Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Θεϊκά ανίψια, θεϊκά ρημάζουν

Χαίρετε coυλοί μου αναγνώστες,

διπλή γιορτή αύριο και θα σας πω από σήμερα τα Χρόνια Πολλά και του χρόνου με υγεία.
Σήμερα και μέχρι αυτή την ώρα, επεράσαμε όμορφα. Έχω πολύ καιρό να σας μιλήσω για τα θεϊκά μου ανιψάκια που η τσούρδω μου έγινε 6 ετών και το μικρό μου μωρό 2,5 ετών.
Οι σχέσεις μας είναι εξάρτησης και λατρείας και αντιμετωπίζω προβλήματα πολλά, δεδομένου πως οι δασκάλες της τσούρδως ξέρουν τα πάντα για μένα, καθώς η μικρή τους δίνει αναφορά σε καθημερινή βάση για τη θεία της.

Σήμερα είχαν γιορτή στο νηπιαγωγείο κι είχε αρχίσει μια γκρίνια, μια ολόκληρη εβδομάδα:
Θεία θα έρθεις στη γιορτή; Θα έρθω. Θεία μη σε πάρει ο ύπνος. Δε θα με πάρει. Θεία μη το ξεχάσεις! Και να θέλω δε γίνεται. Θεία να σου πω το ποίημα; Να το πεις. Θεία να σου χορέψω τα βραχιόλια που βροντούν; Αμέ ναι! Θεία θα σε περιμένω. Ναι είπαμε. Θεία μη και δεν έρθεις. Της θειάς σου!

Από χτες αρχίσαμε την τηλεφωνική επικοινωνία. Θεία τί θα φορέσεις; Θεία θα με τραβήξεις κάμερα; Θεία θα έρθεις τελικά; Θεία μη και το ξεχάσεις. Θεία κανονίσου να μην έρθεις.

ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΣΟΥ!!!!!!!

Και ξημέρωσε ο θεος τη μέρα και η θεία σηκώθηκε από το άγριο χάραμα και ετοιμάστηκε και  πήγε στο νηπιαγωγείο. Η θεά ανιψιά ντυμένη βλαχοπούλα έδωσε ρεσιτάλ. Είπε το ποίημα αλάνθαστα, χόρεψε καλαματιανό, φλέρταρε με τον Κωνσταντίνο τον τσολιά με την σπάθα, τραβήξαμε φωτογραφίες και με πλησιάζει η δασκάλα της.

Είσαι η θεία της; Ναι! Σε αγαπάει πολύ! Ναι το ξέρω, έχουμε σχέση δυνατή. Έχεις φροντιστήριο φιλολογικών; Ναι. Είσαι ελεύθερη; Ναι. Έχεις παιδιά; Όχι. Μου είπε η ανιψιά σου πως είναι πολύ τυχερή που δεν έχεις παιδιά.

Νταξ, ότι η Αιμιλία από τα 6 της σκέφτεται τα κληρονομικά μας, είναι λίγο περίεργο.

Εν συνεχεία γονείς και παππούδες εξαφανίστηκαν τεχνηέντως κι η θεία πήρε τα ανίψια να πάνε στο πάρκο. Το μόνο μου λάθος είναι που δεν πήγα πρώτα σπίτι να ξεντυθώ, να φορέσω καμιά φόρμα και κανένα σπορτέξ γιατί το λέβελ κυνηγητού στις κούνιες είναι ανεβασμένο. 1345 πίστα κάντι κρας σόντα και βάλε.

Κι αρχίζω να υστεριάζω: Βαγγελάκηηηηη εδώ! Αιμιλίααααα άσε το σκυλί! Βαγγελάκηηηηη μη πιάνεις τίποτα απο κάτω! Αιμιλίαααα μη βγάζεις τη ζακέτα! Βαγγελάκηηηηη θα πέσεις! Αιμιλίαααααα μην απομακρύνεσαι! Βαγγελάκηηηηη να σε βλέπω! Αιμιλίααααα  δε σε βλέπω! Βαγγελάκηηηηηη έλα να πιεις λίγο χυμό! Αιμιλίααααααα  όχι τόσο ψηλά στη κούνια! Βαγγελάκηηηηη μη πιάνεις το σκυλί λέμε ρε αληταρά! Αιμιλίαααααα  μη τρέχεις τόσο πολύ! Βαγγελάκηηηη θα σε δαγκώσει βρε ούφο το σκυλί! Αιμιλίαααααα  φυγετε από το σκυλί ΤΩΡΑ.

