Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Μεγαλοβδομαδιάτικο ξενύχτι

Αγαπημένοι μου, couλοί μου αναγνώστες,

διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα η οποία κορυφώνεται σε λίγες ώρες. Εγώ δεν την πολυκατάλαβα γιατί είχα φουλ έξτρα δουλειά, αλλά την κατάλαβε το έντερο μου με τις σπανακόπιτες τις νηστίσιμες να τριβελίζουν και να αναστατώνουν το είναι μου. Τουαλέτα-Cούλα σημειώσατε 100-0.
Τη Μ. Δευτέρα σα καλή χριστιανή που είμαι, ξέρετε τώρα, πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια με μια φίλη μου.Πήγαμε στη Μονή του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας για να παρακολουθήσουμε την ακολουθία. Εκεί, την κάνουν αργά το βράδυ.

Πήγαμε στις 10 και μόλις άρχιζε. Με έπιασε ένας πανικός γιατί εγώ δε μπορώ να κάτσω πάνω από καμιά ώρα στην εκκλησία. Μετά τρελαίνομαι. Την πρώτη ώρα ήταν καλά. Χαμηλος φωτισμός, κεράκια, λιβάνι,ζαλάδα, αυτοσυγκέντρωση. Είναι οι στιγμές που λες τώρα θα μιλήσω με τον πιο βαθύ εαυτό μου και θα αναθεωρήσω την ύπαρξη μου, τις επιλογές μου, τις αποφάσεις που έχω πάρει. Όλα. Αυτό συνέβη. Εμείς οι πιστοί έχουμε κι ένα ψυχολογικό υποστήριγμα στη θρησκεία. Ζήτησα ένα σημάδι από τον Θεό για το πώς θα πορευτώ στη ζωή μου κι εκείνος το έστειλε. Πήρε φωτιά το ένα μανουάλι.

Μετά, όμως, από τη πρώτη ώρα, αφού ολοκληρώθηκε η συνεδρία με τον εαυτό μου, άρχιζα να χάνω την ηρεμία μου. Η ακολουθία ΔΕΝ τελείωνε για κανέναν λόγο. Μόνο όταν η ώρα πήγε μια και μισή τη νύχτα άκουσα εκείνο το ευλογημένο Δι' ευχών. Μα πριν από αυτό, πρέπει να άκουσα/θυμήθηκα/έμαθα, ότι τροπάρι, ψαλμό και κείμενο έχει γραφτεί. Τα πάντα. Τα πάντα. Είχα κουραστεί πάρα πολύ. Και αν συνυπολογιστεί πως δούλευα όλη μέρα, εκείνη τη μερα, δε ξέρω πως δεν ξάπλωσα κάτω να τους πω καληνύχτα και να χαθώ στον ύπνο τον λυτρωτικό.  Και δεν ήμουν η μόνη που νύσταζα. Κάποιες μοναχές ροχάλιζαν προκλητικά.

Θυμήθηκα εκείνη την ατάκα με τις γριές-λοκατζήδες που βαράνε προσοχή ώωωωρες ατελείωτες.
Εντάξει, επειδή δεν κάνει τέτοιες μέρες, δε θα συνεχίσω τη κριτική. Είναι φορές που ηρεμεί η ψυχή μας σε τέτοιες περιστάσεις, με την προϋπόθεση να θέλει να ηρεμήσει. Να βρίσκεσαι σε mood ηρεμίας κι εγώ αυτές τις μέρες δεν είμαι. Μου ήρθαν όλα μαζεμένα. Δουλειά, γκομενοδουλεια και ξανά δουλειά. Τουλάχιστον υπάρχει ενδιαφέρον. Είμαι τυχερή σε αυτό. Εβδομάδα Παθών με τα όλα της.

Μετά από αυτή την αγρυπνία, δεν πήγα ξανά εκκλησία. Θα πάω σήμερα στον Επιτάφιο και μεθαύριο το βράδυ στην Ανάσταση.

Και να συγκρίνουμε τώρα με άλλο μου ξενύχτι, όπου βγήκα με μια παρέα που αγαπώ πάρα πολύ και έχω μέσα στη καρδιά μου. Αλλά το τί ήπιαμε, δεν έχετε ιδέα. Πίναμε και τελειωμός δεν υπήρχε. Και παρατήρησα πως δεν με ενοχλούσε καθόλου. Ήταν σα να ζητάει το σώμα μου αλκοόλ. Σα να ουρλιάζει να ποτιστεί. Ε το πότισα το ρημάδι, με κατάληξη να ποτίζεται από κοντά και μια φίλη που δεν αντέχει τα πολλά -όχι ότι εγώ τα αντέχω. Η κατάληξη της βραδιάς ήταν μια επίσκεψη στο νοσοκομείο να αφήσουμε τη φίλη. Τελικά μείναμε 3 άτομα και κοιμηθήκαμε εκεί. Επειδή είχαμε τα κονέ βασικά, αλλιώς θα μας πέταγαν έξω. Αλλά η ζωή είναι ωραία 5 το πρωί με την τεκίλα να ρέει στο αίμα και την μαλακία να κατακλύζει τον εγκέφαλο. Το πρωί πεθαμένες από ντροπή μαζευτήκαμε στο σπίτι της η καθεμιά, κλεφτά μη μας δει κανένα μάτι και γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών.

