Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Cουλά κούλουμα

Χαίρετε cουλοί μου αναγνώστες,

Έρχεται απειλητικά ένα όμορφο τριήμερο που μας καλεί να το εκμεταλλευτούμε φεύγοντας για εκδρομή εις τα εξοχάς. Ο καιρός είναι θεσπέσιος, οι συντάξεις έχουν πληρωθεί, ο μήνας τελειώνει και οι πληρωμές ψιλοπραγματοποιούνται κι έτσι όλες οι συνθήκες ευνοούν ώστε να αποδράσουμε με γκόμενους, φίλους, οικογένεια, ό,τι ποθεί καθένας. Αυτό θα κάνει και η αφεντιά μου φυσικά.

Αναζητώντας προορισμό, έπεσε η ιδέα της Θεσσαλονίκης στο τραπέζι. Φυσικά άσκησα βέτο. Πήγα τόσες πολλές φορές σε αυτή τη πόλη, που ναι την αγαπώ, αλλά αρκετά πια. Θυμήθηκα την τελευταία φορά τα cουλά που μου είχαν συμβεί, αλλά και την προπροτελευταία που με είχαν στο αεροδρόμιο και με ψαχούλευαν μια ώρα εξαιτίας ενός σπρέι για τον λαιμό. Λεπτομέρειες εδώ

Την τελευταία δε φορά που πήγα, μου συνέβησε το εξής coυλό. Από τα 10 μου χρόνια διαβίωσης στην Αθήνα είχα μια αρχή, να μη χρησιμοποιώ τα μέσα μεταφοράς χωρίς το αντίτιμο του εισιτηρίου. Πάντα είχα στο πορτοφόλι μου μερικά για παν ενδεχόμενο. Έτσι και στη Θεσσαλονίκη, επειδή θα χρησιμοποιούσα τα μέσα μεταφοράς είχα αγοράσει μερικά εισιτήρια και τα είχα στη τσάντα μου. Αφού περασα 3 πολύ ενδιαφέρουσες μέρες, μια Δευτέρα πρωί ξεκίνησα από το σπίτι που με φιλοξενούσε για να πάω στο αεροδρόμιο, απο εκεί Αθήνα και πίσω στη μικρή μου μίζερη πόλη.

Περιμένοντας πολύ νωρίς το πρωί το λεωφορείο, έχοντας παγώσει ως το κόκαλο και απόλυτα ξενυχτισμένη, μπήκα στο λεωφορείο και ακύρωσα ένα εισιτήριο από αυτά που είχα μαζι μου. Το λεωφορείο ήταν γεμάτο κόσμο που κατέβαζε στο κέντρο τους ανθρώπους για δουλειά. Ήμουν και φορτωμένη φυσικά και όλα τα παραπάνω που είπα, νυσταγμένη, ξενυχτισμένη κλπ.

Τότε ήταν που αποφάσισε ο θεος να λειτουργήσει όλος ο μηχανισμός της πόλης αυτής ρολόι. Μπαίνουν ελεγκτές στο λεωφορείο και ζητούν κάρτες και εισιτήρια. Εγώ σίγουρη για τον εαυτό μου, δείχνω το εισιτήριο μου. Ο δυο άντρες ελεγκτές αρχίζουν να κάνουν νοήματα, με πλησιάζουν και μου ανακοινώνουν πως είμαι λαθρεπιβάτης. Ε; Τι; Τι λέτε ρε παιδιά; Δε γίνονται αυτά 7 το πρωί.

Είχα ακυρώσει εισιτήριο που το είχα ακυρώσει ξανά τη προηγούμενη μέρα και το είχα πετάξει στη τσάντα μου αντί για τα σκουπίδια. Μου έδειξαν το ατόπημα μου και μου ζήτησαν 60 ευρώ. Στην αρχή φρικαρα, γρήγορα αποφάσισα να βάλω σε λειτουργία όλα τα μέσα που διαθέτει μια έξυπνη και όμορφη γυναίκα. Εξηγησα πως ταξιδεύω, πως κατά λάθος ακύρωσα αυτό το εισιτήριο, πως δεν έχω 60 ευρώ να τους δώσω και πως μέσα στο πορτοφόλι μου έχω εισιτήρια αχρησιμοποίητα που δεν υπήρχε λόγος να μην τα ακυρώσω καθώς δεν αποτελούν σουβενίρ κι εγώ δεν ήμουν από εκεί και το αποδείκνυε και η ταυτότητα μου και ο τρόπος που μιλούσα.