Και κάπου εκεί μάζεψα τα συμπράγκαλα που όπως καταλαβαίνετε συνοδεύουν δυο μωρά παιδιά και πάμε σε έναν πιο πολιτισμένο χώρο για να μπορώ να ελέγχω τα πάντα. Πάμε στον παιδότοπο της παραλίας. Ωραία θέα, ωραίος καφές, κοπέλα που τα προσέχει. Δόξα τω Θεώ. Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια.

Στον δρόμο η μία πείνασε, αγοράσαμε μπανάνες, τυρόπιτα, τόστ. Πείνασε κι ο άλλος αγοράσαμε μπισκότα, μπουγάτσα, χυμούς. Στη συνέχεια είδαμε  ένα βιβλιοπωλείο. Η μία ήθελε σετ ζωγραφικής, ο άλλος ήθελε κάτι μπαλάκια και κάτι αριθμούς. Φευγουμε κι από εκεί. Προσεύχομαι να φτάσουμε παιδότοπο. Ειμαι φορτωμένη σα το γαϊδούρι, με τα τακούνια μου τα ψηλά και τις φούστες τις φιλολογικές και από το χέρι και τα δύο. Κι ο ήλιος ντάλα αλλά κι ένα αεράκι να μας δροσίζει που και που. Αλλά όχι...πρέπει να μπούμε και σε παιχνιδάδικο! Και η μία αγοράζει μια κούκλα, ο άλλος ένα παζλ. Συνεχίζουμε κι ο Θεος μαζί μου! Στο πορτοφόλι μου είχα 100 ευρώ που πρέπει να τα κάνω 250 ως το τέλος του μήνα μπας και πληρώσω κανένα ρεύμα, αλλά προβλέπεται ρήμαγμα καθώς τα ανιψάκια μου έχουν άγριες διαθέσεις.

Επιτέλους φτάνουμε παιδότοπο. Αράζω κιουρία σε ένα τραπεζάκι και υπόσχομαι να μη ξανασηκωθώ μέχρι να φύγουμε. Ποιος; Αλήθεια; Ούτε καν. Κι αρχίζει το πανηγύρι:
Θεία με χτύπησε ένα παιδάκι. Θεία με έσπρωξε ένα παιδάκι. Θεία με ενοχλεί το μαντήλι της στολής. Θεία έκανα κακά. Θεία θελω νερό. Θεία θέλω τυρόπιτα. Θεία πάρε μου ένα χυμούλι κρύο. Θεία ... θεία....θεία.....θεία....

ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΣΑΣ!!!!

Ύστερα από δυο ώρες πραγματικών οργίων εμφανίστηκε ο παππούς τους που ανέλαβε δράση.

Η θεία ρημαγμένη οικονομικά αποχωρεί για δουλειά. Τα ανίψια βάζουν τα κλάματα. Να έρθουμε μαζί σου θεία....λένε μεσα από δάκρυα και μύξες. Κι εκεί φεύγουν όλα τα νεύρα. Μπαίνουν στην αγκαλιά μου με πλακώνουν στα φιλιά με γεμίζουν κι εμένα δάκρυα και μύξες κι αντιλαμβάνομαι ότι αυτά τα δυο πλάσματα είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου.

Η συνέχεια αύριο που θα πάμε παρέλαση, τους υπόσχομαι και τα αφήνω στα ικανά χέρια του παππού και της γιαγιάς που θα τους ρημάξουν και τα δικά τους πορτοφόλια γιατί για να ηρεμήσουν θα τα πήγαιναν τζάμπο.

Χρόνια Πολλά με υγεία.

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Εκπτώσεις τέλος: Θα 'ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη

Χαίρετε coυλοί μου αναγνώστες.

Επίσημη πρώτη της Άνοιξης κι είμαι κι εγώ εδώ να σας φέρω τον ήλιο, τα λουλούδια, τα χαμόγελα, την αγάπη στις καρδιές σας.

