Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Με Σύριζα στον Σφύριζα

Ήθελα, από όλο αυτό που συμβαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να σώσω 3 ατάκες να έχουμε να τις θυμόμαστε. Τις βρήκα ευφυεστατα χιουμοριστικές...και λίγο χυδαίες...




Και περνάμε σε άλλα θέματα.

Δημοψήφισμα. ΝΑΙ ή ΟΧΙ? Δεξιά ή Αριστερά? Μέσα ή Έξω? Ευρώ ή Δραχμή; Λοιπόν για να τελειώνουμε με όλες αυτές τις ανόητες μεταφράσεις, το ερώτημα που τίθεται είναι Λιτότητα ή Επανεκκίνηση;  Η Ελλάδα έφτασε στον πάτο. Αν μπούμε στη διαδικασία να διερευνήσουμε ποιος την έφτασε στον πάτο, δε πρόκειται να καταλήξουμε μέσα στα επόμενα 100 χρόνια. Οπότε ας σταθούμε στο πως μπορούμε να κάνουμε κυριολεκτικά ένα βήμα μπροστά.

Μια φίλη μου άρχισε δίαιτα και ο διαιτολόγος της, της είπε να αρχίσει να μετράει τα ΟΧΙ της.

Μια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο θυμάμαι που μας έλεγε πως η ιστορία γράφεται μέσα από τα ΟΧΙ της.

Τα ΟΧΙ ειναι πιο ελεύθερα, πιο εναλλακτικά, πιο επίμονα, πιο ρεαλιστικά, ανοίγουν ορίζοντες, δίνουν ελπίδα, σε τραβάνε από το βάλτο και τη μιζέρια, από τον σταρχιδισμό και τον ωχαδελφισμό. Και να ξέρεις τα ΟΧΙ δε τα λένε αυτοί που έχουν πολλά, τα λένε αυτοί που δεν έχουν τίποτα, που ζουν στο μεταίχμιο της επιβίωσης. Και στη χώρα μας, είναι η πλειοψηφία αυτή που κινείται σε αυτό το μεταίχμιο.

Αντιλαμβάνομαι γιατι κάποιοι θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Έχουν πλούτο, χρήματα, ισχυρές θέσεις, στηρίζουν την ύπαρξή τους στις πελατειακές σχέσεις, έχουν πλάτες να στηριχτούν. Και αυτά όλα τώρα απειλούνται. Τους καταλαβαίνω. Αλήθεια. Μια τέτοια ζωή ίσως να ζήλευαν πολύ. Κι αν την είχαν να την υπερασπίζονταν. ΟΜΩΣ είπαμε, η πλειοψηφία ζει μια άλλη ζωή...

Ζωή λιτότητας, ανεργίας, ανέχειας, φτώχειας. Μια ζωή που δεν επέλεξαν, που τους χαρίστηκε από τους εθνοσωτήρες μας, αυτούς που αποφασίζουν στην Ευρώπη για μας, που έβαζαν μεχρι πριν πέντε μήνες τους Αρχηγούς μας να υπογράφουν με τα κεφάλια κατεβασμένα, με την σφαλιάρα στο σβέρκο, δίχως να έχουν μελετήσει τί υπέγραφαν. Και αυτή η διαδικασία έκανε τον φτωχό -> φτωχότερο, τον άνεργο -> άνεργο διαρκείας, τον ξεσπιτωμένο-> αυτόχειρα.

Λυπάμαι, μα όταν θα πάω να ψηφίσω την Κυριακή στις 5 Ιουλίου, δε θα σκεφτώ τον πλούσιο αυτής της χώρας. Δεν θα σκεφτώ τον βολεμένο αυτής της χώρας. Δε θα σκεφτώ καν τον εαυτό μου γιατί κι εγώ προς το παρόν μπορώ να επιβιώσω παλεύοντας.

Θα έχω στο μυαλό μου εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν πού τη κεφαλή κλίναι, που κοιμούνται στους δρόμους, που τρώνε στα συσσίτια, που έχουν πτυχία και είναι άνεργοι, που δούλεψαν μια ζωή και τώρα παίρνουν κουτσουρεμένες συντάξεις.

Θα έχω στο νου μου, την παιδεία, την υγεία, την ευημερία της χώρας μου. Θα έχω στο νου μου την Ιστορία του τόπου μου την οποία και σπούδασα. Θα έχω στο νου μου πόσο ευλογημένοι είμαστε που ζούμε σε μια χώρα με όλα τα καλά και ότι προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν αξίζουμε τίποτα.

