Game of Thrones

Με λίγη καθυστέρηση κατάφερα κι εγώ να ολοκληρώσω τη σειρά Game of Thrones βλέποντας 3 σεζόν μέσα σε 3 μέρες. Αυτό λέγεται κάψιμο εγκεφάλου, το γνωρίζω καλά, αλλά για πρώτη φορά στα χρονικά με κράτησε στην οθόνη χαζοαμερικανιά για σειρά.

Στην αρχή μου άρεσε αυτός, τον οποίο ο συγγραφέας τον σκότωσε.

Στη συνέχεια μου άρεσε αυτός, τον οποίο ο συγγραφέας τον σκότωσε.

Τώρα πια φοβάμαι να ομολογήσω πως μου αρέσει αυτός γιατί προς το παρόν είναι ζωντανός και δεν θέλω να προκαλέσω τη τύχη του.

 

Πρόκειται λοιπόν για έναν τρελό συγγραφέα τον Τζωρτζ Ρέιμοντ Ρίτσαρντ Μάρτιν που σκοτώνει ό,τι αγαπώ και γενικά σκοτώνει αβέρτα ακόμη και τους πρωταγωνιστές του. Η σειρά βασίζεται στα βιβλία του τρελο Τζωρτζ "Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου". Ο ίδιος δικαιολογείται λέγοντας πως έχει τόσους πολλούς χαρακτήρες που μπορεί να σκοτώνει όσους θέλει και να μένουν ακόμη αρκετοί.

Πάντως από το πολύ το σκότωμα που κάνει χάθηκε η μαγεία εκείνου που ήθελε να πετύχει. Λέει πως τον ενδιέφερε να δεθεί ο αναγνώστης-θεατής με τον ήρωα έτσι ώστε να αρχίζει να φοβάται κάθε φορά που θα του τον σκοτώνει. Θέλει σασπένς βασικά. Κι η μαγεία χάθηκε διότι τώρα πια, βλέπεις έναν χαρακτήρα, σκέφτεσαι πως είναι γαμάτος και μόλις περάσουν κανα δυο τρια επεισόδια μπαίνεις στη διαδικασία να τον αποχαιρετίσεις. Δεν είναι λοιπόν και τόσο απρόβλεπτος ο κύριος Τζωρτζ. Δείτε και τη φάτσα του για να καταλάβετε για τι πράμα μιλάμε.

Κάτω τα χέρια από τον Jon Snow γιατί θα έρθω στο Νιου Τζέρσεϊ και θα σε κάνω με τα κρεμμυδάκια και από τα χέρια μου θα πας. 

Άιντε μπράβο.