Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Μάμα δύο

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μια διαφορετική αντίληψη περί σχέσεως γονέων-παιδιών.Τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να γιατροπορεύουν τους γονείς τους ως αντίτιμο που τα μεγάλωσαν καλά. Οι ποινές ήταν βαρύτατες για όσους εγκατέλειπαν τους γονείς τους στις δύσκολες στιγμές.

Ορμώμενη από την σημερινή γιορτή της μητέρας κι επειδή είμαι γεννημένη έτοιμη να απομυθοποιήσω οτιδήποτε γλυκανάλατο, τρυφερό, ρομαντικό και αγαπησιάρικο υπάρχει σε γιορτή, είπα να κάνω σήμερα μια εξαίρεση και να αφιερώσω κι εγώ μια ανάρτηση στις δυο μανούλες μου.

Και λέω δύο γιατί ποια νομίζεις πως με ξύπναγε κάθε πρωί να πιω το γάλα με την πέτσα από πάνω, με το ζόρι και να με πάει στο σχολείο; Η μάνα μου; ΌΟΟΟΟχι. Ποια με έντυνε, με έγδυνε, με τάιζε, με νανούριζε, με διάβαζε; Η μάνα μου; ΟΟΟχι! Η γιαγιά μου. Ετσι, τη θυμάμαι κάθε τέτοια μέρα, παρόλο που την έχω χάσει εδώ και 6 χρόνια. Κι εύχομαι να έχει πιάσει πρώτη θέση Παράδεισο. Γιατί υπήρξε δυο φορές μαμά μου.

(Είδα σε μια εκπομπή από αυτές που δε πρέπει να βλέπουμε, μια διάσημη να λέει ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στη γιαγιά της, που είχε όμως πεθάνει. Τί να εννοούσε άραγε; Χρόνια πολλά τροφή για σκουλήκια; Χρόνια πολλά πριν μετενσαρκωθεί σε σαύρα; Τεσπα! Κλείνω παρένθεση.)

Κι η μαμά μου όμως πάντα κοντά μας, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να γίνουμε άνθρωποι και να ακούμε τη γιαγιά. Είναι σημαντικό κι αυτό. Δούλευε, είχε απόλυτη επίγνωση πως μας μεγαλώνει η δική της μαμά, αλλά πάντα στη καρδιά της, στις σκέψεις της και στις επιλογές της είχαμε τη πρώτη θέση. Χρόνια Πολλά στη μανούλα μου τη γλυκιά και μεγαλόκαρδη, την γενναιόδωρη και σύμμαχο μου στη ζωή. Είναι ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στον κόσμο.

(Γράφει η φίλη μου η Δήμητρα στο fb που το ξεσήκωσε από κανέναν άλλο: " Χτες του Αγίου Χριστόφορου, σήμερα η γιορτή της μάνας. Ο Παπακαλιάτης διήμερο πάρτυ κάνει." Μου φάνηκε καλό και το αναφέρω, αν και μου αρέσει πολύ ο Παπακαλιάτης. Κλείνω παρένθεση.)

(Γράφει η φίλη μου η Καρανό στο fb που το ξεσήκωσε από κανέναν άλλο: " Μη ξεχάσουμε να ευχηθούμε χρόνια πολλά σε αυτούς που είναι "μανούλες" στο ψέμα...." Σωστό κι αυτό. Κλείνω παρένθεση.)

Μία είναι η ουσία αγαπημένοι μου, coυλοί μου αναγνώστες, η μάνα είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή ενός ανθρώπου και πρέπει να της το δείχνουμε. Να τις προσέχουμε τις μανούλες μας. Να τις αγαπάμε. Να τους κάνουμε κι ένα δωράκι παραπάνω -όχι μόνο σε μέρες γιορτινές- να τους δίνουμε μια αγκαλιά κι ένα φιλί παραπάνω. Γιατί ξέρετε κάτι; Όταν τις χάσουμε θα είναι αργά για να εκφράσουμε την αγάπη μας. Πολύ αργά.


Κι εγώ έκλεψα αυτό που με ανατρίχιασε και λιγάκι, μα είναι μεγάλη αλήθεια.

"Όταν πεθάνει η μαμά μας.....αρχίζουμε να γερνάμε......"


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Και ένα τραγουδάκι αφιερωμένο.


7 σχόλια:

  1. Πολυ ωραια τα γραφει ο ΧΩΣΤΗΡΑΣ πιο πανω...
    Το κατι που εχει η Κουλιτα μας ειναι ακριβως η ακροβασια μεταξυ του σωστου και του αναλαφρου...Ωστε να λεγει εκεινα που θαλει παντα..Χωρις να γινεται.."δασκαλιτσας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://lymbertas-blog.blogspot.gr/2015/05/el-diario-de-esteban.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κούλα μου γεια και χαρά, πολύχρονες οι μανούλες... ο Θεός να αναπαύσει την γλυκειά γιαγιά σου...και... χαρηκα που είσαι καλά!! μακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!