Ευτυχία χωρίς περιτύλιγμα

Καλησπέρα σας cουλοί μου αναγνώστες/ακροατές/φίλοι,

ελπίζω να είστε όλοι καλά και να προετοιμάζετε τα πιρούνια σας, γιατί έχει να γίνει χαμός αύριο στην ελληνική παραδοσιακή οικογένεια. Οσοι μετράτε μέρες για τα χριστούγεννα, λυσσάξτεεεε, αύριο έρχονται και θα σταματήσετε να μας πρήζετε. Του χρόνου πάλι...

Πήγα στο mall τη Κυριακή. Κόσμος πήχτρα μα τα μαγαζιά άδεια. Δε μπορούσες να περάσεις από τους διαδρόμους αλλά αν ήθελες λίγο να ξεκουραστείς και να πάψεις να χτυπιέσαι ώμο με ώμο με όσους πήγαν απλά για βόλτα, έμπαινες σε ένα μαγαζί και χάζευες ρούχα.

Δε μπορώ να καταλάβω πως το mall αντιμετωπίζεται ως χώρος βόλτας. Αφενός είναι ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ οπότε αν δεν έχεις λεφτά...everest βρίσκεις κι αλλού και αφετέρου είναι τόσο κακοστημένο που προτιμώ τη γκαρσονιέρα που νοίκιασα και την έχω γεμίσει με λαμπάκια ΠΑΝΤΟΥ.

Βγάζω το άχτι μου επειδή η μαμά μου, ποτέ δε με άφηνε να βάλω λαμπάκια παντού. Μια χρονιά είχα πάρει 5 πακέτα λαμπάκια και είχα γεμίσει ένα πάσο δυο μέτρα μήκος επί πέντε ύψος από άκρη σε άκρη. Μια μέρα άντεξε η μάνα μου. Την δεύτερη μέρα τα κατέβασε με συνοπτικές διαδικασίες και μου είπε να κοιτάξω τη δουλειά μου και να στολίζω το δικό μου το σπίτι καρνάβαλο κι όχι το δικό της. Από τότε έμεινε το απωθημένο και κατέκρινα τα λαμπάκια τα πολλά, απλά γιατί εγώ δεν μπορούσα να βάλω. Γιατί δηλαδή να μπορούν οι άλλοι; Να τα βγάλουν, να τους καούν, να ..να..να..

Να...τη όμως η ευκαιρία. Πετιέται. Στο σπίτι ΜΟΥ έβαλα μέχρι και στη χέστρα λαμπάκια. Βέβαια ή θα λείπω όλη μέρα ή θα κάνω οικονομία, οπότε μένουν σβηστά. Έχει όμως γούστο αν τα ανάψω όλα μαζί καμιά μέρα. Θα λαμπυρίσει η επαρχία ολόκληρη. Μεχρι και στην Αθήνα θα τη νιώσετε τη λάμψη. (Αν δεν το καρβουνιάσω το σπίτι).

Πήρα χαλάκια από τη λαϊκή. Τρία ευρώ το ένα. Πήρα τρία. Δηλαδή πλήρωσα 9 ευρώ. Τα ίδια χαλάκια, ΟΛΟΪΔΙΑ ομως, τα βρήκα σε μαγαζί χαλιών 30 ευρώ το ένα. Κάποιος μας δουλεύει ψιλό γαζί. Δε μου περίσσευαν 90 ευρώ κι έτσι είπα πως αν με επισκεφτεί η βασίλισσα Ελισσαβετιανή Ψηλομυτίδου η 467η, θα τα κρύψω στο πατάρι. Μη μας περάσει και τίποτις ΒΛΑΧΑΚΙΑ δηλαδή η γαλαζοαίματη.

Η αδερφή μου πριν δυο με τρία χρόνια είχε πάρει από τη Μοιραράκη χαλιά. Είχε πληρώσει σε σύνολο πέντε δεκαήμερες καλοκαιρινές διακοπές σε εξωτικό θέρετρο, για να έχει τη χάρη του μπορδοροδοσκατουλοκόκκινου στο σαλόνι της. Φέτος πήρε κι αυτή ένα χαλάκι από τη λαϊκή, αναφωνώντας: Που κατήντησα η δόλια, πλάι στη Μοιραράκη να βάζω τον γιούφτο! Κρυφογέλασα γιατί έχω να κάνω καλοκαιρινές διακοπές κανα δυο τρια χρόνια!

Λατρεύω την Αθήνα. Δεν μπορώ να την ξεπεράσω, παρόλο που κλείνω σχεδόν ενάμιση χρόνο μακριά της. Αυτή τη φορά πήγα και πήρα όλα όσα χρειαζόμουν ώστε να κάνω ανάρτηση. Απέναντι από το σπίτι της ξαδέρφης Catinas, η οποία και μας φιλοξένησε το ΣΚ, μένει ένα παρεάκι Πακιστανών. Καλά παιδιά, δουλεύουν, είναι νοικοκύρηδες και καλοί μουσουλμάνοι. Νιώθω πως είναι και καλοί μάγειρες. Πιπέρι παντού, όπως λέμε, λαμπάκια παντού.

Έξω στο μπαλκόνι τους έχουν κρεμασμένη μια ελληνική σημαία. Μόλις την είδα, με έπιασε μια ανατριχίλα, για να πω την αλήθεια. Ρωτάω λοιπόν την ξαδέρφη Catina. Μου εξηγεί πως την βάλανε την 25η Μαρτίου επειδή εκείνη τη μέρα είχαν βάλει όλοι στη γειτονιά και απλά οι Πακιστανοί ξέχασαν να την βγάλουν ή μπορεί να τους άρεσε ως διακοσμητικό ή....στέλνουν μηνύματα στην ελληνική αστυνομία....χρυσή αυγή...κλπ. Κάπου εκεί...κατάλαβα.

Σε λίγο καιρό όπου θα κυματίζει ελληνική σημαία...θα γίνονται τα ντου. Δεν εξηγείται αλλιώς το πράγμα γιατί δεν γνωρίζω κανέναν λογικό Έλληνα με όλα αυτά τα ζόρια που τραβάει, να έβαζε και την σφραγίδα του κράτους που τον καταστρέφει, στο μπαλκόνι του.

Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Επίσης θα ήθελα να πω στον Άι Βασίλη, πως τον ευχαριστώ πολύ γιατί μπορεί να άργησε λίγα χρόνια αλλά μου έκανε το καλύτερο δώρο στο τέλος. Ευτυχία, χωρίς περιτύλιγμα.

Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μου.
Χαμογελάστε, ανοίξτε τις καρδιές σας και μην ξεχνάτε πως ποτέ δεν ξέρεις τί σε περιμένει στην επόμενη στροφή του δρόμου. 

Χρόνια Πολλά με υγεία.

Σας αγαπώ.

Coula_Cou