Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Μη φας, μη πιεις και νηστικός να κοιμηθείς!

Χαίρετε αγαπημένοι μου coυλοί αναγνώστες,

Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά με υγεία και αγάπη στις ζωές σας. Ελπίζω να περάσατε ωραία αυτές τις μέρες και να ευχαριστηθήκατε φαγητό, βόλτες και ξεκούραση. Εγώ πάλι είχα ατυχίες ως κλασική γκαντεμοCoύλα. Μεγάλη Εβδομάδα βρισκόμουν στο νοσοκομείο, ως καλή νοσοκόμα στον Cουλό μου και την επόμενη εβδομάδα αρρώστησα εγώ με πυρετούς και βήχα ανελέητο και συνάχι μέχρι να αναρωτιέσαι απο που σκατά γεννιέται τόση μύξα. Όμως τώρα όλα καλά. Τις μέρες που είχα για να ξεκουραστώ, τις θυσίασα στον έρωτα και στην μύξα. Και τώρα που η δουλειά άρχισε και πάλι, είμαι γερή και δυνατή.

Και μιας και αφουγκράζομαι το περιβάλλον διαδικτυακο και μη, ας αρχίσω να κατακρίνω στάσεις και συμπεριφορές για να κερδίσω μια θέση στη κόλαση, όπως μου αρμόζει άλλωστε. Ζούμε, που λέτε, σε μια χώρα που το 99,9% του πληθυσμού αναγράφεται ως ΧΟ (χριστιανός ορθόδοξος) στην ταυτότητά του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στην πλειοψηφία της δηλαδή, ακολουθεί αυτό το θρήσκευμα. Όταν λοιπόν πλησιάζουν οι χριστιανικές γιορτές ο περισσότερος κόσμος ακολουθεί κάποια ήθη και έθιμα και γλεντάει είτε τα πιστεύει, είτε όχι. Φυσικά ο Έλληνας θα γλεντήσει και εκτός εορτών. Θα κάνει το κέφι του, ανεξάρτητα από το τί μέρα έχουμε σήμερα. Κι αυτό είναι το καταπληκτικό σε τούτη τη χώρα.

Ωστόσο, διαβάζω πως κάποιοι νιώθουν άβολα που τους πιέζουν οι δικοί τους να νηστεύουν, να εκκλησιάζονται ή ακόμη και να ακολουθούν τα έθιμα των ημερών. Και ιδίως αυτές οι μανάδες. Ακόμη και μαθητές μου, μου έλεγαν πως τρώνε έξω πιτόγυρα επειδή η μαμά μαγειρευει νηστίσιμα. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν καταπατάται, θέλω να πιστεύω, αν δε σαβουριάσει κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή ή αν πάει στην εκκλησία για δέκα λεπτά στην Ανάσταση, επειδή θα νιώσει καλά η μαμά του ή η γιαγιά του. Πόσα πράγματα μέσα στη μέρα δεν κάνουμε, που μας τα υπέδειξε ο γκόμενος, η γκόμενα, ο προϊστάμενος ή ο ανώτερός μας; Και τα κάνουμε αγόγγυστα κι ας μην μας χαρακτηρίζουν απόλυτα.

Δεν είναι πια και τόσο δέσμιο να κάνεις δυο ανθρώπους δικούς σου να χαμογελάσουν. Τόσες υποχωρήσεις κάνουμε. Αν τώρα εσύ είσαι άθεος και δε πιστεύεις ούτε στο κώλο σου, τότε -αν το σηκώνει ο οργανισμός σου- ρίξε τα γαμωσταυρίδια στη μάνα σου και μην ακολουθήσεις τίποτα άλλο πιστά πέραν της αθεϊας σου. Γιατί όσο υπόδουλος είναι ο χριστιανός πχ στη θρησκεία του και σε όσα του υποδεικνύει αυτή, άλλο τόσο υπόδουλος είσαι κι εσύ στο να κάνεις ακριβώς το αντίθετο για να μην σε πουν χριστιανό. Δεν μου φαίνεται και τόσο ανεξάρτητη και απελευθερωμένη η στάση ζωής σου. Στην ουσία δεν κάνεις επιλογές, αλλά κάνεις αντεπιλογές.

Κι εξηγούμαι με άλλα παραδείγματα.

