320 μίλια χαμένης αθωότητας

Είναι κάτι στιγμές ιδιαίτερες, περίεργες, μυστηριώδεις που χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η μανούλα μου και με ενημερώνει πως ήρθε ένα δέμα για μένα. Βρίσκω λίγο χρόνο και ανηφορίζω προς το πατρικό. Το δέμα είναι μια έκπληξη για μένα. Έρχεται από έναν άνθρωπο που δεν αγαπώ απλώς, αλλά τον θεωρώ κομμάτι της διαδικτυακής μου ύπαρξης και παρουσίας. Εξαιτίας της κράτησα χαμηλούς τόνους κάποτε που είχα πολλά νεύρα και έπρεπε να τα ξεσπάσω κάπου. Ήταν το φρένο στον αδυσώπητα αυθόρμητο χαρακτήρα μου. Άλλοτε με συγκινούσε με τις ιστορίες της. Και πάντα γίνεται παράδειγμα για μένα η αξιοπρέπεια με την οποία βιώνει τη ζωή της και η αντιμετώπισή της απέναντι στους συνανθρώπους της. Πρόκειται για την δική μου ΓΙΑΓΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ. 

'Εφτασε λοιπόν στα χέρια μου ένα ακόμη βιβλίο της:

320 μίλια χαμένης αθωότητας

Κι έφτασε στα χέρια μου σχεδόν ταυτόχρονα με την ενημέρωση που είχα για την παρουσίαση του βιβλίου την Τετάρτη 10 Ιουνίου στις εκδόσεις Όστρια στην οδό Τζορτζ 20 στην Αθήνα, όπου και θα παραβρίσκομαι εκτός απροόπτου. Αναρωτιόμουν πως δε θα είχα την ευκαιρία να πάω στην παρουσίαση διαβασμένη. Μα όλες αυτές οι σκέψεις εξανεμίστηκαν όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο με την αφιέρωση που θα την κρατήσω για μένα και δε θα σας την μαρτυρήσω.

Και κάπου εκεί και κάπως έτσι, ρούφηξα σε λιγότερο από τρίωρο την ιστορία της Βηθλεέμ και μαζί της όλες τις παράλληλες ιστορίες των ηρώων που παρευλάνουν με αξιοπρέπεια μέσα απ' τις σελίδες του βιβλίου της Καρμέλας-Αντιγόνης Σώρρου: 320 μίλια χαμένης αθωότητας. Απ' τα συρτάρια της Γιαγιάς Αντιγόνης σύρθηκαν αυτές οι ιστορίες μέσα στα βάθη της καρδιάς και άφησαν εκεί μια γλύκα, μια πίκρα, μια νοσταλγία, έναν πόνο, καλοσύνη και έναν βαθύ προβληματισμό για την ουσιαστική γνωριμία του ανθρώπου με την αγάπη, την δοτικότητα, την προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μάταιο και το ανούσιο. Μύρισε λογοτεχνία το δωμάτιο μου. Μάλλον μύρισε ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. 

Λόγος λιτός, συμβολικός, άρρηκτα συνδεδεμένος με στοιχεία προφορικότητας, άμεσος, οικείος. Ταξιδεύει τον αναγνώστη σε εποχές όχι και πολύ μακρινές, σε καταστάσεις που δεν έχουν αποδομηθεί ακόμη από την σύγχρονη εποχή και ούτε πρόκειται να αποδομηθούν όσο κι αν η επιστήμη κι η τεχνολογία, η γνώση και η πληροφορία τρέχουν ιλιγγιωδώς και μας έχουν κατακλύσει. Διατρέχει ο νους σε εποχές του μόχθου, της προσπάθειας, των λαθών, των λανθασμένων επιλογών όπου μετατρέπονται εύκολα σε τριανταφυλλώνες υπο το πρίσμα της αγάπης και της συντροφικότητας. Οι ιστορίες των ηρώων επιβεβαιώνουν τον αέναο κύκλο της ζωής και της ιστορίας.

Αναγνωρίζεις κάπου κάπου τον εαυτό σου. Κάποιες παραγράφους θα μπορούσες να τις έχεις γράψει εσύ. Σίγουρα τις έχεις αισθανθεί να σου ανατριχιάζουν το είναι. Καθένας θα μπορέσει να βρει κομμάτια του εαυτού του να περιφέρονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, ίσως υπό άλλες συνθήκες, με λίγο διαφορετικούς πρωταγωνιστές, ίσως και με τους ίδιους. Ποιος ξέρει;

Ο ρεαλισμός αντάμα με τον ιδεαλισμό, η συγκίνηση και ο προβληματισμός σε πάμπολλα επίπεδα κάνουν το βιβλίο αυτό να επιτελεί τον στόχο της ύπαρξης του. Επικοινωνεί ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις, προβληματισμούς και γλυκιές συγκινήσεις που αξίζει να τις αφήσουμε να κατακλύσουν την κριτική μας σκέψη και όλο μας το είναι.

Καλοτάξιδο το βιβλίο σου Γιαγιά Αντιγόνη Μου.

Σε ευχαριστώ πολύ που ομόρφυνες ένα από τα απογεύματά μου.

 

Ξεκίνα γράφε το επόμενο....πονηρούλα....βγάλε από τα συρτάρια σου...όσα ακόμη κρύβεις.

Σε αγαπώ πολύ!