Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Κι η γκρίνια εχει...όρια

Χαίρετε cουλοί μου αναγνωστες,

σήμερα θα μιλησουμε για ενα φαινομενο που χαρακτηριζει κυριως τη γυναικεια ψυχοσύνθεση, για τη γκρινια. Εμεις οι γυναικες εχουμε τη ταση να παραπονιομαστε για τα παντα. Αλλες φορες δικαιως κι αλλες αδικως. Σίγουρα η γκρίνια που μας διακατεχει τις δυσκολες μερες του μηνα, ειναι γκρινια πονου και αυτό νομίζω εχουν αρχισει και το σεβονται οι αντρες. Η γκρίνια για το σιδερωμα και για τις δουλειες του σπιτιου επισης εχει ενα γενναιο υπόβαθρο γιατι αφορα στη κουραση και το κοψομέσιασμα. Η γκρίνια για λιγο περισσότερο ενδιαφέρον από το έτερον ολοκληρο, επίσης ειναι δικαιολογημένη γιατί υποδηλωνει αγαπη και φροντιδα και προδερμ. Πολλα ειδη γκρινιας μας εχουν προσάψει που δεν ειναι γκρίνια αλλα δικά μας εσωτερικα ζητηματάκια και μικρές δυστυχιες που εξωτερικευονται με ενα βαθυ ...αχ...ένα ....ουφ...και μια κρεβατομουρμουριτσα.

Ας περιορίσω λιγο τα ειδη για να καταλαβετε το πόιντ της αναρτησης μου. Υπαρχει ένα ειδος γκρινιας απολυτα μα απόλυτα μα απόλυτα δικαιλογημένο που ταυτιζεται θα ελεγα με απογοητευση. Ειναι η γκρίνια για τα πολιτικά ζητηματα της χωρας. Κι αυτη δεν θα την δεις μονο σε γυναικες αλλα και σε αντρες. Ο μπαμπας μου για παραδειγμα αν δε διαολοστειλει 10 φορές τη μέρα τη κυβερνηση Τσιπρα δε θα ηρεμησει. Κανείς δε μπορει να του πει: πάψε επιτέλους, γιατι εχει δικιο και μαλιστα απόλυτο.

Εκεινη ομως τη γκρίνια που θελω να στηλιτεύσω είναι αυτη που γινεται χωρις κανεναν απολυτως λογο. Εχω μια φίλη που γκρινιαζει για τα πάντα. Για την υγρασία στο μαλλι, για το νυχι που 'σπασε, για την μυγα που της χαιδεψε το μάγουλο, για τη μπότα που δε κάθεται στη γαμπα της στρωτα, για το ρύζι που εγινε λιγο αβραστο, για τη μανα της που γέρασε και δε θυμαται, για τον γκομενο που δε βρισκει (εδω ειναι κατανοητό), για τους ανθρωπους που διαφωνουν μαζί της, για τους ανθρώπους που συμφωνουν μαζι της, για οσους κανουν γυμναστικη, για οσους δε κανουν γυμναστικη, για τη καφετερια που δεν εχει τεντα στο ενα τετραγωνικο (στα αλλα εχει), για το καφε που αντι για ζαχαρινη της εφεραν μαυρη ζαχαρη, για το σουπερ μαρκετ που εχει δυο μονο ταμεια, για τα κιλα της που δε πεφτουν (ενω δε κανει διαιτα), για το δωματιο της που ειναι βορεινο, για τη πολη που ειναι μιζερη (εδω συμφωνω μαζι της), για το κοτοπουλο καλαμακι που βρωμάει. Αλλά ολα αυτα παλευονται με ενα: Δε μας χεζεις ρε κοπελιά;

Εκεινο που δε παλευεται ειναι η γκρινια της επειδή αυτός που επιθυμει βρισκεται σε αλλη πόλη. Κι εχουμε και λεμε:

1. Μια ωρα απόσταση, γαμω το φελεκι μου, δεν ειναι δα και λογος για να γκρινιάζεις. Πάρε το κώλο σου και πήγαινε να τον συναντησεις. Τι να πουν κι άλλοι άνθρωπο που το αλλο τους ολόκληρο ειναι στην άλλη άκρη της Ελλάδας ή και του κόσμου; Η αποσταση αν δεν εμπεριεχει τριψηφιο αριθμό χιλιομέτρων, δεν ειναι απόσταση, είναι απλά μια βολτιτσα στα περιξ. Κι αν ο αλλος δε μπορει να κανει τη βολτίτσα, καντην εσύ για να ξεδωσεις λιγάκι και μετά να ηρεμησουμε και όλοι μαζί σου που σε ακούμε να λες συνεχώς: Αχ δε μπορωωωωω, πληττωωω, τι θα κανωωωω; Πάντως το να κανεις μόνο γκρινια...δεν βγάζει πουθενα. Ξεκίνα τις βολτες.

