Θα σας πω ένα μυστικό. Καλά, δεν είναι ακριβώς μυστικό, κάποιοι το ξέρετε ήδη και πολλοί θα το έχετε υποψιαστεί. Οι σχέσεις, που λέτε, είναι πολύ δύσκολες. Κυρίως όταν μεγαλώνεις. Άμα πατήσεις τα σαράντα και δεν έχεις μόνιμο σύντροφο, κάηκες. Έχεις παραξενέψει. Όλα σου βρωμάνε και ίσως να βρωμάς κι εσύ λίγο. Κατ' αρχάς πλύσου. Είναι καλοκαίρι και απαιτείται περισσότερη σωματική φροντίδα και καθαριότητα. Αλλά ας μη ξεφεύγω από το θέμα.
Οι σχέσεις είναι δύσκολες. Άκου τώρα τί μου έκανε εντύπωση σε έναν τύπο που γνώρισα πρόσφατα. Κάτι γινόταν μέσα στη μύτη του. Δε ξέρω τι. Χρειαζόταν μια αποψίλωση. Κάποιο δάσος από τρίχες είχε σχηματιστεί εκεί μέσα, και κάθε φορά που για χι ψι λόγους σήκωνε το κεφάλι του, φαινόταν πολύ αντιαισθητικό. Τώρα θα μου πεις ρε Couλα, έτσι κρίνεις τους ανθρώπους εσύ; Επ' ουδενί! Απλά το αναφέρω σαν μια επιβεβαίωση πως μετά τα σαράντα γινόμαστε ανυπόφοροι άνθρωποι και γι' αυτό δε μπορούμε να βρούμε έναν μόνιμο σύντροφο. Μετά βαριόμαστε και λίγο.
Στα 20 η χαρά του ανθρώπου είναι να γνωρίζει κόσμο, να βγαίνει, να περνάει καλά, να κάνει έρωτα, να ζει τα νιάτα του, να ξενυχτάει, να χορεύει, να δοκιμάζει πράγματα και αντοχές. Στα 30 του, τα πολλά τα κλαμπ γίνονται μουσικές σκηνές και συναυλίες. Οι γνωριμίες γίνονται μόνο μέσω γνωστών και σιγά σιγά η ζωή σε πάει στα 40. Εκεί κάπου είναι που ακούς κλαμπ και είναι σα να σου είπαν τράβα πνίξου. Θα βγεις για ένα φαγητό, ένα θέατρο και άντε το πολύ πολύ να γνωρίσεις και κανέναν νέο συνάδελφο. Οι φίλοι είναι παγιωμένοι. Η ρουτίνα είναι παγιωμένη. Οι απαιτήσεις σου είναι παγιωμένες. Οι προσδοκίες σου είναι τετελεσμένες.
Για σκέψου όμως κάτι; Να γνωρίσεις έναν άνθρωπο και να τον θελήσεις γι' αυτό που ακριβώς είναι; Να σε θελήσει γι' αυτό που ακριβώς είσαι; Να μη χρειάζονται συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να βγείτε και να γνωριστείτε καλύτερα; Να είσαι εκεί και να είναι εκεί όταν το χρειάζεστε κι οι δυο. Να μη χρειάζεται να αδυνατίσεις, να βαφτείς πολύ, να αλλάξεις τις συνήθειες σου και να μην νιώθεις την ανάγκη να κάνει κι εκείνος πράγματα που άλλοτε θα τα απαιτούσες και θα τα επέβαλες. Μια σχέση που καθένας έχει την αυθυπαρξία του και παράλληλα σέβεται τον άλλο και τις επιλογές του. Μια συντροφική σχέση που θα βασίζεται σε δυο αλήθειες που κάθονται η μία απέναντι στην άλλη και αποδέχονται πως παρόλο που είναι δύο, μπορεί καθεμία να ζήσει μαζί με την άλλη, παράλληλα και ταυτόχρονα, κοντά και μακριά, μαζί αλλά χωρίς πνιγμούς, με κατανόηση, ενσυναίσθηση και αγάπη.
Σας εύχομαι να το ζήσετε. Να βρεθεί εκείνη η άλλη ψυχή που θα αποδεχτεί το είναι σας χωρίς προσδοκίες για να σας αλλάξει και να σας προσαρμόσει στα θέλω του. Όσο ψάχνετε να τη βρείτε, εγώ πάω να φάω ένα γινωμένο βερίκοκο.
Καλή σας νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!