Ο φανατισμός δεν υφίσταται μόνο στον χώρο της θρησκείας. Διαχέεται και αλλού. Και δεν ελέγχεται, ούτε είναι απαραίτητο να ελεγχθεί, αν δεν αγγίζει τα όρια της βίας. Στο ποδόσφαιρο λοιπόν, έχουμε πχ τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Όποιος είναι απλά Ολυμπιακός είναι εντάξει. Όποιος όμως είναι αντιΠαναθηναϊκός, είναι πρόβλημα. Γιατί δεν απολαμβάνει την χαρά της νίκης μιας ομάδας, αλλά την χαρά της ήττας μιας ομάδας. Όσο να πεις, αυτό είναι κακιασμένη στάση και συμπεριφορά.  Ο ΑντιΠαναθηναϊκός ομοιάζει με εκείνον τον άθεο, που δε θα νηστέψει, δε θα πάει στην εκκλησία και δεν θα τηρήσει τα έθιμα, όχι γιατί είναι συνειδητοποιημένος και απέχει, αλλά επειδή όλα αυτά τα κάνουν οι χριστιανοί και δε θα ήθελε να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.

Πάμε στις διαπροσωπικές σχέσεις τώρα. Πολλές φορές οι άνθρωποι ακολουθούν μόδες (μαλλιά, ρούχα, μαγαζιά, κινητά κλπ) όχι γιατί αυτό τους χαρακτηρίζει ως προσωπικότητες, αλλά επειδή φοβούνται πως θα τους πουν ότι μένουν πίσω στην εξέλιξη, αν δεν ακολουθήσουν τις μόδες αυτές. Και μη μου πείτε πως όλες οι επιλογές σας είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες γιατί θα ξέρουμε κι εσείς κι εγώ ότι ψεύδεστε. Αυθεντικότητα δε μπορεί να υπάρξει στο σύνολο μιας στάσης ζωής, γιατί ο ορθολογισμός συχνά φλερτάρει με συναισθηματισμούς και πολύ εύκολα γινόμαστε έρμαια σε επιλογές και αποφάσεις των άλλων-κυρίως των αγαπημένων μας. Σύμφωνοι λοιπόν. Θέλουμε να είμαστε στη μόδα και όχι περιθωριοποιημένοι. Για να μη μας πουν περιθωριοποιημένους, κάνουμε αυτό ή εκείνο. Δε μου δείχνει και πολλές δόσεις ελευθερίας όλο αυτό. Ακόμη ομως κι αυτός που θα πει εγώ πάω κόντρα στο ρεύμα, επηρεάζεται (αυθυποβάλλεται) να κάνει όχι αυτό που κάνουν οι πολλοί, αλλά το άλλο, για να διαφέρει. Δεσμά εντοπίζω και σε αυτή τη στάση. Για να μην μοιάζω, (υποχρεωνομαι) να μην κάνω αυτό ή εκείνο.

Ακόμη λοιπόν και στην πιο σφιχτή έννοια ελευθερίας, ενυπάρχει δόση δουλοσύνης. Κι αν κάτι είναι απόλυτα απεχθές στον άνθρωπο είναι αυτό: να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως πάει κόντρα στο ρεύμα για να μην τον πουν μαζοποιημένο ή να θέλει να αποδεικνύει καθημερινά πως είναι στην μόδα για να μην τον πουν περιθωριοποιημένο. Καμιά φορά όμως η μάζα είναι αυτή που δίνει την σωστή προοπτική. Κάπου εκεί ενυπάρχει και η δημοκρατία. Κι άλλες φορές η ιδαιτερότητα είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.

Κάνε ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου, μανίτσα μου και μη βροντοφωνάζεις. 

Επίσης κάτι ενοχλητικό και ύποπτο, είναι το να βροντοφωνάζεις συνεχώς πως είσαι άθεος, πως δεν ακολουθείς τα τετριμμένα και πως δεν νηστεύεις. Αν το έκανες έπειτα από συνειδητοποίηση, πίστεψέ με, δε θα είχες την ανάγκη να το βροντοφωνάξεις γιατί θα ήσουν εντάξει απέναντι στον εαυτό σου. Δε θα σε ένοιαζε και τόσο η μαμά σου που θα σε έπρηζε να πας εκκλησία ή το να μην φας τη Μεγάλη Παρασκευή σουβλακάρα. Έτυχε να γεννηθείς στην Ελλάδα, σε μια χώρα που κρατάει πολλά ήθη, έθιμα και παραδόσεις ζωντανά. Απόλαυσέ το. Σε άλλα κράτη οι γονείς διώχνουν τα παιδιά από το σπίτι στα 18 τους. Εσένα ακόμη η μάνα σου σε θρέφει με τάπερ, με χαρτζηλίκι για καφέ και με όλα τα καλά σου.
Ε άστην να σου πιπιλίσει τα μυαλά για μια δυο μέρες; Να, έφυγε το Πάσχα και όλα μπαίνουν στους ίδιους ρυθμούς. Κανείς δε χάνει. Όλοι κερδίζουν.

Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω μια ανάρτηση που έκανα στο fb τη Μ. Παρασκευή σχετικά με τα κορίτσια νεαρής ηλικίας. Επειδή μου στείλατε μηνύματα που ζητούσαν επεξήγηση, αλλά δεν είχα χρόνο να το κάνω. Είχα γράψει λοιπον: 

Coula Coup
18 Απριλίου
Εσείς τα 18χρονα που βάφεστε και ντυνεστε σα πορνιδια στη περιφορά του επιταφίου, όλα ορφανά είστε?

Θα ξαναπώ γιατί τα βλέπω σε καθημερινή βάση και με πιάνει η ψυχή μου κάθε φορά, εσείς γονείς προσέξτε τα παιδιά σας. Χάνετε το παιχνίδι, αν τα αφήνετε στον αυτόματο πιλότο, να κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι διαφορετικό να αφήνεις ελευθερία κινήσεων στα παιδιά σου και χώρο να αυτενεργήσουν και να διαμορφώσουν προσωπικότητα και πολύ διαφορετικό να τα αφήνεις σε ένα ξέφραγο αμπέλι να βρουν το δρόμο τους μόνα τους χωρίς πυλώνες και κρατήματα, χωρίς δίχτυ ασφαλείας και όρια. Δεν θα τον βρούν τον δρόμο μόνα τους. Θα τον χάσουν. Και δεν είναι το ντύσιμο ή το βάψιμο που τόσο μου κάνει εντύπωση. Ούτε η ηλικία. Γιατί βλέπω και 16χρονα να μεγαλοφέρνουν και 14χρονα να μην πω. Μου κάνει εντύπωση πως οι γονείς έχουν μεταλλαχθεί σε όντα χωρίς αγάπη, φροντίδα και προστασία για τα παιδιά τους. Δεν είμαι μάνα ακόμη και δεν ξέρω. Αλλά ως εκπαιδευτικός νιώθω πως αν δεν προστατέψουν τα παιδιά τους οι γονείς, δε θα τα προστατέψει κανείς. Όλοι οι άλλοι θέλουν το ΚΑΚΟ τους. Τελεία και παύλα.

Αυτά από εμένα.

Τα λέμε και την Τετάρτη στο Coulair live.

Φιλιά πολλά και συγχωρήστε με αν πάτησα κάλλους. Είπαμε. Στη κόλαση θα πάω είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Η Μέρκελ, τα πράσινα και ο Θωμάς

Καλημέρα καλημέρα cουλοί μου αναγνώστες.

Ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα και ο δρόμος προς την Ανάσταση καταφτάνει. Ειναι μέρες συγκέντρωσης και περισυλλογής και φυσικά προσευχής και νηστείας. Όταν λέμε νηστείας, εννοούμε νηστείας. Όχι σαν τη Μέρκελ που έφαγε πρώτα το κατσικάκι και μετά νήστεψε τη καρυδόπιτα. Μουρλοί παιδί μου αυτοί οι ξένοι. Ή μάλλον, απλά ξένοι. Δεν έχουν συναίσθηση της ελληνικής πραγματικότητας. Και όποιος τα βάζει με αυτήν, μετανιώνει την ώρα και τη στιγμή.

Όμως υπάρχουν κι Έλληνες που είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας. πχ ήρθε η Μέρκελ στην Ελλάδα -φαντάζομαι όχι για ταξιδάκι αναψυχής- και εστιάσαμε στο τί φόρεσε, σε ποια στέκια περιπλανήθηκε και κυρίως τί σαβούρωσε. Εντάξει. Η δημοσιογραφία σηκώνει τα χέρια ψηλά κι εγώ τα πόδια, έτσι για υποστήριξη των άκρων.

Που λες το 90% των Ελλήνων αυτή τη περίοδο είτε είναι υποψήφιοι -παντός είδους σύμβουλοι- είτε τους προτάθηκε να γίνουν. Από τον κανόνα δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί μια Coύλα. Η πρόταση μου έγινε, όπως σε κάθε τέτοια περίσταση, και φυσικά αρνήθηκα, αν και αυτή τη φορά ο συνδυασμός που με προσέγγισε ήταν πιο κοντά στα δικά μου δεδομένα, πιο αριστερίζων, όχι σα τη προηγούμενη φορά που μου ρθε στη κεφάλα το πράσινο. Και είναι κι επίμονοι αδερφάκι μου.