Πάλι θα αναλωθώ γράφοντας για τα αυτονόητα. Αλλά έχει πλάκα το σημερινό coυλό γιατί είναι προσωπικό βίωμα. Δε μου το είπε κάποια φίλη, δεν το άκουσα κάπου τυχαία, δεν είναι προϊόν φαντασίας. Είναι μια απόλυτη αλήθεια.

Με αυτά ως δεδομένα, μου έκαναν ένα προξενιό. Μια φίλη της μάνας μου, η οποία παντρεύτηκε στα 25 της έναν 40άρη για τα λεφτά του, της είπε να μου γνωρίσει έναν άνθρωπο από το χωριό της. Να κάνω μια νέα γνωριμία, είπε. Είναι καλό παιδί, ετών 50, αγρότης, με πολλά κτήματα, με εργάτες που δουλεύουν γι' αυτόν. Πολύ καλό παιδί. Μάλλον σοβαρός κύριος, που θέλει να κάνει οικογένεια και παιδιά. Η μάνα μου το χειρίστηκε έξυπνα. Με έπιασε ένα βράδυ που απεγνωσμένη χάζευα στο fb και με έπιασε στο μπίρι μπίρι.

-Σε παρακαλώ, κάντο για μένα, ικέτευε η μάνα μου. Βγες για ένα ποτό μόνο, να τον δεις και αν δε σου αρέσει τίποτα άλλο.
-Βρε μάνα είναι μεγάλος σε ηλικία και χωρίς καθόλου σπουδές και δε με νοιάζουν καθόλου τα λεφτά και ουτε και οικογένεια παω να κάνω έτσι ξαφνικά, επειδή μπήκε η ιδέα στο μυαλό της κάθε φίλης σου.
-Σε παρακαλώ, κάντο για μένα. Απλά πήγαινε και δες τον.

Έβλεπα στο μάτι της μανούλας την ευκαιρία της ζωής της να παντρέψει το παιδί που της απέμεινε, μετά τους θανάτους και τις παντρειές των άλλων. Κι είπα, αι στα κομμάτια! Κι αυτός που θέλω μεγαλύτερος μου είναι κατά πολύ. Ας πάω  να γνωρίσω κάποιον για χατήρι της. Μέσα μου ήξερα πως ήταν όλο λάθος με βάση τα δεδομένα μου, αλλά ας είναι. Δε πειράζει. Δυο ωρίτσες κατεστραμμένες με κάποιον εντελώς έξω από ό,τι έχω εγώ στο μυαλό μου για μένα. Άλλωστε δε παντρευόμαστε με όποιον θα πιούμε έναν καφέ. Κι ας μη το ξέρει η μάνα μου αυτό. Κι ας φαντάζεται...ο,τι θέλει η καημένη κι αυτή η καψερή.

Βασικά εγώ είμαι ερωτευμένη με άλλον και θα περάσει πολύ δύσκολα μαζί μου, όχι μόνο ο 50αρης αγρότης αλλά και οποιοσδήποτε άλλος. Γιατί εγώ όταν ερωτεύομαι είμαι εκεί και κάνω συγκρίσεις και ξέρω ότι δεν είναι σωστό αλλά να πάρει ο διάολος αυτό γίνεται.

Έτσι της είπα να δώσει το τηλέφωνο μου στον κύριο να με πάρει να κανονίσουμε. Και το έδωσε. Και με πήρε. Και κανονίσαμε. Και ο πρώτος ντουβρουτζάς ήρθε όταν συνάντησα, ένα από τα προηγούμενα βράδια,  έναν μπάρμπα 65 φεύγα χρονών. Παρ' ολίγον τα μισά μου χρόνια ηλικιακά με πρώτη του ατάκα: Δεν έβρισκα πού να Μπαρκάρω το αυτοκίνητο. Μπάρκαρε το για Ιταλία με το πρώτο πλοίο, σκέφτηκα. Και φύγε μαζί  κι εσύ.

Είμαι πολύ ευγενικός άνθρωπος. Κανονικά έπρεπε να προφασιστώ πονοκέφαλο και κούραση δουλειάς και να πάω σπίτι μου να αρχίσω τα μπινελίκια στην κατά τα άλλα γλυκιά μανούλα μου. Δε το έκανα. Βγήκα μαζί του, στην πιο άδεια καφετέρια της πόλης για μια ώρα και 18 λεπτά. Ναι, τα μετρούσα.

