Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Θεϊκά ανίψια, θεϊκά ρημάζουν

Χαίρετε coυλοί μου αναγνώστες,

διπλή γιορτή αύριο και θα σας πω από σήμερα τα Χρόνια Πολλά και του χρόνου με υγεία.
Σήμερα και μέχρι αυτή την ώρα, επεράσαμε όμορφα. Έχω πολύ καιρό να σας μιλήσω για τα θεϊκά μου ανιψάκια που η τσούρδω μου έγινε 6 ετών και το μικρό μου μωρό 2,5 ετών.
Οι σχέσεις μας είναι εξάρτησης και λατρείας και αντιμετωπίζω προβλήματα πολλά, δεδομένου πως οι δασκάλες της τσούρδως ξέρουν τα πάντα για μένα, καθώς η μικρή τους δίνει αναφορά σε καθημερινή βάση για τη θεία της.

Σήμερα είχαν γιορτή στο νηπιαγωγείο κι είχε αρχίσει μια γκρίνια, μια ολόκληρη εβδομάδα:
Θεία θα έρθεις στη γιορτή; Θα έρθω. Θεία μη σε πάρει ο ύπνος. Δε θα με πάρει. Θεία μη το ξεχάσεις! Και να θέλω δε γίνεται. Θεία να σου πω το ποίημα; Να το πεις. Θεία να σου χορέψω τα βραχιόλια που βροντούν; Αμέ ναι! Θεία θα σε περιμένω. Ναι είπαμε. Θεία μη και δεν έρθεις. Της θειάς σου!

Από χτες αρχίσαμε την τηλεφωνική επικοινωνία. Θεία τί θα φορέσεις; Θεία θα με τραβήξεις κάμερα; Θεία θα έρθεις τελικά; Θεία μη και το ξεχάσεις. Θεία κανονίσου να μην έρθεις.

ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΣΟΥ!!!!!!!

Και ξημέρωσε ο θεος τη μέρα και η θεία σηκώθηκε από το άγριο χάραμα και ετοιμάστηκε και  πήγε στο νηπιαγωγείο. Η θεά ανιψιά ντυμένη βλαχοπούλα έδωσε ρεσιτάλ. Είπε το ποίημα αλάνθαστα, χόρεψε καλαματιανό, φλέρταρε με τον Κωνσταντίνο τον τσολιά με την σπάθα, τραβήξαμε φωτογραφίες και με πλησιάζει η δασκάλα της.

Είσαι η θεία της; Ναι! Σε αγαπάει πολύ! Ναι το ξέρω, έχουμε σχέση δυνατή. Έχεις φροντιστήριο φιλολογικών; Ναι. Είσαι ελεύθερη; Ναι. Έχεις παιδιά; Όχι. Μου είπε η ανιψιά σου πως είναι πολύ τυχερή που δεν έχεις παιδιά.

Νταξ, ότι η Αιμιλία από τα 6 της σκέφτεται τα κληρονομικά μας, είναι λίγο περίεργο.

Εν συνεχεία γονείς και παππούδες εξαφανίστηκαν τεχνηέντως κι η θεία πήρε τα ανίψια να πάνε στο πάρκο. Το μόνο μου λάθος είναι που δεν πήγα πρώτα σπίτι να ξεντυθώ, να φορέσω καμιά φόρμα και κανένα σπορτέξ γιατί το λέβελ κυνηγητού στις κούνιες είναι ανεβασμένο. 1345 πίστα κάντι κρας σόντα και βάλε.

Κι αρχίζω να υστεριάζω: Βαγγελάκηηηηη εδώ! Αιμιλίααααα άσε το σκυλί! Βαγγελάκηηηηη μη πιάνεις τίποτα απο κάτω! Αιμιλίαααα μη βγάζεις τη ζακέτα! Βαγγελάκηηηηη θα πέσεις! Αιμιλίαααααα μην απομακρύνεσαι! Βαγγελάκηηηηη να σε βλέπω! Αιμιλίααααα  δε σε βλέπω! Βαγγελάκηηηηηη έλα να πιεις λίγο χυμό! Αιμιλίααααααα  όχι τόσο ψηλά στη κούνια! Βαγγελάκηηηηη μη πιάνεις το σκυλί λέμε ρε αληταρά! Αιμιλίαααααα  μη τρέχεις τόσο πολύ! Βαγγελάκηηηη θα σε δαγκώσει βρε ούφο το σκυλί! Αιμιλίαααααα  φυγετε από το σκυλί ΤΩΡΑ.

Και κάπου εκεί μάζεψα τα συμπράγκαλα που όπως καταλαβαίνετε συνοδεύουν δυο μωρά παιδιά και πάμε σε έναν πιο πολιτισμένο χώρο για να μπορώ να ελέγχω τα πάντα. Πάμε στον παιδότοπο της παραλίας. Ωραία θέα, ωραίος καφές, κοπέλα που τα προσέχει. Δόξα τω Θεώ. Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια.

