Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Το αστραφτερό πουθενά

Χαίρετε coυλοί μου αναγνώστες, ελπίζω να είστε καλά και να περάσατε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι. Τώρα, πόσο ξέγνοιαστο μπορεί να ήταν με όλα αυτά τα πολιτικά τερατουργήματα, δε το γνωρίζω. Εχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που υποστήριξα ένα κόμμα, μη σας πω που ασχολήθηκα με τα πολιτικά. Αλλά είπαμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Μόνο που οι περισσότεροι δεν άντεξαν την πίεση. Εκείνο που έβγαλα ως συμπέρασμα από όσα συνέβησαν στη πολιτική είναι ότι:

Οι άνθρωποι έπαψαν να προσπαθούν, να παλεύουν και να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ευθυνόφοβοι και μερικές φορές και χυδαίοι, καθώς άλλα λένε, άλλα νιώθουν, άλλα πιστεύουν, άλλα εκφράζουν και τελικά άλλα πράττουν. Σε αφήνουν να ζεις σε ένα εικονικό όνειρο, σε μια πραγματικότητα που δεν υφίσταται επι της ουσίας. Σε γεμίζουν ελπίδα, σου λένε μόνο για την αγάπη τους και στη γράφουν μερικές φορές σε ευχετήριες κάρτες, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει αντίκρυσμα. Μέσα σε μια μέρα το Σε αγαπώ και είμαι εδώ να παλέψουμε μαζί και ήρθα για σένα, εύκολα γίνεται, δεν αντέχω άλλο, κουράστηκα, απηύδησα και παραιτούμαι και φεύγω. Κανένας πια δεν κάθεται να συζητήσει, να πιάσει το πράγμα από την αρχή, να δει τα λάθη του και να αλλάξει, αν χρειαστεί, απόψεις και πράξεις και αποφάσεις.

Ο ευκολος δρόμος έγινε η φυγή. Κι όταν όλοι θα έχουμε μετανιώσει για τις επιλογές μας, τότε η κλεψύδρα της ζωής μας θα έχει αδειάσει, θα ζούμε μόνοι σε μια μίζερη πραγματικότητα, χωρίς ελπίδα, χωρίς συντρόφους, χωρίς αγάπη, μέσα σε ένα χωρίς ευθύνες τίποτα. Ένα αστραφτερό πουθενά, που λέει κι η Ελεονώρα.

'Ομως μάθετε, εσείς που τα παίρνετε όλα αψήφιστα στη ζωή σας, ότι πρέπει να μάθετε να αναλάμβανετε ευθύνες και να παλεύετε γι' αυτές και όχι να κρύβεστε πίσω από το "είμαι ανώριμος, είμαι ανέτοιμος, είμαι άτυχος κλπ". Για να ωριμάσεις, πρέπει να βιώνεις αξιοπρεπώς τη ζωή και να παλεύεις έντιμα. Η ωριμότητα δεν έρχεται σαν το τζόκερ από τύχη, αλλά έρχεται μέσα από τις μάχες που δίνουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και με τους άλλους ή για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

Κι αν πιστεύετε πως ακόμη μιλάω για πολιτική, γελιέστε.

Καλό χειμώνα, γιατί ναι, εδώ, ο χειμώνας ήρθε νωρίς (σχεδόν δεν έφυγε καθόλου).

Ακούστε κι αυτό το άσμα, έρχεται από τα παλιά, αγέννητοι ήμασταν οι περισσότεροι, αλλά έχει το πιο επίκαιρο νόημα για μένα τουλάχιστον.

-Ο δρόμος αυτός κι αν είναι στενός...δεν είναι για σένα στερνός- (κλικ εδώ)

ΥΓ Αφήστε και κανα σχόλιο να έχουμε να λέμε.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Καλοκαίρι 2015

Αυτό το καλοκαίρι ήταν από τα πιο δύσκολα σε όλα τα επίπεδα. Πολιτικά διαλυθήκαμε, κοινωνικά αιμορραγήσαμε, επαγγελματικά παλέψαμε και προσωπικά να μη σας νοιάζει. Δε ξέρω αν μπορώ να πω, ευτυχώς τελειώνει, γιατί προβλέπεται επίσης δύσκολος χειμώνας, που δε ξέρω αν μπορώ να πω, ευτυχώς έρχεται. Ο Σύριζα μας τον σφύριξε και είπε ναι αντί του όχι. Το Λαε έπρεπε να μη λέγεται Λαϊκή Ενότητα αλλά Λαϊκή Βούληση, δηλαδή Λαβ. Και βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση να ξέρετε. Πάμε πάλι για εκλογές, γιατί αν δεν ψηφίζεις 48576535 φορές το χρόνο δε μπορεί μια κυβέρνηση να κυβερνήσει σωστά.
Το καλό είναι πως πήγα δυο φορές στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και είδα αυτό και το παρακάτω. Και ήταν πολύ αξιόλογες και οι δυο παραστάσεις.

Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων



Προμηθέας Δεσμώτης


Επίσης πήγα σε αυτές τις συναυλίες που τις χάρηκα πάρα πολύ.




Το καλοκαίρι θα κλείσει με την συναυλία που περιμένουμε πως και πως και θα επισκιάσει όλες τις άλλες με μια υπέροχη βόλτα στο Φεγγάρι και την αγαπημένη Ελευθερία Αρβανιτάκη.


Αρκετοί εξωτερικοί παράγοντες για να ρυθμίσουν ένα εσωτερικό κενό.