Πείτε μου τώρα ποιο ξενύχτι ήταν πιο δημιουργικό;

Κι επειδή δε θα προλάβω να σας ξαναπω τα νέα μου μέχρι τελη Μάη καθώς η δουλειά εντείνεται στο έπακρο, θα σας ευχηθώ από τώρα Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα, Χριστός Ανέστη και με υγεία και αγάπη να πορεύεστε στη ζωή σας. Σας αγαπώ πολύ όλους, αλλά κυρίως εσένα εκεί πάνω....βορεινό μου αστέρι.

Φιλιά πολλά
 

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Πασχαλινές καταγγελίες

Έχω να καταγγείλω τα εξής:

1. Τα κουνούπια...Είναι πολύ νωρίς για να μου κάνουν επίσκεψη....θα αρχίσω πάλι να ψεκάζομαι να βρωμάω σαν χλωρινιασμένη φορμόλη προκειμένου να μην με κάνουν τρυπητήρι.
2. Την ελληνική γλώσσα. Τι σκατά ψαρονέφρι είναι αυτό αν δεν περιέχει ψάρι; Όχι, ότι θα το έτρωγα αν το περιείχε, αλλά μπερδευόμαστε εμείς οι χαζοξανθιές.
3. Την ελληνική γλώσσα. Τι σκατά κοκορέτσι είναι αυτό αν δεν περιέχει κόκορα; Για να είμαι ειλικρινής...το κοκορέτσι θα μπορούσε να λέγεται και πανδαισιέτσι....ειναι πολύ νόστιμο και το περιμένουμε και φέτος....από τα χεράκια του πατερούλη μου...μόνο.
4. Την ανιψιά μου που συμμετείχε σε μια απίστευτη εκδήλωση το Σαββατο σχετική με τα Λαζαράκια, ένα έθιμο που τώρα στα γεράματα το έμαθα κι εγώ επί της ουσίας. και την καταγγέλω γιατί πήγε Σάββατο πρωί που εγώ είχα φουλ έξτρα ωράριο δουλειάς μέχρι αργά το απόγευμα.
5. Τον καιρό που δεν ξέρει πώς στο καλό να συμπεριφερθεί. Μια φυσάει, μια λιακάδα, μια αγέρι τρελό και μια ο ήλιος ο ηλιάτορος και ντάγκλα πέρα βρέχει. Αν δεν αρρωστήσω πάλι...να μη με λένε Coυλα.
6. Το υπουργείο παιδείας........χωρίς επεξήγηση.
7. Τη μαμά μου που αποφάσισε να βγάλει τα χαλιά μεγαλοβδομαδιάτικο και μου έβγαλε και τη μέση μου μαζί.
8. Εμένα γιατί κάνω κάτι βλακείες ώρες ώρες και μετά ντρέπομαι να ζητήσω και συγγνώμη.


Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Ήπια το νοίκι μου


Προσοχή! Αυτή η ανάρτηση είναι ακατάλληλη για μικρά παιδιά, καρδιοπαθείς και ανάλγητους. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μια γαμάτη φωτογραφία που έβαλε στο fb η Κωλόγρια.

Άκουσα ένα τραγουδάκι πριν λίγες μέρες, cουλοί μου αναγνώστες, που είχα καιρό να το ακούσω. Είπα να σας το αναλύσω...γιατί είμαι καλή στα σχόλια...

Θα διαβάζετε τους στίχους του τραγουδιού και σε παρένθεση τα σχολιά μου.

"Θελει μαγκιά"- Ευσταθία-Πλιάτσικας

Αν τύχει και μ'ερωτευτείς
πολλά μπορεί να υποστείς,
απ'τις αρχές θα 'ναι μεγάλες οι κυρώσεις.
(...του ήπατος..)

Οι ανυπότακτες καρδιές
φέρουν πολύ βαριές ποινές
γι'αυτό καλύτερα σε μένα
μην ενδώσεις.
(...όχι ότι ενέδωσες...αλλά λέμε και καμια μαλακία να περάσει η ώρα...)

Θέλει μαγκιά για ν'αρνηθείς
της σιγουριάς τα κυβικά,
για έναν έρωτα να πεις
εγώ θα ζω με δανεικά.
(...οξύμωρο στην καπιταλιστική παλιοκενωνία που ζούμε...)

