Η επόμενη στροφή του δρόμου

Είναι φορές που απελπίζεσαι και δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, που σε πιάνει η καρδιά σου και σφίγγεται και σκέφτεσαι πως καλό θα ήταν να μην έβλεπες το φως αυτού του κόσμου. Και δε μπορείς να γυρίσεις και το χρόνο πίσω να κάνεις διορθώσεις. Άσε που blanco για τα λάθη της ζωής δεν έχει εφευρεθεί ακόμη, εκτός αν είσαι καλός χριστιανός και πας για εξομολόγηση στον πνευματικό σου. Το λάθος συγχωρείται, αλλά δεν διορθώνεται, ούτε διαγράφεται από τα ποτάμια της σκέψης σου που ρέουν ανενόχλητα, ειδικά τις νύχτες και σε βασανίζουν.

Είναι και κάποιες φορές που όλα αλλάζουν εκεί ακριβώς που δεν το περιμένεις. Παραδείγματος χάριν αποφασίζεις να βγεις μίζερα για να πιεις μια μπύρα. Σε σέρνουν στην ουσία οι φίλοι σου και επιλέγεις να πας πιο πολύ για να μην σε θεωρήσουν αξιολύπητο που γουστάρεις να πέσεις κάτω από το πάπλωμα από το να βγεις να διασκεδάσεις.

Και ο χαρακτηρισμός "αξιολύπητος" είναι βαρύς, έτσι για να είμαστε ειλικρινείς. Κι εκεί που σηκώνεις το χέρι με την μπύρα και την ωθείς προς το στόμα σου, γίνεται ένα τσακ...μπαμ...μπουμ...και όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον όλων των άλλων και σου στέλνει το πλάσμα με το οποίο θες να μοιραστείς το υπόλοιπο της ζωής σου. (Ή έτσι πιστεύεις εκείνη τη στιγμή και λίγες ακόμη στιγμές μετά.)

Εκείνο που θέλω να πω είναι πως καλό θα είναι να είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι, όσες σφαλιάρες κι αν δέχτηκε η ξεροκεφάλα μας. Ας έχουμε εμπιστοσύνη, αν όχι σε μας αυτούς καθαυτούς, σε εκείνο το ον που ρυθμίζει κάπως τα πράγματα. Έστω σε εκείνη τη κρυφή δύναμη που υπάρχει μέσα μας και ενεργοποιείται στις δύσκολες στιγμές, σε εκείνες δηλαδή που επιβάλλεται να επιβιώσουμε. Ίσως να ακούγεται αστείο την εποχή που ζούμε η ευχή να είμαστε αισιόδοξοι, διότι γύρω μας χορεύει σαν θεριό ανήμερο ο σατανάς, με την έννοια πως το κράτος καταρρέει, οι κλέφτες και οι ψεύτες αρχίζουν να εμφανίζονται σιγά σιγά αλλά ποιός νοιάζεται, η ανεργία χτυπάει κόκκινο, οι φόροι αυξάνονται σαν ζουζουνάκια του νοτιά.(?)

Αυτός ο χρόνος που αποχωρεί σιγά σιγά ήταν για μένα εποικοδομητικός. Δεν πρέπει να είμαι αχάριστη με την πορεία που πήρε η ζωή μου δυο σχεδόν χρόνια τώρα. Είναι προκλητικό να το λέω αυτό, όταν χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν και τους λείπουν ακόμη και τα βασικά, όμως οφείλω να ομολογήσω πως μου πήγε καλά η χρονιά.

Δούλεψα, έστρωσα πολύ την δουλειά μου, έβγαλα χρήματα αλλά και χάλασα χρήματα (πλήρωσα το κράτος που με μισεί), είδα την ανιψιά μου να μεγαλώνει με υγεία και να γίνεται ένα υπέροχο τερατάκι ευφυΐας, είδα τους γονείς μου να χαμογελάνε που βγήκαν στην σύνταξη τους και πήραν μια ανάσα από τις απώλειες τους και την ανέχεια τους, περιμένω και το δεύτερο ανίψι από την αδερφή μου, και έκανα την "οικογένειά μου", είδα τον έρωτα κατάματα και τον έχω μαζί μου συνέχεια. Θα είμαι αχάριστη αν κατηγορήσω αυτόν τον χρόνο που πέρασε. Αχάριστη και τρελή!!!

Ευχαριστώ τον Θεό για όλες τις αλλαγές της ζωής μου που έγιναν τις στιγμές εκείνες που είχα απελπιστεί, που δεν ήξερα πού πατούσα και πού βρισκόμουν, που με έπιανε η καρδιά μου και σφιγγόταν και σκεφτόμουν πως καλό θα ήταν να μην είχα δει το φως αυτού του κόσμου.

Όμως η επόμενη στροφή του δρόμου ήταν για μένα ό,τι δεν είχα καν ονειρευτεί, ήταν ένας μικρός επίγειος Παράδεισος.

Καλή Χρονιά με υγεία και αγάπη, αγαπημένοι μου αναγνώστες.
Όλες οι ευχές μου για ευτυχία και ευημερία είναι για σας.

Τα λέμε του χρόνου με περισσότερη συνέπεια.

Φιλιά πολλά

Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε.

Σας αγαπώ.