2. Δε μπορείς να γκρινιάζεις για κάτι που δε συμβαινει, επειδή δεν μπήκες εσυ στον κοπο να το κανεις να συμβεί. Ή να το προσπαθησεις τουλάχιστον. Πχ ψηφίσαμε σα ζωα τον Τσιπρα να αλλάξει το κόσμο. Αυτο πιστέψαμε, σε αυτο ελπίσαμε, αυτό προσπαθήσαμε. Δε τον αλλαξε; Εχουμε κάθε δικαιωμα να γκρινιάζουμε, να τον διαολοστέλνουμε και να μην τον ξαναψηφισουμε στον αιώνα τον άπαντα. Γιατί εμείς μια προσπάθεια τη καναμε. Η κυρια τώρα κάθεται και γκρινιάζει νυχθημερον γιατι δε βλέπει την αλλαγη στη ζωή της η οποια αλλαγή λες και είναι μια θεια από τη κατω ραχούλα, που δεν ερχεται. Ρε κοριτσι μου αν δε κουνησεις το κωλο σου πως μπορεις να ελπισεις για κατι καλυτερο; Η προσπαθεις κι αν δε πετυχει η προσπαθεια σου, κάτσε και γκρινιαξε ή βουλωσε το για πάντα.
Αν δε πολεμήσεις πως θες να κερδισεις μια μάχη;
Εχει και η γκρίνια τα όρια της. Και πιστεψτε με μια γκρινια άνευ περιεχομένου εκνευρίζει ακομη και τους πιο γκρινιάρηδες.

Αυτά, καλό μηνα

Φιλιά σε ολους

Λιγοτερη γκρίνια, περισσοτερη ζωη.

13 σχόλια:

  1. Αγαπητή Κούλα καλησπέρα! Ναμαι πάλι στο αξιαγάπητο μπλογκάκι σου να προσπαθώ να σε στρουμφίσω! Έχουμε και λέμε, θέμα 2, η μεγάλη παράγραφος πριν το 1. Δεν είναι απλώς μία γκρίνια επιφανειακή, ανυπολόγιστη ή μάλλον μάταιη. Θα στο πω απλά. Ο άνθρωπος είναι κουτοπόνηρος και αυτό συμβαίνει εξαιτίας πραγμάτων που κάποτε χάθηκαν. Παράδειγμα. Φανατιζόμαστε με την πολυνησιακή κουζίνα, κατασκευάζουμε αφηγήματα ή αποδίδουμε ευθύνες στο ζευγάρι με το οποίο πήγαμε εκεί και δεν ασπάζεται την κουλτούρα. Κόσμος, βεντέτα, είναι ανίδεοι, δεν ξέρουν από φαγητό, είναι ξεπερασμένοι. Ξέρεις πολύ καλά (ή δεν ξέρεις;) πως σε αυτά τα μαγαζιά συνήθως δεν ξέρεις τι τρώς. Ανακατεύουν τον κυμά με μπαχαρικά για να καλύψουν το μπαγιάτικο ή έχουν κάτι σάλτσες που αλλοιώνουν την ποιότητα του φαγητού και όπως σου είπα δεν ξέρεις τι τρως. Εμένα, απλά μου αρέσουν τα Ανατολίτικα, αλλα χρειάζεται προσοχή που πηγαίνουμε. Το ξέρεις ότι από τα πολυνησιακά λοιπόν ο άλλος γίνεται κουτοπόνηρος και θίγει. Άλλα παραδείγματα. Η γυμναστική, το βάρος, ο σωματότυπος, η ανατομία, τα δόντια. Ας πάμε στα σακάκια, υφάσματα, έχω ξεχάσει και εγώ πως μου τα είπε η μητέρα μου. Υπάρχουν τα γυαλιστερά υφάσματα και τα μη γυαλιστερά, και εγώ κρίνω ότι αυτά που δεν γυαλίζουν κάποιες φορές μου πάνε καλύτερα. Αυτόματα λέμε λοιπόν, το γυαλιστερό είναι "αληθινό" ή "ψεύτικο"? Δικαιούται να το φοράει και να κουνιέται ο Χ? Κυριακάτικα τραπέζια, εκκλησία και άλλα. Μπορώ να σου φέρω άπειρα καθημερινά παραδείγματα τα οποία μη μου πεις προάγουν μία κοινωνική μηχανική. Δηλητηριάζεται ο άνθρωπος...Λες λοιπόν στο παρακάτω θέμα, γκρινιάζει για κάτι που δεν συμβαίνει. Θα χρησιμοποιήσω το προσωπικό μου παράδειγμα για να απομακρύνω ξανά τη σκέψη σου από το...έργο. Ανάλογα πως μας τη σβουρίζει μέσα σε 2 μέρες, το μυαλό μας κάνει στροφές. Πλέον εγώ δηλαδή αν θέλω να γκρινιάξω, μπορεί να το κάνω, αν όντως συγκεκριμένος και αντικειμενικος και μακριά από αφηρημένες έννοιες δω ότι κάπως υπολείπομαι. Όμως Κούλα οφείλουμε να γνωρίζουμε και τον τύπο μας, ποιοι είμαστε δηλαδή και που απευθυνόμαστε. Και έστω να βρούμε κι άλλους σαν κι εμάς και να δούμε ομοιότητες και διαφορές. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, γκρινιάζουμε θα πω εγώ για πράγματα τα οποία δεν έχουμε ψάξει, δεν έχουμε κάνει ενδελεχή έρευνα να δούμε πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και συμπερασματικά και εν κατακλείδει με το σχόλιό μου, δεν είναι ακόμα ξεκάθαρα ή διαυγή. Ξέρεις πόσα χρόνια ακόμη μπορεί να λες τι συμβαίνει και τι δεν συμβαίνει; Γιατί ο άλλος να μην κλείσει ένα κεφάλαιο; Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να κλεισει οσα κεφαλαια θελει καθένας, απλά να τα έχει διαβάσει πρώτα!!