Και όσο ο μπάρμπας  μιλούσε κι έλεγε τα της ηλικίας του, δηλαδή θέματα που συζητώ με πιο δημιουργικό τρόπο με τον πατερούλη μου, εγώ σκεφτόμουν άλλα ραντεβού μου που περνούσαν πέντε ώρες και δεν θέλαμε να φύγουμε από τη καφετέρια και που μετά καταλήγαμε να φιλιόμαστε παθιασμένα σε βραχάκια, ερημιές, ξενοδοχεία, παραλίες και αυτοκίνητα κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο και με τις λεκάνες μας να κάνουν πάρτυ από την ταύτιση.

Όσο ο μπάρμπας μιλούσε για τις πελατειακές του σχέσεις με όλους τους τοπικούς φορείς εξουσίας εγώ αναλογιζόμουν πόσο τέλεια περνούσα με εκείνον τον ένα και μοναδικό που είμαι ερωτευμένη ακόμη, που ακόμη κόβω φλέβες και που το μικρό του δαχτυλάκι να κουνήσει θα τρέξω στην αγκαλιά του, θα τον παντρευτώ, θα του κάνω 56385 παιδιά και θα φύγω μαζί του ακόμη και για τη κόλαση.

Όσο ο μπάρμπας έλεγε πως έχει λεφτά και κάνει ταξίδια με φίλους και θέλει να βρει μια κοπέλα -σαν εμένα- για να απολαύσει τα στερνά της ζωής του κανοντας οικογένεια, εγώ ονειρευόμουν παραλίες με μαυρισμένα κορμιά, με ιδρώτα, αγκαλιές, έρωτα ξέφρενο κάτω από τα άστρα, με μια μπύρα και γέλια πολλά και έξυπνες ατάκες και πάλι χάδια, φιλιά και πεταλούδες στο στομάχι, με ΑΔΕΙΟ πορτοφόλι μα τη ζωή μόνο να μας χαμογελά.

Όσο ο μπάρμπας ανέλυε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, εγώ ταξίδευα σε στιβαρά μπράτσα, σε χέρια δυνατά και πόδια ατελείωτα, σε μπαράκια που το αλκοόλ ξεθύμαινε τις άμυνες, σε μηχανές κυβισμού που με φιλοξένησαν φοβισμένη αλλά μια αγκαλιά στη μέση του άλλου έδιωχνε κάθε φόβο. Σε παγωμένα χέρια που ανατρίχιαζαν τον λαιμό και σε ερωτόλογα που αφήνονταν με φιλιά και χάδια στα αυτιά μου.

Όσο ο μπάρμπας σχολίαζε τον ΦΠΑ και την εφορία, εγώ χανόμουν στις πιο τρελές φαντασιώσεις μου με εκείνον τον ένα και μοναδικό που απείχε χιλιόμετρα από εκείνον τον μπάρμπα που συνεχώς μιλούσε και μιλούσε και με κοιτούσε. Κι ένιωθα τη γλίτσα του βλέμματος του, ιερόσυλη να βαδίζει προς τα μάτια μου, το στήθος μου, το κώλο μου και τα πόδια μου. Και σιχάθηκα την υπαρξή μου που πήγα κι έκανα μια τέτοια οδυνηρή  έκπτωση στη ζωή μου.

