απελπιστικά περιορισμένοι. Κοιτάζω από τον τρίτο του μπαλκονιού μου, κάτω στο κενό. Η τσάντα είναι στραπατσαρισμένη στο δρόμο, και τα χρήματα άφαντα. Τριγύρω στήνουν πανηγύρι άστεγοι, περαστικοί, τυχαίοι, φίλοι, γνωστοί, ακόμη και εχθρικοί απέναντί μου, κρατώντας τα χρήματα που κέρδισα και χαμογελώντας για πάντα.
Ευτυχώς που έγινε έτσι. Τι να έκανα τόσα πολλά λεφτά εγώ; Πώς να τα ξόδευα μόνη μου;
Και κάπως έτσι, όλη την θετική διάθεση που μάζεψα το καλοκαίρι, την συγκέντρωσα σε μια μεγάλη πλαστική σακούλα και τη Τετάρτη το βράδυ, σκέφτομαι να τη ρίξω πάνω σας από τον R1 Radio και τα λατρεμένα μας Coulair. Θα με βοηθήσουν σε αυτή τη μοιρασιά αγάπης, γέλιου και καλής διάθεσης πολλές νέες και παλιές προσωπικότητες. Μπορεί να είναι και ο Ταβανίας μαζί μου. Είπε πως μαζεύει τον δικό του θησαυρό για να σας πετάξει.
Καλημέρα σας
Το επόμενο πρωί, ξύπνησα, πλύθηκα, έφτιαξα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και έψαξα τη τσάντα για να μετρήσω το θησαυρό μου και να σκεφτώ πώς θα τον μοιράσω. Εδώ η τσάντα, εκεί η τσάντα, πουθενά η τσάντα. Βγαίνω στο μπαλκόνι και προσπαθώ να θυμηθώ πού την έβαλα. Αποκλείεται να την έχασα. Στη μικρή γκαρσονιέρα μου οι χώροι είναι απελπιστικά περιορισμένοι. Κοιτάζω από τον τρίτο του μπαλκονιού μου, κάτω στο κενό. Η τσάντα είναι στραπατσαρισμένη στο δρόμο, και τα χρήματα άφαντα. Τριγύρω στήνουν πανηγύρι άστεγοι, περαστικοί, τυχαίοι, φίλοι, γνωστοί, ακόμη και εχθρικοί απέναντί μου, κρατώντας τα χρήματα που κέρδισα και χαμογελώντας για πάντα.
Ευτυχώς που έγινε έτσι. Τι να έκανα τόσα πολλά λεφτά εγώ; Πώς να τα ξόδευα μόνη μου;
Και κάπως έτσι, όλη την θετική διάθεση που μάζεψα το καλοκαίρι, την συγκέντρωσα σε μια μεγάλη πλαστική σακούλα και τη Τετάρτη το βράδυ, σκέφτομαι να τη ρίξω πάνω σας από τον R1 Radio και τα λατρεμένα μας Coulair. Θα με βοηθήσουν σε αυτή τη μοιρασιά αγάπης, γέλιου και καλής διάθεσης πολλές νέες και παλιές προσωπικότητες. Μπορεί να είναι και ο Ταβανίας μαζί μου. Είπε πως μαζεύει τον δικό του θησαυρό για να σας πετάξει.
Καλημέρα σας
όλα από 3 ρε συ!!! Τυχαίο; Νομίζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πάλι όχι :P χαχαχαχαχα
Διαγραφή@Χωστήρας
ΔιαγραφήΈτσι πάει! Με λίγα λόγια πήρα τα τρία......!!!!!!
@Αφρικανος
Οχι αλλά μπορεί και ναι!
Μικρή κουφαλίτσα! Γαμώ τις διαφημίσεις για Κουλ έαρ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες είδες;;; Ουτε σε διαφημιστική να δούλευα!!!
ΔιαγραφήΚαλή αρχή στα Coulair
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κουλαμάρες και Ταβανία!
Ευχαριστούμε πολύ.
ΔιαγραφήΕλπίζω να είσαι καλά, και να πέρασαν τα άσχημα.
Φιλιά
πριν καν διαβασω την πρωτη προταση, βαρεθηκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τραβάς όμως κι εσύ;
Διαγραφήμου λειψες κουλιτα! οσον αφορα το προηγουμεν σχολιο,μικρη μου, δε φταει κουλιτα που βαρεθηκες ! αν διαβασει κανεις το μπλογκ σου θα καταλαβει ποιος φταει χοχο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ασωτούλι μου! Αστα να πάνε!!!!!!!!!! Έχουμε τρελαθεί!!!!
ΔιαγραφήΉρθα απλά να πω ένα γεια, μετά από πολύ καιρό! Καλή συνέχεια σε όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως την!
Διαγραφή