Καλό Χειμώνα να έχετε.

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Αλμύρα

Ξημέρωνε. Το καράβι έφευγε για το νησί στις 6:00 πμ. Στο λιμάνι ο κόσμος περίμενε συγκεντρωμένος την αποχώρηση. Μπερδεύονταν άνθρωποι και αποσκευές. Μια ανάσα αναζητούσαν όλοι. Να ένας κοινός τόπος σε ένα πολύβουο λιμάνι. Άνθρωποι με ίδια όνειρα για διακοπές, χαλάρωση, φυγή κι αποφυγή.

Και κάποιοι μόνοι τους. Προστατευμένοι πίσω από τα βιβλία τους και με τα γυαλιά ηλίου να κρύβουν τα μάτια τους. Εκεί οι διακοπές μοιάζουν με ίαση, με γιατρικό, με λύτρωση και καθαρμό, με αποκαθήλωση και απομυθοποίηση. Κι όσο κι αν αποφεύγει κανείς αυτές τις μοναχικές διακοπές, κάποτε θα τις έχει τόση ανάγκη που θα ουρλιάζει η ψυχή του αν δεν τις επιλέξει.

Το νησί έχει μαγεία, έχει δύναμη που την αντλεί απ' αυτήν την πανούργα τη θάλασσα, την ποτισμένη με αλάτι. Ποιος ξέρει πόσα δάκρυα χύθηκαν σ' αυτή τη θάλασσα για να αλμυρίσει τόσο!



Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Θα 'θελα να 'μαι Viking

Χαιρετώ με καλοκαιρινή διάθεση (!!!) τους cουλούς μου αναγνώστες. Μπήκε ο Αύγουστος και έφερε μαζί του καύσωνες, μνημόνια και πολλές αλλαγές στη καθημερινότητα μας. Ποιος το περίμενε πως θα έλεγες ΟΧΙ και θα γινόταν το ΝΑΙ, πως θα έλεγες ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ και θα γινόταν  ΠΑΩ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ. Τα πάνω κάτω έφερε αυτός ο Αύγουστος αλλά εμείς ψυχές αισιόδοξες και γενναίες θα υπομείνουμε τη ζέστη, τον καύσωνα, το μοναχικό μας μπαλκόνι και μια μπίρα με λεμόνι από αυτή που πολλοί δεν συμπαθείτε αλλά για μένα ρίζωσε και μετά ξερίζωσε σχέσεις ζωής.
(Έχω ρίξει καβγάδες με τον πατέρα μου για γιαλατζί μπίρα, που κοντεύουμε να σφαχτούμε).

Ο Αύγουστος λοιπόν είναι -για μένα τουλάχιστον- ο μήνας της ανάγνωσης εξωσχολικών βιβλίων. Επιλέγω αυτά τα λεγόμενα ανάλαφρα. Με ψιλορομαντισμό, με ψιλοαγάπες, με ψευτομυστήριο και ψευτοδράση. Τα βαριά τα φιλοσοφικά τα αφήνω για Χειμώνα. Κι έτσι η κατάθεση ψυχής-ευρώ (εις βάρος ενοικίου βεβαίως βεβαίως) έγινε πριν λίγες μέρες σε γνωστό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Κάθε τι που θα ολοκληρώνω θα σας το επικοινωνώ. Θα μου πεις εύλογα: Χεστήκαμε ρε συ τι διαβάζεις. Ε, το ξέρω. Απλά σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Και γνωρίζω που λέτε έναν τύπο από ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας,ο οποίος τύπωσε ένα βιβλίο που έγραψε κάποιον Απρίλη στην μοναχική του αυλή, σε ένα παλιο λαπιτόπι. Και ως επάγγελμα δήλωνε : συγγραφέας. Πραγματικά δε θέλω να μπω στον πειρασμό να σχολιάσω. Μα θα μπω. Ένα βιβλίο που γράφεις κάπως κάπου κάποτε και το τυπώνεις καπως κάπου κάποτε, δε σε κάνει συγγραφέα, φίλε μου. Σε κάνει ονειροπαρμένο. Κι αν συστήνεσαι ως τέτοιος, δε θα σε κοροϊδεψω, γιατί λίγο ή πολύ όλοι είμαστε λίγο ονειροπαρμένοι. Κάποιοι δε, και επαγγελματίες. Και δεν ειν κακό. Κακό είναι να νομίζεις πως είσαι ο Ουμπέρτο ή ο Φιοντορ -το λιγότερο- και το ακόμη χειρότερο είναι να μας πρήζεις τα μπιπ, που δεν έχουμε το πόνημά σου, διάκοσμο στη βιβλιοθήκη μας.

Κι έπειτα ήρθε ο φρέντο καπουτσίνο κι έγινε φρέντο εσπρέσο. Γιατί έρευνες δείχνουν πως ο καφές με αφρόγαλο ξεγελά τα οστά και εισέρχεται δαιμονίως σε αυτά, προκαλώντας διάφορα...

Εν κατακλείδι, κοιμηθείτε γυμνοί τα βράδια. Γιατί έρευνες δείχνουν πως παίρνουν αέρα όλα τα καλυμμένα μες στη μέρα σημεία του σώματος και δε γερνάει το δέρμα...

Καλόν Αύγουστο να έχουμε.

ΥΓ Όσοι βλέπετε σειρές, δοκιμάστε Vikings. Εθισμός και τρέλα.