Είμαι ελεύθερη. Είμαι έξυπνη και μορφωμένη.  Είμαι νέα (ακόμη). Είμαι όμορφη. Ειδικά μετά την διατροφή και την γυμναστική που έχω βάλει στη ζωή μου, έχω γίνει λίγο πιο όμορφη. Είμαι καλός άνθρωπος. Εργάζομαι. Έχω την δική μου δουλειά που πάει πολύ καλά χρόνο με τον χρόνο. Επιβιώνω. Πατώ στα πόδια μου χωρίς δεκανίκια. Είμαι ηθική. Αυτό που λέμε άνθρωπος με αξίες και ιδανικά που παλεύει γι' αυτά, πολεμά να τα υπερασπιστεί και δε τα προδίδει. Είμαι πιστή και σε ανθρώπους και σε αρχές. Δεν είμαι επικριτική. Σέβομαι το διαφορετικό. Ακούω προσεκτικά την φιλοσοφία ζωής των συνανθρώπων μου και φροντίζω να κρατώ τα υποκειμενικώς σωστά και να αποβάλλω τα υποκειμενικώς λάνθασμένα. Κάνω συχνά αυτοκριτική και αναζητώ την αυτογνωσία. Παρακολουθώ συνεδρίες ψυχοθεραπείας κάποιες φορές που γονατίζω και δε μπορώ να σηκωθώ. Είμαι ευαίσθητη. Ψάχνω το δίκιο των άλλων και προσπαθώ να τους κατανοώ. Και το κυριότερο είμαι ερωτευμένη με κάποιον που δε μπορώ να έχω.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Έρχεται το καλοκαίρι.Ομορφαίνουμε κι άλλο. Δε έκανα και δεν θα κάνω ποτέ εκπτώσεις σε αυτό που θέλω από τη ζωή μου. Δεν έκανα και δε θα κάνω σχέση με άντρα, όπως και δεν παντρεύτηκα και δε θα παντρευτώ ποτέ άντρα, που δε θα με εξιτάρει στο πνεύμα και στο σώμα, στο χιούμορ και στον έρωτα, στις ιδέες του και στην αξιοπρέπεια του. Δεν κάνω σχέση και δε παντρεύομαι με άντρα που δεν είναι ευφυής και που δε διαβάζει βιβλία.

Εκπτώσεις ΤΕΛΟΣ.

Καλως μας ήλθες Άνοιξη.

Θα ' ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη. Αλλιώς ολα λαθος.

ΥΓ Τα σχολιά σας σε αυτή την ανάρτηση, είναι υποχρεωτικά. Ευχαριστώ.

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Κάρπε ντίεμ να γουστάρουμε γυμναστική

Χαίρετε couλοί μου αναγνώστες,

σήμερα ξύπνησα με μια υπέροχη διάθεση γιατί χτες δε καλοκοιμήθηκα και είπα να ακολουθήσω το ρητό κάρπε ντίεμ που έχουν λυσσάξει όλοι να μας σερβίρουν. Σηκώθηκα, που λέτε, πήγα τουαλέτα, κατούρησα, έπλυνα δόντια, μετά έφαγα μια μπανάνα και φόρεσα τις φόρμες μου για το πρωινό μου περπάτημα στη θάλασσα. Έβαλα στα ακουστικά μου το come on come on turn the radio on, και ξεκίνησα. Μόλις πέρασε μία ώρα και 17 λεπτά, επέστρεψα σπίτι και άλλαξα φόρμες γιατί έπρεπε να πάω γυμναστήριο. Αυτό κι αν είναι κάρπε ντίεμ.

Γράφτηκα εδώ και λίγες μέρες παρόλο που είναι αντι-ιδεολογικό και πήγα.

Άσκησα βέτο για διάδρομο, ελλειπτικά και άλλα φλογερά δρώμενα, γιατί αυτά τα κάνω και σπίτι μου και ζήτησα μόνο αερόμπικ. Και να μαι η τσούρδω με τα κολάν μου και τα nike τα καινούργια να μπαίνω στην αίθουσα του αερόμπικ και να κάθομαι τελευταία πίσω πίσω να κοιτάω και να προσπαθώ να μη βάλω τα γέλια με τα χάλια μου. Γύρω μου πενηντάρες και εξηντάρες μπορώ να πω με σώματα λαμπάδες. Ρε τι έχουν πάθει οι πενηντάρες όλες; Θα κάνω μια έρευνα. Χαλαρώστε θειτσούλες μου, όσο και να το παίζετε κουκλάκια μπάρμπι ζωγραφιστά, οι ρυτιδούλες φωνασκούν.Όχι, καλά κάνουν οι θείτσες. Μόνο μία με νευρίασε που έρχεται και μου λέει καλωσήρθες και μετά καπάκι ότι είναι 35 ετών. Ελα μωρή αρρώστια που μας βγήκες πιο μικρή κι από μένα.