Τώρα που είπα πράσινο θυμήθηκα την φίλη blogger mamouli. Οι παλιοί σίγουρα θα τη γνωρίζετε. Οι νέοι είναι ευκαιρία να τη μάθετε. Το mamouli μας λοιπόν γνωρίζει δόξες και τιμές. Συνέγραψε με κόπο, μόχθο και φαντασία ένα βιβλίο με τον τίτλο: Μαμά δε τρώω πράσινα. Είναι ένα έξυπνο εγχείρημα μπερδέματος πράσινων λαχανικών μέσα σε νόστιμες τροφές έτσι ώστε τα μικρά παιδιά που αποφεύγουν τις πρασινάδες να μην χάνουν όλα τα οφέλη που αυτές προσφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό.

Ευελπιστώ να δώσω στην εκπομπή το βιβλίο αυτό αφού πρώτα το μελετήσω η ίδια. Γιατί όπως και να έχει τα λαχανικά είναι κάπως...δεν είναι η εύκολη λύση...ή ό,τι πιο γευστικό μπορεί να προτείνει η ελληνική κουζίνα. Για να ζούμε όμως καλά πρέπει να τα βάλουμε στη διατροφή μας.



Επίσης να πω πως την Μ.Τετάρτη το Coulair μου θα πρααγματοποιηθεί κανονικά. Καλεσμένος μας θα είναι ο thomas the barbarian όπου θα κατεβει από τη μαγευτική Θεσσαλονίκη στην ονειροπόλα Κόρινθο για να μας συντροφεύσει με τις μουσικές του και το ξέφρενο ταπεραμέντο του. Φυσικά ο Μανούσος, η Βρέφα, ο Ταβανίας και η θεωρητική κατεύθυνση θα είναι στη συντροφιά μας για να περάσουμε ένα όμορφο δίωρο και να ανταλλάξουμε ευχές και προσευχές για το Πάσχα που έρχεται.


Καλή Μ. Εβδομάδα και καλή Ανάσταση.

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Τσιγάρο το τσιγάρο

Χαίρετε χαίρετε, cουλοί μου αναγνώστες, πως είστε; πως τα περνάτε; πως σας μπήκε η καλοκαιρία και η φουλ ανοιξούλα;

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα που πραγματεύεται τον χρόνο και τις αλλαγές που υφίσταται η έννοια χρόνος μέσα από καθημερινές ρουτινιάρικες συνήθειες μας.

Πριν λίγες μέρες μου έκοψαν το ρεύμα, γιατί δεν το είχα πληρώσει και έτσι αποφάσισα να το πληρώσω και να αρχίσω να κάνω οικονομία. Μια ιδέα που μου έριξε ο cουλός μου ήταν να σταματήσω το τσιγάρο και να πιάσω τον καπνό. Στην αρχή το σκέφτηκα, στη συνέχεια υπολόγισα το κέρδος και στο τέλος αγόρασα έναν καπνό camel μπας και πετύχω κοντινή γεύση με τα τσιγάρα που κάπνιζα.

Το στρίψιμο ήταν για μένα μια κατάσταση άγχους και τρέλας. Για να καπνίσω ένα τσιγάρο, έπρεπε να το αποφασίσω ένα λεπτό, να το στρίψω πέντε λεπτά, να διορθώσει το στρίψιμο ο Cουλός και στο τέλος, όταν ήταν έτοιμο, είχα σταματήσει να το θέλω. Από το περίμενε και περίμενε προτιμούσα να μην καπνίσω. Ξενέρωνα ρε παιδάκι μου. Νευρίαζα. Μέχρι που τον έβαζα, μου έστριβε δέκα για όλη τη μέρα και μόλις μου τέλειωναν, ζούσα ένα παραληρηματικό δράμα.

Για να μην τα πολυλογώ επέστρεψα στο κανονικό τσιγάρο, που δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος κανονικό, αλλά τελοσπάντων επέστρεψα σε πακέτο. Επειδή όμως το φιλοσόφησα, παρατήρησα πως καπνίζοντας καπνό αλλάζει εντελώς η αίσθηση του χρόνου και πάμε να εξηγήσω τι εννοώ.