Αν αλλάξει κάτι μικρό στη χώρα, ας είναι γι' αυτους που δεν έχουν. Αυτοί που έχουν, δεν έχουν την ανάγκη κανενός. Θα επιβιώσουν όπως και να'χει.

ΟΧΙ απορρίπτοντας τις ασφυκτικές προτάσεις των δανειστών.
ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και σε ζοφερές συμφωνίες για το μέλλον της χώρας.
ΟΧΙ στη τιμωρία μιας κυβέρνησης που αντιτάσσεται, αντιδρά και υπερασπίζεται τη χώρα.
ΟΧΙ στον εκβιασμό και τον εκφοβισμό.
ΟΧΙ στη διακυβέρνηση της χώρας μας από τρίτους μη αιρετούς.
ΟΧΙ στην παράδοση της Εθνικής Οικονομίας.
ΟΧΙ στην παράδοση της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
ΟΧΙ στην επιδείνωση της φτώχειας και της ανεργίας.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ.
 


Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Δηλώνω υπεύθυνα πως ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΙΕΡΕΑΣ

1. Τέλη Μαϊου είχα μπει σε μια ατέρμονη διαδικασία περισυλλογής εγγράφων, προκειμένου να εναρμονιστώ με τη χορήγηση νέας άδειας λειτουργίας φροντιστηρίου. Υπέγραψα 7 υπεύθυνες δηλώσεις του γνωστού νόμου και υπεύθυνα δήλωσα πως είμαι ανθρώπινο ον, υπάρχω, μένω εκεί που μένω, κάνω τη δουλειά που κάνω και λέω αλήθεια για όλα τα παραπάνω...

2. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περισυλλογής εγγράφων....υπεύθυνα δήλωσα πως μέχρι το 2010 δεν υπήρχε λόγος να ζω καθώς δεν είχα κανένα εισόδημα, σπίτι, αυτοκίνητο (καρδιά μου) και εν ολίγοις ήμουν ένα παράσιτο της κοινωνίας που δεν χρειαζόταν να κάνω φορολογική δήλωση...

3. Κατά την ίδια περίοδο ταλαιπωρήθηκα γραφειοκρατικά αφήνοντας τα ίχνη μου σε μισές τουλάχιστον από τις υπηρεσίες που υπάρχουν στον τόπο μας για να λάβω τα διαπιστευτήρια, πως δεν χρωστάω πουθενά, δεν έκλεψα το κράτος, δεν εκμεταλλεύτηκα τον συνάνθρωπό μου, δεν βίασα, δεν βασάνισα, δεν σκότωσα κανέναν...

4. Παράλληλα πλέεεερωσα αρκετά χρήματα στο να αποδείξω πως ο χώρος που στεγάζω το φροντιστήριο μου, δεν πρόκειται να πέσει στα κεφάλια μας, έχει στατική επάρκεια, πιστοποιητικό πυροπροστασίας για να μην καούμε ωσαν το ολοκαύτωμα και ό,τι μπορούν και τα ΑΜΕΑ να πλησιάσουν άφοβα.

5. Το πιο σημαντικό έγγραφο που υπεύθυνα υπέγραψα, παρόλο που -μπορεί να μη με λένε Coύλα μα- είμαι γυναίκα, ήταν μεταξύ άλλων πως δεν είμαι...ΙΕΡΕΑΣ............



Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

320 μίλια χαμένης αθωότητας

Είναι κάτι στιγμές ιδιαίτερες, περίεργες, μυστηριώδεις που χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η μανούλα μου και με ενημερώνει πως ήρθε ένα δέμα για μένα. Βρίσκω λίγο χρόνο και ανηφορίζω προς το πατρικό. Το δέμα είναι μια έκπληξη για μένα. Έρχεται από έναν άνθρωπο που δεν αγαπώ απλώς, αλλά τον θεωρώ κομμάτι της διαδικτυακής μου ύπαρξης και παρουσίας. Εξαιτίας της κράτησα χαμηλούς τόνους κάποτε που είχα πολλά νεύρα και έπρεπε να τα ξεσπάσω κάπου. Ήταν το φρένο στον αδυσώπητα αυθόρμητο χαρακτήρα μου. Άλλοτε με συγκινούσε με τις ιστορίες της. Και πάντα γίνεται παράδειγμα για μένα η αξιοπρέπεια με την οποία βιώνει τη ζωή της και η αντιμετώπισή της απέναντι στους συνανθρώπους της. Πρόκειται για την δική μου ΓΙΑΓΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