Και ξεκινάει η μουσική και η γυμνάστρια μας πάει πέρα δώθε.Σερνάμενο καράβι η Coύλα σας, να πηγαίνει πέρα δώθε στη καταιγίδα. Κι εκεί που όλο το τμήμα πήγαινε δεξιά, εγώ να ξεμένω αριστερά. Κι εκεί που το πόδι όλων ήταν ψηλά, το δικό μου ντελάπαρε επικίνδυνα κι έπεφτε στο γκρεμό. Πως δε χτύπησα καμία χριστιανή, δεν το ξέρω ακόμη. Τυχερές φανήκαν. Κι ενώ τα τραγούδια συνεχίζουν και τα πέρα δώθε και τα έλα φύγε και πάλι πίσω, εγώ μόνο το πρόσεξε μη βρεις, είχα στο νου μου.

Κι αφού ίδρωσε μέχρι και το βρακί και καλά έκανε, γιατί γι' αυτό πάμε γυμναστήριο, άρχισαν τα όργανα. Κι εμφανίζει η γυμνάστρια κάτι τεράστιες μπάλες και αρχίζουν οι μπάλες να γεμίζουν το χώρο. Κι όλες οι θείτσες βουτήξαν τις μπάλες κι άρχισαν να τις καβαλάνε και να σέρνονται πάνω τους σαν να ήταν στη πισίνα και να φωνάζουν: έλα μπανάνα.  Κι εγώ η καημενούλα να αναρωτιέμαι: Να ανέβω τώρα ή θα σκάσει καμια μπάλα και θα ξεφτιλιστούμε σε όλη την επαρχία γιατί αυτά μαθαίνονται και γρήγορα; Δεν ανέβαινα, μέχρι που με πλησίασε η γυμνάστρια και με άρχισε στο μιλητό. Έλα, ανέβα, μη φοβάσαι. Αντέχει. Ε, εντάξει άμα αντέχει να ανέβω. Κι ανέβηκα. Η μπάλα δεν έσκασε και αντιθέτως μου άρεσε πολύ και θα πηγαίνω κάθε Δευτέρα να κωλοτρίβομαι μαζί με τις θειάδες. Δε κατάλαβα; Αυτές είναι καλύτερες;

Κι ύστερα ήρθαν τα σχοινιά. Και πιάνουν όλες και δένονται λες και είναι ντομινατρίξ χρόνια. Ναι, ρε ειχα και στο χωριό μου ντομινατριξ και ξέρω και από αυτά. Άλλο που δεν τα προτιμώ γιατί εγώ πονάω με 50 κοιλιακούς κι εγκαταλείπω. Φαντάσου να με δένουν με σκοινιά και να με χτυπάνε. θα τους πάρει ο γεροδιάολος και θα τους σηκώσει. Τη safe word θα την έλεγα μόλις έλεγα καλησπέρα στον Μάστερ. Χαίρεται κι αντιο. Αλλά στο γυμναστήριο είναι αλλιώς. Τα σκοινιά σε τραβάνε κι εσένα και τους μύες σου. Και τα περάσαμε από τη κοιλιά και μετά πίσω από τον μηρό κι ύστερα πάνω στις πλάτες και στις πατούσες και μετά εγώ κάπου μπερδεύτηκα και δε μπορούσα να ξελυθώ και με έπιασαν τα γέλια και φώναζα βοήθεια χριστιανές σώστε με. Αλλά τα κατάφερα.

Κι επειτα η στιγμή της χαλάρωσης. Όλες ξάπλωσαν στο έδαφος και με σέξυ κινήσεις άφηναν όλη την αρνητική ενέργεια να αποχωρήσει από το σώμα τους. Η μουσική έγινε απαλή και ρομαντική. Ξάπλωσα κι εγώ. Απλώθηκα κυριολεκτικά πάνω στο στρώμα μου και έγινα ένα με το πάτωμα. Νομίζω πως δε μπορούσα να κινήσω ούτε μυ από το πολύ το κάρπε ντίεμ. Κι ενώ μου ζήτησαν να κάνω συγκεκριμένες κινήσεις εγώ σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν ένα χαλαρό μασάζ από γκόμενο ψηλό μελαχρινό εκείνη τη στιγμή και ενα χαλαρωτικό ντουζάκι, αλλά να έρθει το ντουζάκι σε μένα, γιατί εγω δε σηκώνομαι από το έδαφος για κανέναν λόγο.