Θέλει μαγκιά για να δοθείς
σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ'αυτό.
(...ισχύει....)

Αν τύχει και μ'ερωτευτείς
θα χάσεις την καλή δουλειά
και θα διωχτείς απ'την μεγάλη εταιρεία.
(...όπερ σημαίνει καταθλιψάρα γιατί η δουλειά είναι το νουμερο 1....νουμερο...)

Κι εκεί που όλα πάν' καλά
με σπίτια και εξοχικά
στο δρόμο θα βρεθείς
χωρίς να έχεις μία.
(....ψόφος στον πλούτο....)

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις
τη ζωή καθαρά και να πεις γεια χαρά
σ'ότι σε δένει, σε κρατάει στη γη
και δε σ'αφήνει να πετάς σαν πουλί.
(...εκτός αν δε πετάει το πουλί....)

Όμως το βόλεμα είναι βόλεμα μωρό μου,
πού ν'αφήσεις τη χλιδή μια αξία σταθερή
και να γυρίσεις πάλι στα ζόρια τα ίδια
αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα...
(Αρχίδια)

Και αφού μιλήσαμε για καταστάσεις που δε πρόκειται να συμβούν στη ζωή μας, θα σας εξηγήσω εγώ πως έχουν τα πράγματα. Ο πληγωμένος-προδομένος άνθρωπος περνάει 5 φάσεις. Το ζητούμενο είναι να τις περάσει γρήγορα γιατί δεν ειμαστε και για τρελές στεναχώριες....η ζωή περνάει και δεν αξίζει μύξες και κλάματα για πολύ καιρό. Έρχεται και καλοκαιράκι....

1η φάση: Αρχίζει η άρνηση της απόρριψης. Πίνεις από το κώλο σου εως το νοικι .... για να μη καταλάβεις τί σου έχει συμβεί.

2η φάση: Αρχίζει το σοκ της απόρριψης να σου χτυπάει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Μελαγχολείς, κλαίς, στεναχωριέσαι, βρίζεις, τρως, πίνεις και το νοίκι του άλλου μήνα, κλεινεσαι στον εαυτό σου, δε μιλάς σε άνθρωπο ή αν μιλάς σε άνθρωπο τον αποπαίρνεις λες και φταίει αυτός για τα δεινά σου.

3η φάση: Αρχίζει η αποδοχή της απόρριψης. Αρχίζεις να χτυπάς ανελέητα τον άλλο. Ψάχνεις αιτίες, που φταις, πού φταίει, γιατί; γιατί; γιατί; τι σου έφταιξα ρε καριόλη και μου φέρθηκες έτσι;;; Θα σε εκδικηθώ ρε. Θα κλαίς για μένα κάποτε και θα χτυπάς το κεφαλι στου στο τοίχο. Και ρίχνεις κατάρες...που να μην το ένα...που να μην το άλλο...που να μη σου γαμήσω τίποτα.....

4η φάση: Αρχίζει η αποκαθήλωση του χαρακτήρα του. Και πολύ σημασία σου έδωσα ρε μπήξε ρε δείξε, ρε εγώ φταίω που χάλασα το χρόνο μου για σενα, που είσαι μαλάκας, καραγκιόζης, που δε κατάλαβες τίποτα από όσα ένιωσα για σένα. Που έχεις αυτό το ελάττωμα, το άλλο ελάττωμα,  το παράλλο αρνητικό και μα τι ζώον είμαι που ασχολήθηκα με ένα τιποτένιο απόβρασμα της κοινωνίας.

5η φάση: Αρχίζει η ψυχική νηνεμία....Τον θέλω αλλά πρέπει να προχωρήσω τη ζωή μου. Πέρασα καλά, περίμενα κι άλλα, πήρα τα αρχίδια του, αλλά δεν έχω αλλα δάκρυα, δεν έχω άλλα βρισίδια να ρίξω...κι αυτά που έριξα δεν τα εννοούσα. Δεν έχω να προσάψω τίποτα πια. Δεν ξέρω ποια είμαι, τι θέλω, τί κάνω.....

Σε αυτό το σημείο υπάρχει μια ψυχολογική διχάλα.
Ή πας στον ψυχίατρο και συζητάς την κατάθλιψη σου και σιγά σιγά επανέρχεσαι στους ρυθμούς σου ίσως και με ιατροφαρμακευτική αγωγή ή και όχι. Γράφεσαι και στους ΑΑ για καλό και για κακό.

Ή Προχωράς στη ζωή σου κάπως έτσι.....Σφύριξα κι έληξες....
και μετά καπάκι έτσι....Θα βγαίνω, θα πίνω και λόγο δε θα δίνω...
και τέλος έτσι ...Τον πούλο...

