Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Μεγαλοβδομαδιάτικο ξενύχτι

Αγαπημένοι μου, couλοί μου αναγνώστες,

διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα η οποία κορυφώνεται σε λίγες ώρες. Εγώ δεν την πολυκατάλαβα γιατί είχα φουλ έξτρα δουλειά, αλλά την κατάλαβε το έντερο μου με τις σπανακόπιτες τις νηστίσιμες να τριβελίζουν και να αναστατώνουν το είναι μου. Τουαλέτα-Cούλα σημειώσατε 100-0.
Τη Μ. Δευτέρα σα καλή χριστιανή που είμαι, ξέρετε τώρα, πήρα τα βουνά και τα λαγκάδια με μια φίλη μου.Πήγαμε στη Μονή του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας για να παρακολουθήσουμε την ακολουθία. Εκεί, την κάνουν αργά το βράδυ.

Πήγαμε στις 10 και μόλις άρχιζε. Με έπιασε ένας πανικός γιατί εγώ δε μπορώ να κάτσω πάνω από καμιά ώρα στην εκκλησία. Μετά τρελαίνομαι. Την πρώτη ώρα ήταν καλά. Χαμηλος φωτισμός, κεράκια, λιβάνι,ζαλάδα, αυτοσυγκέντρωση. Είναι οι στιγμές που λες τώρα θα μιλήσω με τον πιο βαθύ εαυτό μου και θα αναθεωρήσω την ύπαρξη μου, τις επιλογές μου, τις αποφάσεις που έχω πάρει. Όλα. Αυτό συνέβη. Εμείς οι πιστοί έχουμε κι ένα ψυχολογικό υποστήριγμα στη θρησκεία. Ζήτησα ένα σημάδι από τον Θεό για το πώς θα πορευτώ στη ζωή μου κι εκείνος το έστειλε. Πήρε φωτιά το ένα μανουάλι.

Μετά, όμως, από τη πρώτη ώρα, αφού ολοκληρώθηκε η συνεδρία με τον εαυτό μου, άρχιζα να χάνω την ηρεμία μου. Η ακολουθία ΔΕΝ τελείωνε για κανέναν λόγο. Μόνο όταν η ώρα πήγε μια και μισή τη νύχτα άκουσα εκείνο το ευλογημένο Δι' ευχών. Μα πριν από αυτό, πρέπει να άκουσα/θυμήθηκα/έμαθα, ότι τροπάρι, ψαλμό και κείμενο έχει γραφτεί. Τα πάντα. Τα πάντα. Είχα κουραστεί πάρα πολύ. Και αν συνυπολογιστεί πως δούλευα όλη μέρα, εκείνη τη μερα, δε ξέρω πως δεν ξάπλωσα κάτω να τους πω καληνύχτα και να χαθώ στον ύπνο τον λυτρωτικό.  Και δεν ήμουν η μόνη που νύσταζα. Κάποιες μοναχές ροχάλιζαν προκλητικά.

Θυμήθηκα εκείνη την ατάκα με τις γριές-λοκατζήδες που βαράνε προσοχή ώωωωρες ατελείωτες.
Εντάξει, επειδή δεν κάνει τέτοιες μέρες, δε θα συνεχίσω τη κριτική. Είναι φορές που ηρεμεί η ψυχή μας σε τέτοιες περιστάσεις, με την προϋπόθεση να θέλει να ηρεμήσει. Να βρίσκεσαι σε mood ηρεμίας κι εγώ αυτές τις μέρες δεν είμαι. Μου ήρθαν όλα μαζεμένα. Δουλειά, γκομενοδουλεια και ξανά δουλειά. Τουλάχιστον υπάρχει ενδιαφέρον. Είμαι τυχερή σε αυτό. Εβδομάδα Παθών με τα όλα της.

Μετά από αυτή την αγρυπνία, δεν πήγα ξανά εκκλησία. Θα πάω σήμερα στον Επιτάφιο και μεθαύριο το βράδυ στην Ανάσταση.

Και να συγκρίνουμε τώρα με άλλο μου ξενύχτι, όπου βγήκα με μια παρέα που αγαπώ πάρα πολύ και έχω μέσα στη καρδιά μου. Αλλά το τί ήπιαμε, δεν έχετε ιδέα. Πίναμε και τελειωμός δεν υπήρχε. Και παρατήρησα πως δεν με ενοχλούσε καθόλου. Ήταν σα να ζητάει το σώμα μου αλκοόλ. Σα να ουρλιάζει να ποτιστεί. Ε το πότισα το ρημάδι, με κατάληξη να ποτίζεται από κοντά και μια φίλη που δεν αντέχει τα πολλά -όχι ότι εγώ τα αντέχω. Η κατάληξη της βραδιάς ήταν μια επίσκεψη στο νοσοκομείο να αφήσουμε τη φίλη. Τελικά μείναμε 3 άτομα και κοιμηθήκαμε εκεί. Επειδή είχαμε τα κονέ βασικά, αλλιώς θα μας πέταγαν έξω. Αλλά η ζωή είναι ωραία 5 το πρωί με την τεκίλα να ρέει στο αίμα και την μαλακία να κατακλύζει τον εγκέφαλο. Το πρωί πεθαμένες από ντροπή μαζευτήκαμε στο σπίτι της η καθεμιά, κλεφτά μη μας δει κανένα μάτι και γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών.

Πείτε μου τώρα ποιο ξενύχτι ήταν πιο δημιουργικό;

Κι επειδή δε θα προλάβω να σας ξαναπω τα νέα μου μέχρι τελη Μάη καθώς η δουλειά εντείνεται στο έπακρο, θα σας ευχηθώ από τώρα Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα, Χριστός Ανέστη και με υγεία και αγάπη να πορεύεστε στη ζωή σας. Σας αγαπώ πολύ όλους, αλλά κυρίως εσένα εκεί πάνω....βορεινό μου αστέρι.

Φιλιά πολλά
 

2 σχόλια:

  1. Στην Εκκλησία δεν θα ξαναπάς. ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
    Είδες τι έπαθες; Ζήταγε το κορμί σου αλκοόλ για να ξεπλύνει τα λιβάνια και τα κεριά και που κάπνισες εκεί μέσα και κυρίως το μυαλό σου για να κάψει τα εγκεφαλικά κύτταρα που μολύνθηκαν από τον Λόγο του Θεού και κήρυξαν Τζιχάντ στα υπόλοιπα. Να πως γίνεται ο καρκίνος του εγκεφάλου. Στο τσακ γλύτωσες. Να μην πηγαίνεις σε τελετές και να μην εύχεσαι ξόρκια και μαγικές ευχές. Είσαι μικρή ακόμα και δεν θέλει πολύ να παρασυρθείς στο βούρκο της θρησκείας και να μας γράφεις από κάνα μοναστήρι ότι έγινες νύφη του Ιησού, τρως ρίζες και αυτομαστιγώνεσαι κάθε βράδυ.
    Δεν έχω πιει ακόμα καφέ γι αυτό. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. xaxa Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου!
      Μπορεί και όχι.

      Καλή Κυριακή

      Διαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!