Με αυτές τις σκέψεις, με ξύπνησε η γυμνάστρια με φωνές γιατί νόμιζε ότι λιποθύμησα. Εγώ χαμογέλασα και της είπα να μη φοβάται. Εναν υπνάκο πήρα μόνο γιατί με εξουθένωσε το κάρπε ντίεμ μου. Μόλις με τα χίλια ζόρια σηκωθήκαμε, όλες οι θειάδες έτρεξαν για ντουζάρα στα αποδυτήρια. Εγώ μίλησα λίγο με τη γυμνάστρια που μου είπε πως για πρώτη φορά τα πήγα πολύ καλά και πως η κινηση μου για αρχάρια είναι πολύ δυναμική και αν συνεχίσω έτσι θα ειναι πολυ περηφανη για μένα. Σα βρεγμένη κότα μπουμπουλώθηκα με το μπουφάν μου και πήγα σπίτι. Μπάνιο με καυτό νερό, ντυσιμο, βαψιμο και βιβλία ανα χείρας και ήρθα στη δουλειά όπου και αποφάσισα να σας τα γράψω τώρα που τα έχω φρέσκα για να σκάσουμε και κανενα χαμογελάκι. Και για να μην τα ξεχάσω.

Καλή εβδομάδα να έχουμε. Αύριο μου είπαν θα κάνουμε κάτι με βαράκια. Θα πάω. Μου άρεσε. Αγαπώ το τμήμα με τις πενηνταροεξηντάρες και κάρπε ντίεμ γαμώτο.

Φιλιά πολλά σε όλους

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Κοίτα αυτήν, κοίτα την άλλη, μας έπρηξες ρε φίλε.

Χαίρετε cουλοί μου αναγνώστες,

Το ξέρω ότι είμαι πολυγραφότατη αυτή τη περίοδο. Είναι γιατί ο έρωτας δε μου έχει χτυπήσει ακόμη τη πόρτα για να μου πάρει τα μαλλιά και τα μυαλά. Οπότε είμαι χαλαρή με δουλειά και βόλτα και κάπως έτσι παρατηρώ τους γύρω μου και συλλέγω couλά για να τα μοιράζομαι μαζί σας.

Τις προάλλες βγήκα με έναν φίλο μου για μια μπυρίτσα. Φίλο μου, φίλο μου. Εκεί που πήγαμε είχε πολύ κόσμο και παρατηρούσαμε -εκείνος περισσότερο- τις γυναίκες γυρω μας.

-Κοίτα αυτήν τί φοράει ρε συ, μου έλεγε στο αυτί. Αν η φούστα ανέβει ακόμη πιο πάνω θα δούμε όλα της τα απόκρυφα. Μα καλά όλες πουτάνες έχουν γίνει πια?

- Ίσως.Είπα εγώ.

-Κοίτα τώρα αυτήν, ούτε που χαμογελάει. Κατάθλιψη θα έχει. Κάθεται στην άκρη και δεν επικοινωνεί με τον έξω κόσμο.Αν είναι δυνατόν.Και δες τι φοράει. Της γιαγιάς της τη μπλούζα δανείστηκε;

-Ισως. Είπα εγώ.

-Εκείνη εκεί έχει νευρική ανορεξία, σε λίγο θα φαίνονται τα κόκαλά της, ενώ η ακριβώς απέναντι πρέπει να χάσει επειγόντως κάποια κιλάκια γιατί είναι όμορφη και γλυκιά αλλά δε τη βοηθάει το σώμα της.

-Ίσως. Είπα εγώ.

- Α, εκείνη εκεί πέρα την ξέρω. Έχει δική της επιχείρηση. Το παίζει πως είναι ο Ωνάσης. Να δούμε πότε θα κλείσει το μαγαζί της για να ρίξει και τη μύτη της μαζί. Όλες πια επιχειρηματίες. Αρκετά πια.

-Ίσως. Είπα εγώ.

-Δες εκείνη εκεί. Την ξέρω κι αυτή. Ζει με τους γονείς της ακόμη. Δεν έχει δουλειά η καημένη. Που να μπλέξεις μαζί της, θα πρέπει να την συντηρείς διαρκώς. Άσε καλύτερα.

-Ίσως. Είπα εγώ.

-Αυτή την ξέρεις; Ωραία κοπέλα. Στα γούστα μου. Έχει πολύ ωραίο χαμόγελο και φαίνεται ισορροπημένο άτομο. Έχει γούστο στο τρόπο που ντύνεται και φαίνεται κούλ.