      Η Πολυνησιακη κουζινα...ειναι χάλια!

      Διαγραφή
  2. Απλά λιτά και σωστά. Αυτό το τριπάκι που πέφτουμε και προσπαθούμε να βρούμε παντού αρνητικά και να μην μπορούμε να δεχθούμε ότι έστω για λίγο είμαστε καλά και όλα είναι ωραία πρέπει να το κοιτάξουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβως και αυτο. Δεν ειναι δυνατον ΌΛΑ στο κοσμο να ειναι εντελως λαθος, κι εμείς ΜΟΝΟ να ειμαστε οι σωστοι!

      Διαγραφή
  3. Ακόμη και όταν το χώνεις το κείμενό σου αποπνέει μια αύρα ηρεμίας.
    Τέτοιες αναρτήσεις θέλουμε coularistes.

    Υ.Γ Δεν είναι τυχαίο που σπεύσαμε όλοι οι μεγάλοι μπλογκερςςςς. Τον Πρόεδρο δεν βλέπω θα περάσει που θα πάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ήθελα να γράψω τα χώνεις αλλά έτσι έχει πιο γούστο.

      Διαγραφή
    2. Την ηρεμια που τηνείδες αληθεια;;
      Σε γενικες γραμμες με λενε νευροσπαστο! Αλλα οκ....εσυ που χεις εμπειρια κατι θα βλεπεις καθαροτερα!

      Κατσε να δεις τι εχω να χωσω στο επομενο που τωρα θα γραψω!

      Διαγραφή
  4. Πες τα Coula μου! Γκρινιαζουν αυτοι που δεν
    θελουν να ζοριστουν,αυτοι που εναποθετουν τις
    ελπιδες τους σε τριτους,αυτοι που δεν θελουν
    να δινουν αλλα να παιρνουν, γενικα δλδ αυτοι
    που θεωρουν οτι για τα παντα φταινε οι αλλοι
    και ποτε οι ιδιοι..καρατσεκαρισμενο.
    Η γκρινια και η μουρμουρα δεν αντεχονται με
    τιποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα να προσπαθησω κατι...να δοκιμασω κατι...κι αν δω οτι δε μου αρεσει κι οτι απογοητεευτηκα ε λιγη γκρινια ας την ριξω βρε αδερφε! Αλλα χωρις καμια ενδειξη, προσπαθεια, κλπ πως μπορει κανεις να σταυρωνει τα χερια και να λεει: Αχ δε μπορω;;;

      Διαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!