Εκείνοι κάτι ψιθύριζαν μεταξύ τους και μετά μου είπαν πως δεν γίνεται να μου την χαρίσουν γιατί το εισιτήριο μου διπλοπατημένο απαιτεί πρόστιμο. Πέρασα σε έναν δεύτερο γύρο διαπραγματεύσεων. Άνοιξα το πορτοφόλι μου, τους έδειξα 5 αχρησιμοποίητα εισιτήρια και 20 ευρώ που είχα μαζί. Είπα πως περασα ένα ευχάριστο τριήμερο στη Θεσσαλονίκη και παρακαλεσα να μη με κάνουν να φύγω με άσχημες εντυπώσεις αλλά να εμπιστευτούν τα λεγόμενα μου και να κρατήσουν τα εισιτήρια.

Σιγοψιθύρισαν εκ νέου και τελικά χτύπησαν ένα εισιτήριο από τα καινούργια και πέταξαν το λάθος. Μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι, χτυπώντας με φιλικά στη πλάτη και γελώντας ύπουλα. Την είχα γλιτώσει φτηνά και εκεί κάπου κατάλαβα πως ο θεός υπάρχει και είναι στο πλευρό μου.

Στο επόμενο λεωφορείο που πήρα για το αεροδρόμιο ακύρωσα προσεχτικά ένα καινούργιο εισιτήριο και κάθισα. Μετά από δέκα λεπτά ξαναμπήκαν οι ίδιοι ελεγκτές. Εντάξει, σκέφτηκα. Με παίρνουν από πίσω. Τελικά με προσπέρασαν κλείνοντας μου το μάτι και τσάκισαν δυο αγγλίδες που δεν είχαν κόψει εισιτήριο. Πλήρωσαν απο 60 ευρώ καθεμια, μετά από βρισιές και φασαρίες.

Συμπέρασμα: Οι ελεγκτές στη Θεσσαλονίκη δε μιλάνε αγγλικά και οι αγγλίδες δεν είναι έξυπνες ούτε όμορφες.

Μετά από αυτές τις νοσταλγικές μου σκέψεις αποφασίσαμε με τη παρέα να μείνουμε κοντά στο τόπο μαςγια το τριήμερο και να μην απομακρυνθούμε πολύ. Και καλύτερα γιατί αυτό το τριήμερο θέλω να ξεκουραστώ και να χαλαρώσω.

Να περάσετε όμορφα όπου κι αν πάτε ό,τι κι αν κάνετε.

Φιλιά πολλά σε όλους



2 σχόλια:

  1. Ο καιρός εδώ μοιάζει να χαλάει όλο κι περισσότερο ώρα με την ώρα κι αν συνεχίσει έτσι βλέπω την Καθαρά Δευτέρα να ρίχνει ως και καρεκλοπόδαρα!
    Δεν έχω πληρωθεί, ενώ θα έπρεπε και ο μισθός του προηγούμενου μήνα έχει κάνει φτερά.
    Οπότε θα μείνω εντός των τειχών -του σπιτιού μου- να κάνω ταβανοσκόπηση και να ξεκουραστώ...άντε να πάμε καμιά βόλτα εδώ γύρω, τίποτα το σπουδαίο..

    Όλα πάντως δείχνουν πως στη Θεσσαλονίκη οι ελεγκτές δουλεύουν υπερωρίες...κοίτα τι μπορεί να πάθεις στα κουλά καθούμενα!
    Καλά να περάσεις!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη λέμε τίποτα αλλά δόξα τω θεώ.
      Οι μέρες έφτιαξαν.
      Η Άνοιξη ήρθε και είναι έτοιμη να μας αγκαλιάσει.

      Χαμόγελα πλατιά, νέοι έρωτες και τα χάπια μας.

      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!