-Ωραία. Είπα. Δεν πας να της μιλήσεις, να την κεράσεις ένα ποτό, να γνωριστείτε; Να δεις αν καταφέρει να σε γεμίσει και με το χαρακτήρα της;

-Όχι, ρε, που να μπλέκω τώρα. Κι άμα δε μου βγει της προκοπής; Δεν είμαστε για σχέσεις τώρα.Άσε που συνοδεύω εσένα.

-Φοβάσαι πως δεν θα σου μιλήσει και δεν πας; Αναρωτήθηκα εκνευρισμένη.

-Οχι ρε, σιγά μη δε μου μιλήσει. Αλλά είναι που συνοδεύω κι εσένα σήμερα.

-Εντάξει τότε. Σκάσε να πιούμε ένα ποτό να ακούσουμε λίγη μουσική. Και απόλαυσε τη βραδιά γιατί από αύριο θα σε κόψω από παρέα.Κατέληξα.

Και μετά λέτε τις γυναίκες κουτσομπόλες και ότι δε ξέρουν τί θέλουν.
Κι οι άντρες που ξέρουν τί θέλουν, σάμπως ξέρουν να το διεκδικούν; 



Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Καλό Στάδιο

Χαίρετε cουλοί μου αναγνώστες.

Τη Καθαρά Δευτέρα χτυπάει το τηλέφωνο το σηκώνω.
 -Ναι, ποιος είναι; ρωτάω περίεργη γιατί είχε απόκρυψη.Κι ακούγεται μια φωνή να με απειλεί.
 -Η σπανακόπιτα είμαι, Cούλα, ετοίμασε τα εντερικά σου. Έρχομαι!!! Και το κλείνει απότομα χαμογελώντας χαιρέκακα.
Κλείνω το τηλέφωνο κι εγώ πανικόβλητη.Όχι πάλι!

Τη Καθαρά Δευτέρα μόνο η φίλη μου η ΈλεναG χαίρεται με τη σπανακόπιτα της γειτονιάς μου.Τη δοκίμασε και της άρεσε, αλλά άμα νηστεύεις τι να φάς αλήθεια; Ειδικά αν δε τρως θαλασσινά, λαδερά, ψωμιά και λοιπά νηστίσιμα;  Όπως καταλαβαίνετε ξεκινήσαμε νηστεία γιατί είμαστε του Θεού παιδιά εμείς εδώ. Για εκεί σε σας δε ξέρω αλλά ο Θεός μαζί σας.

Τη Καθαρά Δευτέρα πήγαμε να πετάξουμε χαρταετό. 10 άνθρωποι προσπαθούσαν, μόνο ο πατέρας μου κατάφερε να υψώσει τον δικό μας και κανα δυο τρείς άλλους. Και το είχε πάρει προσωπικά και πήγαινε να βοηθήσει τον κάθε ένα που προσπαθούσε μάταια. Μέχρι που ένας άλλος του είπε: Κάνε πέρα ρε παππού! Θίχτηκε ο πατέρας μου όχι γιατί τον είπε παππού ο άλλος αλλά γιατί δεν τον άφησε να του ζυγιάσει την ουρά να του πετάξει τον χαρταετό. Μετά που ο χαρταετός δε πέταξε, ο πατέρας μου θυμήθηκε την ηλικιακή προσβολή και το ευχαριστήθηκε.

Τη Καθαρά Δευτέρα φάγαμε λαγάνα και κανένα φρούτο και χυμούς. Πως τα τρώτε τα τουρσιά ρε σεις; Είναι η μεγαλύτερη γλίτσα που υπαρχει από βρώσιμο.

Τη Καθαρά Δευτέρα, όμως,  γεμίζει η καρδιά με πόνο και θλίψη. Μας λείπεις ρε συ αδέρφι. Πήγες κι έφυγες τέτοια μέρα να μας το θυμίζει, λες και θα το ξεχνούσαμε ποτέ....

Καλή Σαρακοστή και Καλό Στάδιο.

ΥΓ Έμαθα πως λέγεται κι αυτή η ευχή για τη Σαρακοστή: Καλό στάδιο. Και μόλις μου το είπε η Έλενα, αποφάσισα εκτός από το περπάτημα μου το πρωί στη θάλασσα, να πηγαίνω να τρέχω και στο στάδιο.