Αρχικά δεν ισχύει το ένα τσιγάρο δρόμος, δεδομένου πως το ένα τσιγάρο δρόμος είναι τρία με τέσσερα λεπτά, ενώ το στριφτό τσιγάρο για να τελειώσει θες τουλάχιστον δέκα λεπτά. Άρα αν πιστέψεις κάποιον που θα σου πει σε ένα τσιγάρο δρόμο θα είμαι εκεί, να είσαι σίγουρος πως θα αργήσει πολύ.

Αν έχεις ραντεβού και ο cουλός σου σε ενημερώνει πως σε ένα τσιγάρο δρόμο θα είναι εκεί, μη πας στο ραντεβού αν δεν περάσουν τουλάχιστον δέκα λεπτά από την ώρα που κανονίσατε. Μη σου πω να μην πας καθόλου!

Άλλο παράδειγμα: Έχεις βάλει το φαγητό να γίνει αγαπημένη νοικοκυρά, μαγείρισσα, αναγνώστρια μου. Μην εμπιστευτείς το "θα κάνω ένα τσιγάρο και μετά θα σβήσω το φαγητό", διότι το φαγητό σου θα καεί και θα φας αέρα κοπανιστό ή στην χειρότερη κανα πιτόγυρο (Ε καλά αυτό δεν είναι και η χειρότερη, αλλά τελοσπάντων).

Κάτι παρόμοιο ισχύει με τον θερμοσίφωνα. Τον ανάβεις και περιμένεις να ζεσταθεί το νεράκι για να κάνεις μπάνιο. Αν σκοπεύεις να τον κλεισεις μετά από ένα τσιγάρο, τότε ενδέχεται να μπουρλοτιάσει το σπίτι σου. Θα σκάσει ο θερμοσίφωνας και θα σε τρέχουμε στα επείγοντα. Άστο να πάει, απόλαυσε το δεκάλεπτο (μη λέω και λίγο) τσιγαράκι σου και τράβα απλυτος στη δουλειά. Σάμπως τη μασχάλη σου θα μυρίζουν όλοι;

Άλλο παράδειγμα: Κατά τον ίδιο τρόπο, αν περιμένεις ένα τσιγάρο χρόνο, για να σου φέρουν να φάς, θα πεθάνεις από πείνα, αν περιμένεις ένα τσιγάρο χρόνο για να σου φέρουν νερό, σίγουρο είναι πως θα πνιγείς και θα σε βρουν αφυδατωμένο και τέρτελο και αν παραγγείλεις ποτό έχοντας καλή διάθεση για μια ωραία βραδιά και αποφασίσει να στο φέρει ο σερβιτόρος μετά από ένα τσιγάρο που θα κάνει, πιες το πρώτο νερό που θα σου φέρει στην αρχή και πήγαινε στο καλό. Χαλασε η βραδιά. Ποτό δεν έχει.

Και η ίδια ιστορία ισχύει σε οτιδήποτε μετριέται χρονικά με "ένα τσιγάρο χρόνο". Γιατί το ένα τσιγάρο καπνού, από το ένα τσιγάρο πακέτου, μπορεί να είναι ποιοτικότερο αλλά είναι απείρως εκνευριστικό.

Για να μην θυμηθώ τώρα τον Χειμώνα που είχαμε πάει με τον Cουλό σε ένα φιλικό σπίτι που δεν καπνίζανε και μου λέει: Πάμε στο μπαλκόνι να κάνουμε ένα τσιγάρο; Πάμε του λέω κι εγώ γιατί ακούγεται σα να είναι μικρό χρονικό διάστημα, κι αντί να βάλω το μπουφάν μου, βγαίνω όπως είμαι έξω. Εγώ να έχω τελειώσει στα τρία με τέσσερα λεπτά κι εκείνος να καπνίζει, να καπνίζει, να καπνίζει, πανάθεματονε και τελειωμό να μην έχει. Μέχρι που την άρπαξα την μινι πνευμονία. Ε όχι αγάπη μου! Τώρα το Καλοκαίρι θα το ξέρω και θα αγοράσω καπελάκι με ανεμιστήρα για όταν θα βγαίνουμε στα μπαλκόνια των φιλικών σπιτιών για τσιγάροοοοο!

Αυτά. Φιλιά πολλά σε όλους. Να περνάτε όμορφα με τσιγάρα ή χωρίς αυτά.

ΥΓ Τετάρτη βράδυ σας περιμένω στο Coulair στις 10 με Ταβανία, Βρέφα και καινούριο μέλος επιτελείου...όλα τα λεφτά, φερμένο από τα εξωτερικά. Πολυπολιτισμικό Coulair, με καλή διάθεση και καλή μουσική. Σας περιμένουμε.