Έπειτα έρχεται το καλοκαίρι. Τέλος ο θρήνος και βουρ για παραλίες, διακοπές και ξέφρενες νύχτες...ναι...καλά καταλάβατε....γίνεσαι πουτάνα.....γιατί όταν δεν ήσουν....χεσμένη σε είχαν.

Και κλείνω με ενα συμπέρασμα που ανέβασα και στο fb:
Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι σιγά σιγά γιατί η πλειοψηφία των γυναικών ΈΓΙΝΑΝ πουτάνες συμφεροντολόγες και χαζές. Διότι όταν ήταν στην αντίπερα όχθη, κανείς δεν τις πήρε στα σοβαρά.

Τελος, να πω πως οι 5 φάσεις δεν είναι κάτι επιστημονικό...μη τις πάρετε τοις μετρητοίς. Απλά τις παρατήρησα σε μια φίλη μου που προδόθηκε κάπως αυτές τις μέρες και στάθηκα να την παρατηρήσω. Την παρατήρησα πολύ καλά και βρήκα και ποιο λάθος έκανε το ούφο. Υπήρξε ο εαυτός της. Λειτούργησε με τη καρδιά και αγάπησε πολύ. Παρόλο που της το ουρλιάζω χρόνια τώρα να μην υπολογίζει τα συναισθήματα αλλά την απόλυτη λογική. Αρχίδια.

Coυλοί μου αναγνώστες, αν δε σας δω, σας εύχομαι καλή Ανάσταση. Να περάσετε ένα όμορφο Πάσχα και δυο μη σας πω. Και να μην έχετε εμπιστοσύνη ούτε στο κώλο σας.

Φιλιά πολλά


(ΥΓ συγγνώμη για τα βρισίδια....δε θα το ξανακάνω)

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Μας μάμησες με τις έρευνες....

Έρευνες δείχνουν πως με το βρίσιμο ανακουφιζόμαστε από τον πόνο. Το θέμα είναι αν πονάς να βριζεις το σωστό άτομο και όχι όποιον πάρει ο χάρος. Φανταστείτε τώρα, cουλοί μου αναγνώστες, εμενα και τα δράματα που ζω. Ειμαι αλλεργική σε μια ουσία που περιέχουν τα παυσίπονα και όταν πονάω...δε μπορώ να ηρεμήσω εκτός αν καταφέρει και με πάρει ο ύπνος. Σα να βρήκα το φάρμακο μου. Θα δοκιμάσω να αρχίζω να βρίζω και αν πετύχει....πάνε και τα στερεότυπα και τα πτυχία μου και όλα. Θα σας πάρει όλους ο διάολος.

Και περνάμε στο θέμα των σχέσεων. Έρευνες δείχνουν πως το άγχος είναι το κυριότερο αίτιο δυστυχίας του ανθρώπου αλλά και η πηγή πολλών προβλημάτων υγείας. Και τι κάνεις τώρα εσύ που ξέρεις πως το άγχος σου κάνει κακό; Αντί να επιλέγεις ήρεμες καταστάσεις για τη ζωή σου και δεν εννοώ νεκροταφείο αλλά εννοώ πράγματα που αγαπάς και γουστάρεις, πας και ασχολείσαι με ό,τι σε σκοτώνει. Και ό,τι έρχεται στη ζωή σου να σε χαλαρώσει, να σου διώξει τις έγνοιες, έστω για λίγο, το διώχνεις και προτιμάς να κρατήσεις άγχος, μιζέρια, δυστυχία. Πάμε πάσο γιατί σε λυπόμαστε και σε αγαπάμε.

Τερματίζουμε την σημερινή ανάρτηση με άλλα νέα. Έκανα το πολυπόθητο ταξίδι για το οποίο σας είχα αναφέρει. Πέρασα τέλεια. Ήθελα να ξαναπάω αλλά μια ελπίδα πέταξε από το αεροπλάνο κι έσκασε στα βουνά και στα λαγκάδια και σε λίγη θάλασσα και μου έκοψε τη φόρα. Το επόμενο ταξίδι μου θα είναι πολύ μακρινό. Πάνω από 5 ώρες με το αεροπλάνο. Και αυτή τη φορά θα το κάνω μόνη μου. Θα γίνω η αλήτισα του σύμπαντος. Θα αλωνίσω τη γη να ξορκίσω τη θλίψη που διεισδύει στα μυαλά των ανθρώπων και τους μεταμορφώνει σε κακούς, απότομους και φωνακλάδες.

Έρευνες έδειξαν πως το χαμόγελο, η καλή καρδιά και η αγάπη.....χαρίζουν τη ζωή.

Καληνύχτα/Καλημέρα