Στον δρόμο η μία πείνασε, αγοράσαμε μπανάνες, τυρόπιτα, τόστ. Πείνασε κι ο άλλος αγοράσαμε μπισκότα, μπουγάτσα, χυμούς. Στη συνέχεια είδαμε  ένα βιβλιοπωλείο. Η μία ήθελε σετ ζωγραφικής, ο άλλος ήθελε κάτι μπαλάκια και κάτι αριθμούς. Φευγουμε κι από εκεί. Προσεύχομαι να φτάσουμε παιδότοπο. Ειμαι φορτωμένη σα το γαϊδούρι, με τα τακούνια μου τα ψηλά και τις φούστες τις φιλολογικές και από το χέρι και τα δύο. Κι ο ήλιος ντάλα αλλά κι ένα αεράκι να μας δροσίζει που και που. Αλλά όχι...πρέπει να μπούμε και σε παιχνιδάδικο! Και η μία αγοράζει μια κούκλα, ο άλλος ένα παζλ. Συνεχίζουμε κι ο Θεος μαζί μου! Στο πορτοφόλι μου είχα 100 ευρώ που πρέπει να τα κάνω 250 ως το τέλος του μήνα μπας και πληρώσω κανένα ρεύμα, αλλά προβλέπεται ρήμαγμα καθώς τα ανιψάκια μου έχουν άγριες διαθέσεις.

Επιτέλους φτάνουμε παιδότοπο. Αράζω κιουρία σε ένα τραπεζάκι και υπόσχομαι να μη ξανασηκωθώ μέχρι να φύγουμε. Ποιος; Αλήθεια; Ούτε καν. Κι αρχίζει το πανηγύρι:
Θεία με χτύπησε ένα παιδάκι. Θεία με έσπρωξε ένα παιδάκι. Θεία με ενοχλεί το μαντήλι της στολής. Θεία έκανα κακά. Θεία θελω νερό. Θεία θέλω τυρόπιτα. Θεία πάρε μου ένα χυμούλι κρύο. Θεία ... θεία....θεία.....θεία....

ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΣΑΣ!!!!

Ύστερα από δυο ώρες πραγματικών οργίων εμφανίστηκε ο παππούς τους που ανέλαβε δράση.

Η θεία ρημαγμένη οικονομικά αποχωρεί για δουλειά. Τα ανίψια βάζουν τα κλάματα. Να έρθουμε μαζί σου θεία....λένε μεσα από δάκρυα και μύξες. Κι εκεί φεύγουν όλα τα νεύρα. Μπαίνουν στην αγκαλιά μου με πλακώνουν στα φιλιά με γεμίζουν κι εμένα δάκρυα και μύξες κι αντιλαμβάνομαι ότι αυτά τα δυο πλάσματα είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου.

Η συνέχεια αύριο που θα πάμε παρέλαση, τους υπόσχομαι και τα αφήνω στα ικανά χέρια του παππού και της γιαγιάς που θα τους ρημάξουν και τα δικά τους πορτοφόλια γιατί για να ηρεμήσουν θα τα πήγαιναν τζάμπο.

Χρόνια Πολλά με υγεία.

13 σχόλια:

  1. ΧΑΧΑΧΑΧΑ.

    Ρε Θειά δεν γράφεις ένα μυθιστόρημα; Το ΄χεις. Χαίρομαι πάντως την «ανησυχία» σου για τα ανίψια σου. Δείχνει καλή πάστα ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν εχεις ιδέα ποσο γρήγορα ο μικρός ξεφεύγει, βγαινει στο δρόμο, τον πατά αυτοκινητο και με πάνε φυλακή!! Ασε σου λέω!

      Διαγραφή
    2. Κούλα άσε τα μικρά στην μάνα τους και έλα να σε κεράσω ένα ποτάκι.

      Διαγραφή
    3. Ναι, συμφωνώ με το "γράψε κανα μυθιστόρημα" όντως το'χεις. Φαίνεται πως είναι μεγάλη πηγή έμπνευσης για σένα τα ανίψια! :D Εκμεταλλεύσου την, μην πάει χαμένη.
      :D

      Διαγραφή
    4. Επίσης είναι καλά η Μεδουσα; Δεν την βλέπω τελευταία.

      Διαγραφή
    5. Γράφω σαν τον Αβάταρα κι εγώ.
      Εχω εκδοθεί!

      Διαγραφή
    6. Αν δεν έχεις εκδοθεί στην Ιντερπόλ τότε είσαι δικιά μας και 'συ. Μπράβο Κούλα.

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Μη το συζητάς!!!
      Αλλά μερικές φορές τα θέλει ο κώλος μου!

      Διαγραφή
  3. Οποταν ο Θεος δεν δινει παιδια...Ο Διαβολος δινει ανιψια..!!
    ΧΑΧΑΧΑΧΑ..Μου θυμηες,τα αρχαια χρονια που ειμουνα κι εγω ΑΝΙΨΙ..
    Τι τραβαγαν οι δικοι μου θειοι και θειαδες..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!