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

ΛακωνικόΠιτα

Χαίρετε χαίρετε cουλοί μου αναγνώστες,
καιρό έχουμε να τα πούμε και να τα χώσουμε και δυστυχώς αυτές οι συνήθειες, από πλευράς μου τουλάχιστον, δε κόβονται. Ξέρω ξέρω, διανύουμε περίοδο Σαρακοστής και πρέπει να κρατάμε χαμηλούς τόνους παρ' όλο που μόνο σαράντα μέρες δε μετράμε μέχρι το ευλογημένο Πάσχα που θα φάμε και θα πιούμε και χορτασμένοι σαν τους βόες θα κοιμηθούμε σερνάμενοι και σερνάμενοι για μέρες από τις τοξίνες και τα αυγοκουλουροτσούρεκα.

Πάμε λοιπόν να ξεκινήσει το πρόγραμμά μας. Δε μπορώ να καταλάβω που μερικοί σχολιάζουν λακωνικά ό,τι βλέπουν και ακούνε στο διαδίκτυο ή τη τηλεόραση λες και όλος ο κόσμος είναι συντονισμένος στην ίδια σελίδα, στο ίδιο κανάλι και την ίδια ακριβώς στιγμή με εκείνους. Διαβάζουμε στο fb πχ. <Άντε γαμήσου ρε καρνάβαλε που μιλάς κι από πάνω;> Δυστυχώς δε μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί το μήνυμα γιατί ο χρήστης που σχολίασε δεν εξηγεί έστω περιληπτικά/σχεδιαγραμματικά ποιός είναι ο καρνάβαλος, τί λέει όταν μιλάει και κυρίως γιατί του εύχεται μια τόσο ουσιαστική ευχή εφόσον κάτι τον ενόχλησε από τα λεγόμενα του καρνάβαλου.

Δε θα ήταν προτιμότερο να του ευχηθεί πχ Ψόφα ή Να σου ξεραθεί η μοσμουλιά και άλλα χαριτωμένα;  Άλλο παράδειγμα: <Δε πάτε καλά όλοι εσείς εκεί.> Άντε τώρα να καταλάβεις ποιοί έχουν πάρει στραβό δρόμο, ποιοί είναι τόσοι πολλοί που μπορούν να καλούνται  ως όλοι και κυρίως πού ακριβώς είναι το εκεί.

Άλλο ένα παράδειγμα : <Μη κοιμάστε όρθιοι ρε, σηκωθείτε να κάνουμε επανάσταση.> Εδώ τίθενται πολλά ερωτήματα που δεν ξέρω αν επιδέχονται απάντησης. Εντάξει, η προσφώνηση ξέρουμε πού απευθύνεται. Αν όχι, στους φίλους του φβ του συγκεκριμένου χρήστη που ανέβασε την ατάκα, σε όλους τους Έλληνες που δεν αντιστέκονται δεν αντιστέκονται, δεν κάνουν ένα βήμα κι αυτοί. Πάμε στο ζουμί. Πως γίνεται να κοιμάται κάποιος όρθιος; Ροχαλίζει και όρθιος; Ονειρεύεται και όρθιος; Πόσο πρησμένα είναι τα πόδια του στην τελική από την ορθοστασία; 

Να σηκωθεί από πού; Από το κρεβάτι; Από το τραπέζι; Από τον καναπέ; Από το πάτωμα; Ποιοι είναι αυτό το κάνουμε; Ο χρήστης του fb και ποιοι άλλοι; Ποιοι είναι αυτό το α πληθυντικό; Και τέλος παναγία μου τι εννοεί επανάσταση; Θα πάρουμε τα κουμπούρια; Θα ορίσουμε αρχιστρατήγους; Θα κάνουμε επιθέσεις; Σε ποιους; Στη Βουλή; Προλαβαίνουμε; Κάτσε να δω το πρόγραμμά μου να σας πω πότε προλαβαίνω για να υψωθεί το λάβαρο της επανάστασης. Και εν κατακλείδι: Γιατί ο συγκεκριμένος χρήστης τα γράφει στο fb και δε ξεκουνά τον κώλο του πρώτος να δώσει περιεχόμενο στο κάνουμε;

ΥΓ Σήμερα το βράδυ στις 10 σας περιμένω στον R1 Radio για ένα ξεκαρδιστικό Coulair. Συντονιστείτε και αγαπηθείτε. Έρχονται δύσκολες μέρες. Φιλιά πολλά.