'Εφτασε λοιπόν στα χέρια μου ένα ακόμη βιβλίο της:

320 μίλια χαμένης αθωότητας


Κι έφτασε στα χέρια μου σχεδόν ταυτόχρονα με την ενημέρωση που είχα για την παρουσίαση του βιβλίου την Τετάρτη 10 Ιουνίου στις εκδόσεις Όστρια στην οδό Τζορτζ 20 στην Αθήνα, όπου και θα παραβρίσκομαι εκτός απροόπτου. Αναρωτιόμουν πως δε θα είχα την ευκαιρία να πάω στην παρουσίαση διαβασμένη. Μα όλες αυτές οι σκέψεις εξανεμίστηκαν όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο με την αφιέρωση που θα την κρατήσω για μένα και δε θα σας την μαρτυρήσω.

Και κάπου εκεί και κάπως έτσι, ρούφηξα σε λιγότερο από τρίωρο την ιστορία της Βηθλεέμ και μαζί της όλες τις παράλληλες ιστορίες των ηρώων που παρευλάνουν με αξιοπρέπεια μέσα απ' τις σελίδες του βιβλίου της Καρμέλας-Αντιγόνης Σώρρου: 320 μίλια χαμένης αθωότητας. Απ' τα συρτάρια της Γιαγιάς Αντιγόνης σύρθηκαν αυτές οι ιστορίες μέσα στα βάθη της καρδιάς και άφησαν εκεί μια γλύκα, μια πίκρα, μια νοσταλγία, έναν πόνο, καλοσύνη και έναν βαθύ προβληματισμό για την ουσιαστική γνωριμία του ανθρώπου με την αγάπη, την δοτικότητα, την προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μάταιο και το ανούσιο. Μύρισε λογοτεχνία το δωμάτιο μου. Μάλλον μύρισε ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. 

Λόγος λιτός, συμβολικός, άρρηκτα συνδεδεμένος με στοιχεία προφορικότητας, άμεσος, οικείος. Ταξιδεύει τον αναγνώστη σε εποχές όχι και πολύ μακρινές, σε καταστάσεις που δεν έχουν αποδομηθεί ακόμη από την σύγχρονη εποχή και ούτε πρόκειται να αποδομηθούν όσο κι αν η επιστήμη κι η τεχνολογία, η γνώση και η πληροφορία τρέχουν ιλιγγιωδώς και μας έχουν κατακλύσει. Διατρέχει ο νους σε εποχές του μόχθου, της προσπάθειας, των λαθών, των λανθασμένων επιλογών όπου μετατρέπονται εύκολα σε τριανταφυλλώνες υπο το πρίσμα της αγάπης και της συντροφικότητας. Οι ιστορίες των ηρώων επιβεβαιώνουν τον αέναο κύκλο της ζωής και της ιστορίας.

Αναγνωρίζεις κάπου κάπου τον εαυτό σου. Κάποιες παραγράφους θα μπορούσες να τις έχεις γράψει εσύ. Σίγουρα τις έχεις αισθανθεί να σου ανατριχιάζουν το είναι. Καθένας θα μπορέσει να βρει κομμάτια του εαυτού του να περιφέρονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, ίσως υπό άλλες συνθήκες, με λίγο διαφορετικούς πρωταγωνιστές, ίσως και με τους ίδιους. Ποιος ξέρει;

Ο ρεαλισμός αντάμα με τον ιδεαλισμό, η συγκίνηση και ο προβληματισμός σε πάμπολλα επίπεδα κάνουν το βιβλίο αυτό να επιτελεί τον στόχο της ύπαρξης του. Επικοινωνεί ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις, προβληματισμούς και γλυκιές συγκινήσεις που αξίζει να τις αφήσουμε να κατακλύσουν την κριτική μας σκέψη και όλο μας το είναι.


Καλοτάξιδο το βιβλίο σου Γιαγιά Αντιγόνη Μου.
Σε ευχαριστώ πολύ που ομόρφυνες ένα από τα απογεύματά μου.
 
Ξεκίνα γράφε το επόμενο....πονηρούλα....βγάλε από τα συρτάρια σου...όσα ακόμη κρύβεις.
Σε αγαπώ πολύ!